Bp Libera: pracując dla Ojczyzny nie traćmy nadziei

O tym, że bohaterowie naszej historii pracowali, nie tracąc nadziei i wbrew nadziei, mówił bp Piotr Libera w Przasnyszu w diecezji płockiej. W przasnyskiej farze przewodniczył uroczystości z okazji 100. rocznicy utworzenia Rady Regencyjnej pod przewodnictwem kard. Aleksandra Kakowskiego. Poświęcił także dedykowane mu epitafium.

Bp Piotr Libera przypomniał historię sprzed 100 lat, kiedy trzeba było się wykazać wielkim rozsądkiem, żeby nie dać się „rozegrać” trzem osłabionym, ale wciąż jeszcze „groźnym czarnym orłom, które jak sępy czuwały, żeby Polska nie zmartwychwstała”. W takiej godzinie objawił się geniusz cząstki Polski zawsze wiernej Bogu i Najświętszej Pani – geniusz uosobiony w postaci Aleksandra Kakowskiego, arcybiskupa metropolity warszawskiego, prymasa Królestwa Polskiego i późniejszego kardynała.

W homilii przypomniał życiorys kard. Kakowskiego, który urodził się w 1862 roku w Dębinach koło Przasnysza, jego ojciec Franciszek był powstańcem styczniowym. Matka Paulina z Ossowskich należała do domu skoligaconego z kilkoma wybitnymi rodami szlachty mazowieckiej, ale jej syn zapamiętał, że co dzień wstawała rano i przez godzinę modliła się na osobności.

„To był świat tamtych ludzi na tej ziemi – świat wiary, nadziei, modlitwy, ciszy i `świętej miłości kochanej Ojczyzny`. I to w takiej w atmosferze Aleksander uczył się cnót chrześcijańskich i postaw obywatelskich. W 1913 roku został arcybiskupem metropolitą warszawskim i jako zawołanie biskupie obrał sobie słowa: `Operari, sperare` – `Pracując, nie tracić nadziei`” – przypomniał bp Libera.

Powiedział, że biskup Kakowski dużo pracując dla Kościoła i Ojczyzny, nigdy nie tracił nadziei, że nad Polską zaświta jutrzenka wolności – prawdziwej wolności, z polskiego, a nie carskiego czy pruskiego, nadania: gdy 15 października 1917 roku zaborcy zaproponowali utworzenie trzyosobowej Rady Regencyjnej, abp Kakowski, wszedł do niej i jako „interrex” został jej przewodniczącym.

Hierarcha zaznaczył, że Rada Regencyjna działa krótko i rozmaicie będzie oceniana, ale to właśnie ona wydała liczne akty prawne, które stanowiły ważną część porządku prawnego II Rzeczpospolitej; to ona deklarowała powstanie rządu koalicyjnego oraz przystąpienie do tworzenia regularnej armii; to ona poprzez ustanowienie ambasad i przedstawicielstw w kilkunastu krajach dała zalążek polskiej służby zagranicznej; to wreszcie ona ogłosiła niepodległość Królestwa Polskiego i gdy 10 listopada 1918 roku do Warszawy przybył Józef Piłsudski członkowie Rady złożyli swoje prerogatywy w jego ręce.

Podczas Mszy św. bp Piotr Libera dokonał poświęcenia epitafium, dedykowanego kard. Kakowskiemu w 100. rocznicę jego wyboru na przewodniczącego Rady Regencyjnej. Została ona umieszczona w głównej nawie kościoła parafii św. Wojciecha. Została ufundowana przez Krzysztofa Bieńkowskiego – przewodniczącego komitetu organizacyjnego rocznicowych obchodów. Epitafium wykonał Krzysztof Miecznikowski.

„Kardynał Aleksander Kakowski był wielkim duchownym i państwowcem. Jego działania mogą być przykładem jedności działania Kościoła i państwa” – mówiła podczas uroczystości Wiesława Krawczyk z komitetu organizacyjnego, wiceprzewodnicząca Sejmiku Województwa Mazowieckiego, dalsza krewna kard. Kakowskiego.

Podarowała także bp. Liberze nową publikację o kard. Kakowskim pt. „Aleksander Kakowski – posłaniec wolności”, zawierającej zbiór materiałów prasowych wydanych pod redakcją dr. Waldemara Krzyżewskiego przez Muzeum Niepodległości w Warszawie.

Następnie w Muzeum Historycznym w Przasnyszu otwarto wystawę „Z niewoli do niepodległości”. Na planszach zaprezentowano historię życia i działalności kard. Kakowskiego, jego rękopisy i publikacje. Materiały te pochodził m.in. ze zbiorów przasnyskiego regionalisty dr. Waldemara Krzyżewskiego.

W uroczystości w Przasnyszu udział wzięli m.in. przedstawiciele władz państwowych i samorządowych Przasnysza i Ziemi Przasnyskiej oraz duchowieństwo z dekanatu przasnyskiego.

Kard. Aleksander Kakowski (1862-1938) urodził się w Dębinach koło Przasnysza. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Dębinach. W 1878 r. ukończył gimnazjum w Pułtusku. Był absolwentem Seminarium Duchownego w Warszawie. W latach 1913-1938 był metropolitą warszawskim, w latach 1925-1938 prymasem Królestwa Polskiego, w 1919 r. został mianowany kardynałem. W latach 1917-1918 kard. Kakowski był członkiem Rady Regencyjnej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. wzywał duchowieństwo, aby stanęło w szeregach wojska polskiego jako kapelani i sanitariusze. Po przewrocie majowym w 1926 r. ogłosił list pasterski do duchowieństwa i wiernych, wzywający do zgody, zaniechania sporów i poszanowania władzy i praw państwowych. Przy jego współudziale w 1925 r. został zawarty konkordat ze Stolicą Apostolską. Organizował w kraju Akcję Katolicką, powołał Katolickie Związek Instytucji i Zakładów Wychowawczych „Caritas” oraz Instytut Wyższej Kultury Religijnej. Ponadto w czasie pełnienia funkcji pasterskich erygował 50 parafii, w tym 20 w Warszawie.