Bp Marcinkowski: kapłaństwo to nie zawód

Bycie diakonem, kapłanem, biskupem to nie zawód. Jezus nie wybrał nas do zawodu, ale do służby, która staje się przyjaźnią z Nim – mówił bp Roman Marcinkowski do czterech kleryków seminarium płockiego, którzy 31 maja przyjęli święcenia diakonatu.

Bycie diakonem, kapłanem, biskupem to nie zawód. Jezus nie wybrał nas do zawodu, ale do służby, która staje się przyjaźnią z Nim – mówił bp Roman Marcinkowski do czterech kleryków seminarium płockiego, którzy 31 maja w bazylice katedralnej płockiej przyjęli święcenia diakonatu. W uroczystości uczestniczyli ich wykładowcy i rodziny.

„To dzień wielkiej radości dla diecezjalnego Wieczernika. Niech ten sakrament zakorzeni się w waszych sercach. Niech tajemnica święta Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, w które przyjmujecie święcenia diakonatu, przypomina wam, że łaskę święceń nie przyjmujecie dla siebie, lecz po to, aby nieść ją do innych” – mówił bp Marcinkowski.

Dodał, że z pragnieniem serca i dobrą wolą przystępują do ołtarza, bo chcą służyć Chrystusowi, sługa zaś to ten, kto „dobrowolnie i z własnej woli przy swym panu”. Zupełnie inna jest mentalność niewolnika, który „czuje na sobie jedynie przymus i ciężar pracy, i chce uciec od swego Pana”. Natomiast klerycy tego dnia „wyrażają pragnienie służenia Chrystusowi i Jego Kościołowi”.

Być sługą Chrystusa oznacza przyjmować słowo Pana i nim żyć, to znaczy: rozważać je, głosić i pozostać jemu wiernym, choćby za cenę zlekceważenia, wyśmiania, wyszydzenia ze strony świata – stwierdził hierarcha.

Zauważył także, że taka służba za cenę największej wierności wydawać się może przegraną, a jednak to właśnie nad swymi przyjaciółmi Jezus się modlił w Wieczerniku: „Słowo Twoje jest prawdą, uświęć ich w prawdzie”. Biskup podkreślił także, że „tylko sługa Jezusa zwycięży złość świata”.

Przestrzegał też nowych diakonów, by nie utracili ducha służby, nie podeptali świętości diakonatu, który przyjmują oraz „nie utracili azymutu ku Chrystusowemu kapłaństwu, do którego dążą”.

Święcenia diakonatu przyjęło czterech kleryków z czwartego kursu. Podczas święceń nowi diakoni zobowiązali się do celibatu, posłuszeństwa biskupowi i jego następcom, wiernego głoszenia Słowa Bożego i posługi sakramentalnej. Odtąd nowi diakoni będą mogli m.in. czytać Ewangelię, głosić kazania, przewodniczyć modlitwom, udzielać chrztu, błogosławić śluby, udzielać Komunii św., nosić wiatyk do chorych, przewodniczyć obrzędowi pogrzebu, spełniać dzieła miłosierdzia. W czasie obrzędu święceń diakonatu złożyli też przyrzeczenia codziennego odmawiania Liturgii Godzin (brewiarza).