Bp Greger do serafitek: niech was mobilizują słowa błogosławieństw

– Życzę, abyście jak najczęściej słyszały mobilizujące słowa błogosławieństw, a każde usłyszane ‘biada’ traktowały zawsze poważnie, na serio i w duchu odpowiedzialności za przyszłość całej wspólnoty zakonnej – powiedział do serafitek w Oświęcimiu bp Piotr Greger. Msza św. pod przewodnictwem biskupa pomocniczego diecezji bielsko-żywieckiej sprawowana była 16 lutego br. w klasztornym kościele Matki Bożej Bolesnej na zakończenie kapituły prowincjalnej. Hierarcha przypomniał w homilii, że kapituła ma przypomnieć siostrom o kluczowej roli wierności charyzmatowi Założycielki i prymacie Boga w codziennym życiu.

W słowach powitania przełożona prowincji oświęcimskiej s. Magdalena Elżbieta Cwajda zwróciła uwagę, że kapituła, która odbywała się w trwającym w Kościele Roku Jubileuszowym, jest czasem szczególnej łaski. – Właśnie w tym roku odbywają się kapituły prowincjalne oraz kapituła generalna, która wkrótce nastąpi. Nasza kapituła była wyjątkowa. Jej szczególność wynika także z faktu, że była to jubileuszowa, 25. kapituła prowincjalna, co jest dla nas źródłem radości i szczególnej wdzięczności – zaznaczyła, zwracając uwagę, że Słowo Boże na niedzielę jest niezwykle wymowne.

– Ono odpowiada na nasze troski i lęki o przyszłość. ‘Błogosławiony mąż, który ufa Panu, w Panu pokłada nadzieję’ – te słowa są dla nas wezwaniem, by nie liczyć tylko na siebie, lecz całkowicie zawierzyć Panu, który jest naszą mocą i nadzieją – dodała.

W homilii biskup zachęcił do refleksji nad ewangelicznymi błogosławieństwami i ostrzeżeniami. Wskazał na ich znaczenie w codziennym życiu chrześcijańskim. Zwrócił uwagę, że ewangelista Łukasz umieszcza w swojej relacji nie tylko błogosławieństwa, ale również ostrzeżenia, aby ukazać „radykalne przeciwieństwo między życiem chrześcijańskim a tym dalekim od wiary”.

Biskup podkreślił, że Jezus mówi te słowa „bezpośrednio do nas” – nie anonimowo, ale osobiście, do swoich uczniów. Zdaniem duchownego, sprawia to, że wymagania Ewangelii są skierowane do każdego chrześcijanina indywidualnie, nie tylko do „świata”.

Na koniec biskup odniósł się do zakończonej kapituły zakonnej i misji sióstr serafitek. Podkreślił, że „każda kapituła zakonnej wspólnoty to czas weryfikacji i modlitwy”, a siostry powinny pytać siebie: „Czy i na ile wiernie trwają w charyzmacie swojej Założycielki?”

„Czcigodne Siostry, życzę wam, aby następne lata i kolejne kadencje przełożonych miały na względzie prawdę o bezwzględnym pierwszeństwie Pana Boga. Zapewniając o modlitwie, życzę, abyście jak najczęściej słyszały mobilizujące słowa błogosławieństw, a każde usłyszane ‘biada’ traktowały zawsze poważnie, na serio i w duchu odpowiedzialności za przyszłość całej wspólnoty zakonnej” – podkreślił.

Kapituła prowincjalna zgromadzenia sióstr serafitek odbywała się w Oświęcimiu od 11 lutego. Poprzedziły ją rekolekcje prowadzone przez ojca karmelitę Mariana Zawadę OCD. Był to czas refleksji nad powołaniem i misją zgromadzenia oraz formalnych kwestii, takich jak głosowanie nad przełożoną prowincji.

W prowincji oświęcimskiej zgromadzenia posługuje 188 sióstr, które działają zarówno na miejscu, jak i w domach zagranicznych oraz w domu generalnym. Choć przeważają siostry starsze, widać również obecność młodszych zakonnic, które z energią i zaangażowaniem realizują swoje powołanie.

– Nie skupiamy się jednak na liczbach, lecz na nadziei i ufności w Boże prowadzenie – powiedziała s. Cwajda.- Ten czas kapituły przypada w Roku Łaski od Pana, Roku Jubileuszowym. Jesteśmy pielgrzymami nadziei, a świat bardzo tej nadziei potrzebuje. Czasem świat, a nawet my sami, zatrzymujemy się na Wielkim Piątku i nie dostrzegamy zbawczej mocy Chrystusa. Pragniemy być świadkami nadziei, głosić, że Pan jest z nami, zwyciężył świat i jest naszą nadzieją. Tego sobie i wszystkim życzymy – abyśmy żyli tą nadzieją – dodała serafitka.

Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej, popularnie zwane siostrami serafitkami, zostało założone w 1881 roku w Zakroczymiu k/Warszawy przez bł. Małgorzatę Łucję i bł. o. Honorata Koźmińskiego. Jest to zgromadzenie zakonne apostolskie, habitowe, na prawie papieskim, opartym na Regule Braci i Sióstr Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu.

Od początku zgromadzenia duchowość Matki Bożej Bolesnej i duchowość franciszkańska, złączone w jednym charyzmacie, inspirowały siostry serafitki do ofiarnej służby na rzecz bliźniego i do osobistego uświęcenia.

Kilkaset serafitek niesie dziś pomoc najbardziej potrzebującym. Czynią to poprzez swoją apostolską działalność w Polsce w trzech prowincjach: oświęcimskiej, poznańskiej i rzeszowskiej oraz poza granicami kraju: w Stanach Zjednoczonych w Teksasie, we Francji, we Włoszech, w Szwecji, na Białorusi, Ukrainie, a także w Afryce w Gabonie i Ameryce Południowej w Boliwii.

Założycielka zgromadzenia sióstr serafitek Małgorzata Łucja Szewczyk urodziła się na Wołyniu w 1828 r. Przez dwa lata pracowała w Ziemi Świętej sprawując bezinteresowną opiekę nad chorymi i potrzebującymi pielgrzymami. Tam odczytała swoje powołanie jako „siostrzyczki ubogich”.

Po powrocie do Polski siostra postanowiła realizować swoje postanowienia i udała się do Zakroczymia, aby odprawić rekolekcje pod kierunkiem bł. Honorata Koźmińskiego. Opiekowała się i utrzymywała kilka staruszek: opatrywała im rany, myła je i żywiła. Nie wahała się kwestować na ich potrzeby, choć sama cierpiała niedostatek. Zakładała domy starców, ochronki, domy dziecka. Posyłała siostry do szpitali i domów ubogich.

Ostatnie miesiące życia spędziła w domu zakonnym w Nieszawie, gdzie zmarła w opinii świętości 5 czerwca 1905 r. w wieku 77 lat. Ciało jej pochowano na miejscowym cmentarzu. Od 1951 r. doczesne szczątki m. Małgorzaty znajdują się w kościele serafitek w Oświęcimiu. Po ogłoszeniu jej przez Kościół błogosławioną relikwie zostały przeniesione z krypty do bocznego ołtarza.

Została zaliczona w poczet błogosławionych 9 czerwca 2013 r. w bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie.

W 2014 przed domem sióstr stanął pomnik z figurą błogosławionej na postumencie. Monument poświęcił bp Roman Pindel. Na pierwszym piętrze oświęcimskiego klasztoru otwarto muzeum bł. Matki Małgorzaty. Zgromadzono w nim pamiątki i zdjęcia związane z jej życiem oraz historią zgromadzenia.