Bp Kaleta: świeci to ludzie zjednoczeni z Bogiem

Święci, których tak bardzo akcentuje dzisiejsza liturgia, to ludzie zjednoczeni z Bogiem – mówił dzisiaj bp Andrzej Kaleta podczas Mszy św. sprawowanej na cmentarzu komunalnym w podkieleckiej Cedzynie.

– Zwykle przynaglani tysiącem spraw, dziś zatrzymujemy się, spoglądając na groby i na migocące światło cmentarnych lampek. W powadze wspominamy tych, którzy już odeszli. A przecież tak niedawno jeszcze byli z nami. Można powiedzieć, że czujemy jeszcze ciepło ich serc i rąk – mówił hierarcha.

Zalecając łączność z Bogiem, wyjaśniał istotę świętych obcowania. – Łączymy tę naszą małą, ludzką miłość z wielką miłością Boga. Nigdy człowiek nie jest bardziej podobny do Boga, niż wtedy, kiedy próbuje kochać, tak jak kocha Bóg. To właśnie miłość pozwala nam jednych prosić o pomoc, a drugim z tą pomocą przychodzi. Na tym polega tajemnica świętych obcowania. Święci, których tak bardzo akcentuje dzisiejsza liturgia, to ludzie zjednoczeni z Bogiem – mówił. Świętych nazwał „opieczętowanymi przez Boga” i „należącymi do Boga”, stanowiącymi Kościół tryumfujący.

Zauważył także bliskość i zwyczajność świętych, którzy pomimo swych ułomności potrafili „dobijać się do nieba”. – Niektórym z nas wydaje się zapewne, że błogosławieni i święci to na wpół legendarne postaci, to ludzie, którzy spoglądają na nas z wysokości ołtarzy i przez to są od nas bardzo odlegli – mówił. – Okazuje się, że święci są nam bardzo bliscy, są ludzcy. Wiele dowodów na to daje nam historia Kościoła. Byli to ludzie z krwi i kości, tacy, jak my. Posiadali swoje zalety, cnoty, ale mieli też wady. Kościół wyniósł ich na ołtarze, bo wielki był ich wysiłek w dobijaniu się do Królestwa Niebieskiego – tłumaczył bp Kaleta.

Przypomniał zarazem, że święci powinni być traktowani przez nas jak „drogowskazy na krętych drogach życia” oraz że należy się od nich uczyć. – Uświęcenie to zadanie dla każdego z nas i nikt nie może nas z tego zwolnić i dobrze rozumieli to święci – mówił biskup.
Zachęcał do zatrzymania się szczególnie dzisiaj, w pędzie życia, i do refleksji nad powszechnym powołaniem do świętości.