„Biskup Arabii” Paul Hinder – budowniczy mostów na pustyni

Ze Szwajcarii do świata islamu: biskup Paul Hinder od dwóch dekad pracuje z wielkim wyczuciem i zaangażowaniem na Półwyspie Arabskim. Na początku listopada będzie mógł po raz drugi powitać tam papieża Franciszka, który w dniach 3-6 listopada odwiedzi Bahrajn.

Chciał być budowniczym mostów – takim, któremu uda się sprawić, by ludzie poczuli, że Bóg chce dla wszystkich dobra. Tak szwajcarski kapucyn o. Paul Hinder opisał swój nowy urząd krótko po święceniach biskupich w 2004 roku: biskup pomocniczy wikariatu apostolskiego Arabii, czyli Półwyspu Arabskiego, a więc największego pod względem powierzchni administracyjnego okręgu Kościoła katolickiego na świecie.

Od tego czasu dał się poznać jako utalentowany i zrównoważony pasterz mniejszości katolickiej na ziemiach islamskich. W kwietniu ubiegłego roku zakonnik obchodził 80. urodziny. Wkrótce potem biskup pomocniczy Mediolanu Paolo Martinelli zastąpił go na stanowisku szefa wikariatu apostolskiego Arabii Południowej, a bp Hinder jest nadal tymczasowym administratorem wikariatu Arabii Północnej, który obejmuje również terytorium wyspiarskiego królestwa Bahrajnu. W tym charakterze będzie mógł teraz powitać papieża Franciszka na Półwyspie Arabskim od 3 listopada – po raz drugi po 2019 roku, kiedy to papież odwiedził Abu Zabi.

Do zakonu kapucynów, któremu od 1889 roku powierzono opiekę nad chrześcijanami w Arabii, Paul Hinder wstąpił w 1962 roku. Studiował teologię w Solothurn, uzyskał doktorat i początkowo zajmował się duszpasterstwem i kształceniem nowicjuszy w swoim zakonie. Bliski Wschód leżał w zakresie jego działań najpierw jako przełożonego regionalnego kapucynów w Szwajcarii niemieckojęzycznej, potem prowincjała kapucynów szwajcarskich w Radzie Generalnej Zakonu.

61-letniego wówczas biskupa pomocniczego Arabii, a później wikariusza apostolskiego Arabii i Jemenu z siedzibą w Abu Zabi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA) mianował papież Jan Paweł II. Gdy obejmował urząd, wikariat obejmował sześć krajów: Arabię Saudyjską, Bahrajn, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Oman, Katar i Jemen. Na obszarze około 3,1 mln km. kw. jego wikariatu mieszkało 1,3 mln katolików. Prawie wszyscy są obcokrajowcami, religią państwową jest islam. Większość wiernych, to pracownicy gościnni pochodzący z Indii, Filipin, ale także z Iraku i Libanu.

Dziś liczba katolików wzrosła ponad dwukrotnie do 3,5 mln; wzrosła też liczba księży w duszpasterstwie. Wizyta Franciszka w 2019 roku była historyczną pierwszą wizytą papieża w tym regionie. Od lutego 2022 funkcjonuje nuncjatura apostolska w Abu Zabi, przybyły nowe kościoły i parafie, w tym katedra Matki Bożej Arabskiej w Bahrajnie, którą poświęcono w grudniu 2021 r. W 2011 roku papież Benedykt XVI podzielił Arabię na wikariat północny i południowy. Biskup Camillo Ballin objął północną część z Kuwejtem, Bahrajnem, Arabią Saudyjską i Katarem. Gdy zmarł w kwietniu 2020 roku, bp Hinder przejął też zwierzchnictwo nad północną Arabią do odwołania. 80-letni hierarcha od 13 maja 2020 kieruje tymczasowo wikariatem, obejmującym – obok Bahrajnu – Kuwejt, Katar i Arabię Saudyjską.

Na tym dużym obszarze ani realia polityczne, ani społeczność nie są jednorodne. Na przykład w Arabii Saudyjskiej, w której znajdują się najświętsze miejsca islamu, budowa kościołów jest zabroniona, podobnie jak publiczne eksponowanie religii nieislamskich. Tamtejsza sytuacja – czytamy na stronie wikariatu – „przypomina sytuację wczesnych wspólnot chrześcijańskich”. Natomiast chrześcijanie cieszą się względną wolnością w Zjednoczonych Emiratach. Jednak i tu tolerancja ma swoje granice. M.in. surowo zabroniona jest działalność misyjna.
Bp Hinder objął urząd w trudnych czasach. Ataki z 11 września 2001 roku zaostrzyły stosunki między Zachodem a światem islamskim. Raz po raz katolicki hierarcha podkreślał duchową bliskość islamu i chrześcijaństwa. Punktami stycznymi były ochrona życia ludzkiego i rodziny, przezwyciężenie ubóstwa oraz zaangażowanie na rzecz sprawiedliwości i pokoju.

Tym ludziom na Zachodzie, którzy boją się islamu, bp Hinder chętnie uzmysławia błędy. Jego teza brzmi: łatwiej ulega zachwianiu przez obcą religię ten, kto nie czuje się pewnie we własnej praktyce religijnej. W tym kontekście krytycznie ocenia szwajcarski zakaz budowy minaretów i podkreśla, że dialogu między chrześcijanami a muzułmanami nie da się uniknąć.