Bp Ciereszko: raduje się Kościół białostocki nowym kapłanem

„Pragnę podkreślić tę radość: archidiecezja białostocka ma od dziś nowego kapłana, tak wyróżnionego – gdyż jest tylko jeden, ale w nim i dzisiejszym przeżyciu zawiera się wyzwanie dla nas wszystkich do jeszcze gorliwszej modlitwy, by nie zabrakło nam kapłanów, pasterzy ludu Bożego” – mówił podczas uroczystości święceń prezbiteratu bp Henryk Ciereszko. Święcenia z rąk administratora archidiecezji białostockiej przyjął diakon Marcin Kupiński, pochodzący z parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jaświłach.

W homilii bp Ciereszko zachęcał diakona mającego przyjąć święcenia prezbiteratu do zagłębienia się w tajemnicę kapłaństwa Chrystusowego, dziękczynienia Bogu za dar kapłaństwa, radości z jego przeżywania i modlitwy o łaskę wierności w kapłańskiej służbie.

Wyjaśnił, że istotę kapłaństwa można zamknąć w słowach samego Jezusa: „Nikt nie ma większej miłości, od tej gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”. „I nie tylko za przyjaciół poświęcić” – dodał – „ale ofiarować samego siebie dla innych tak, jak uczynił to Syn Boży, Jezus Chrystus”.

Hierarcha przypomniał, że ustanowione podczas Ostatniej Wieczerzy kapłaństwo Chrystusa „jako tajemnica największej miłości jest przez wieki, i dziś, żywe i obecne w Kościele przez posługę wyświęcanych kapłanów”.

Podkreślał, że największym dziękczynieniem Bogu za dar kapłaństwa jest przyjęcie darów kapłaństwa – łask płynących z kapłańskiej posługi. Wskazał tu na wsłuchiwanie się i otwartość na głoszone od Boga słowo, „nawet jeśli w ludzkiej ułomności nie zawsze w przekazie porywające, a tym bardziej gdy jest twarde i wymagające, ale ku zbawiennej dla nas przemianie”; przyjęcie daru Eucharystii, „nie czasami, na większe święta, ale z tęsknoty za prawdziwym życiem, w miłości Boga” oraz na otwieranie się na prawdziwe uzdrowienie duszy w sakramencie pojednania.

„Może to właśnie, będzie nasze najpiękniejsze dziękczynienie. Bo dla kogo zostawił Chrystus w Kościele swój dar kapłaństwa. Umierał na próżno?” – pytał bp Ciereszko.

Stwierdził dalej, że to w pierwszej kolejności biskupi i kapłani powinni najpierw „wołać do Boga, wpatrywać się w Chrystusa Kapłana i Pasterza, Dobrego Pasterza, Jemu się zawierzać”.

„My dziś pokornie prosimy, was – drodzy Bracia i Siostry, my dziś was też przepraszamy, że nieraz zraniliśmy was brakiem miłości Dobrego Pasterza, i dlatego tym bardziej prosimy, módlcie się za nas, proście nam o wierność posłudze kapłańskiej, by Chrystus mógł przez nią, objawiać dziś swą miłość, prowadzić do Ojca w niebie, do wiecznej szczęśliwości” – mówił.

Prosił o modlitwę zwłaszcza za neoprezbitera ks. Kupińskiego, by „otwierał się całym sercem na miłość swego Mistrza, na radosną i piękną służbę, w Jego kapłaństwie”.

Po litanii do Wszystkich Świętych bp Ciereszko przez włożenie rąk i modlitwę święceń, udzielił diakonowi święceń w stopniu prezbiteratu, który wcześniej wobec zebranych wyraził wolę przyjęcia sakramentu i złożyli przyrzeczenia czci i wierności biskupowi i jego następcom. Po namaszczeniu rąk olejem Krzyżma św., hierarcha wręczył mu patenę z hostią i kielich z winem na znak, że odtąd jego życie ma się utożsamiać ze składaną ofiarą eucharystyczną.

Po zakończeniu obrzędu święceń, ks. Kupiński dołączył do sprawowania liturgii Mszy św. obok pozostałych koncelebransów – abp. seniora Edwarda Ozorowskiego, księży profesorów i moderatorów Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku.

Neoprezbiterowi w tym ważnym dla niego dniu towarzyszyli rodzice, rodzeństwo, proboszczowie parafii, z której pochodzi, a także przyjaciele – kapłani i wierni.

„Kapłaństwo to wielka rzecz, wielki dar Boga. Dziękuję Mu za to, ze zechciał mnie wziąć, słabego człowieka, jako narzędzie czynienia Bożych zadań. Dziękuję Maryi, która troszczy się o moje powołanie i uczy miłości do Chrystusa” – mówił na zakończenie liturgii.

Podziękował rodzicom i wychowawcom oraz kapłanom, którzy swoim przykładem umacniali go w powołaniu. „Dziękuję wszystkim tym, wśród których rozwijało się moje powołanie – za przykład waszego uczciwego życia i za to wszystko, co sprzyjało kształtowaniu się mojej osobowości” – dodał, prosząc wszystkich zgromadzonych o modlitwę.