Bp Libera: budować na skale, to znaczy zaufać Bożej mocy

O tym, że kto buduje dom swego życia na Skale, którą jest Chrystus, może liczyć na Jego moc, która pozwoli przetrwać życiowe przeciwności, mówił bp Piotr Libera 4 grudnia w katedrze płockiej. Przewodniczył tam wieczornej Eucharystii w intencji płockich wodniaków i ich rodzin. Wspólnej modlitwie towarzyszyły relikwie św. Barbary.

W homilii bp Libera podkreślał, że ludzie, którzy związali swe życie z wodą czy to zawodowo, żeglując statkami czy w formie pasji jaką jest żeglarstwo bądź wioślarstwo, dobrze wiedzą jak potężnym i niebezpiecznym żywiołem jest woda. To z jednej strony dar natury, piękno świata stworzonego przez Boga, dający szansę na wypoczynek i rekreację, to też drogi wodne i źródło czystej energii, ale równocześnie woda to żywioł, który od najdawniejszych czasów budzi respekt człowieka.

„Ludzie żyjący nad rzekami, wielkimi akwenami, szukali pomocy u Stwórcy, oddawali się pod opiekę Najwyższego i obierali sobie orędowników u Boga. W polskiej, mazowieckiej tradycji szczególną rolę odgrywała tu od wieków św. Barbara, patronka flisaków, patronka ludzi działających na Wiśle i patronka płockiego odcinka królowej polskich rzek” – przypominał zebranym.

Odwołując się do Ewangelii, hierarcha prosił, by dom swego życia budować na Skale – na Chrystusie i z Chrystusem, na Jego słowach, wypełniając Jego wolę.

„Budować na skale, to znaczy mieć świadomość, że mogą się pojawić przeciwności. Chrystus nie obiecuje, że w naszym życiu zawsze będzie miło i przyjemnie. Nie obiecuje, że gwałtowne wichry oszczędzą to, co zbudowaliśmy kosztem wielu wyrzeczeń. Nie dziwmy się więc przeciwnościom, nie zrażajmy się nimi. Budować na skale znaczy mieć świadomość, że w trudnych chwilach można zaufać Bożej mocy”, akcentował biskup płocki.

Zaznaczał, że tak właśnie postępowała patronka wodniaków św. Barbara, żyjąca w IV w., która złożyła składając ślub dozgonnej wierności Jezusowi, z powodu czego ściągnęła na siebie gniew ojca i ścięta. Zbudowała ona dom swego życia na Chrystusie, dlatego „nie zniszczył go ani gniew ojca, ani więzienie, ani tortury, ani okrutna śmierć”.

W Eucharystii w katedrze uczestniczyli przedstawiciele Sekcji Żeglugi Towarzystwa Przyjaciół Płocka, Bractwa Św. Barbary Ludzi Działających na Wiśle, Żeglugi, WOPR-u, Płockiego Towarzystwa Wioślarskiego, Stowarzyszenia Patria Polonia oraz Płockiego Ośrodka Kultury i Sztuki.

Na jej zakończenie udali się do ołtarza katedralnego z figurą św. Barbary, gdzie złożyli kwiaty i zapalili świecę.