Bp Nitkiewicz: dzieło ks. Popiela wyprzedziło jego czasy

Podczas spotkania zorganizowanego w Kurozwękach ku czci sługi Bożego ks. Marcina Popiela bp Krzysztof Nitkiewicz podkreślając zasługi duchownego powiedział: „Gdy przyjechałem do diecezji sandomierskiej jako biskup – nominat, poinformowano mnie zaraz o księdzu i jego wielkim dziele, które wyprzedziło czas, w którym żył.

Spotkanie poświęcone ks. Marcinowi Popielowi, zasłużonemu dla ziemi świętokrzyskiej, mającemu przydomek "Piewcy Hymnu Miłości" odbyło się w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego w Pałacu Rodu Popielów w Kurozwękach. Zorganizowała je parafia Św. Mikołaja w Szewnie oraz Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. Ks. Marcina Popiela z Ostrowca Świętokrzyskiego.

Po modlitwie pod przewodnictwem ordynariusza sandomierskiego bp Nitkiewicza ks. dr hab. Wiesław Przygoda z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego wygłosił wykład pt. "Ks. Marcin Popiel – kapłan i duszpasterz".

O zasłużonym kapłanie wypowiedzieli się także m.in.: bp Krzysztof Nitkiewicz, ks. Czesław Wala – kustosz sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Kałkowie-Godowie oraz przedstawiciele rodu Popielów.

„Świadectwo ks. Marcina Popiela, oparte na wiernym naśladowaniu Chrystusa ubogiego, pochylającego się nad każdym, kto jest w potrzebie i przebaczającego, jest dzisiaj tak samo aktualne jak kiedyś” – podkreślił ordynariusz sandomierski.

Program artystyczny pt. "Ks. Marcin Popiel – kapłan po brzegi wypełniony Bogiem" zaprezentowali uczniowie ostrowieckiego Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego jego imienia. Uczestnicy spotkania zwiedzili także posiadłość rodu Popielów oraz mieli okazję podziwiać znajdujące się tam m.in. bizony.

Marcin Popiel urodził się 21 marca 1904 r. w Kurozwękach, województwie kieleckim. Pochodził z rodziny ziemiańskiej – Popielów herbu Sulima z przydomkiem Chościak, z której wywodziło się wielu ludzi wybitnych i zasłużonych dla Kościoła w Polsce.

W 1923 r. wyjechał po dalsze nauki do Wiednia, gdzie zdobywał wiedzę z dziedziny prowadzenia gospodarstw, a następnie do Nancy we Francji, gdzie uczył się w szkole o profilu leśnym. Dyplom i stopień inżyniera uzyskał w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w 1927 roku. Służbę wojskową odbywał w Grudziądzu, Stargardzie, Zambrowie i Tarnowie. Przez osiem lat od 1929 – 1937 roku, zarządzał majątkiem w Kurozwękach i Kotuszowie.

We wrześniu 1937 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Decyzję podjął po konsultacji ze swym kierownikiem duchowym ks. prof. Konstantym Michalskim, rektorem UJ. Po wybuchu wojny alumn Marcin przedostał się przez Wisłę i w Seminarium Duchownym we Lwowie kontynuował przez półtora miesiąca studia duchowne. Po wkroczeniu Sowietów do Lwowa wrócił do Sandomierza. Za zgodą biskupa opuścił seminarium, aby zająć się rodziną i majątkiem.

W 1944 roku władza ludowa na mocy dekretu o reformie rolnej brutalnie usunęła z pałacu kleryka Marcina wraz z matką i rodziną. Wypędzeni znaleźli przytułek na plebani w Wiązownicy. Marcin Popiel wrócił do seminarium i 15 grudnia 1945 roku w Sandomierzu przyjął święcenia kapłańskie.

Do parafii Szewna przybył 12 stycznia 1946 roku i związał się z nią i ziemią świętokrzyską na ponad 45 lat życia. W rozległej parafii, jaką była Szewna, ks. Marcin już w 1946 roku zaczął odprawiać Msze św. poza świątynią parafialną. Na początku w szkole, a potem w zbudowanej kaplicy w Chmielowie. Później wybudował kaplice w: Gromadzicach, Miłkowie, Jędzejowie, Jędrzejowicach i Mirkowicach. Wszystkie wykonane były bez zezwolenia władz. Z tego powodu księdza dotknęły liczne i brutalne szykany władz komunistycznych, m.in. kolegia karne, grzywny pieniężne.

Udręczonej przez wojnę ludności, wśród której było dużo wdów i sierot wojennych, ks. Popiel służył z ofiarnym sercem. Już w 1946 r. zorganizował pierwsze w dziejach Szewny przedszkole, któremu na pół roku odstąpił swój pokój. Później zlokalizował je w Domu Katolickim. Założona przez niego Stacja Opieki nad Matką i Dzieckiem codziennie żywiła ok. 150 niemowląt i dzieci, oraz służyła opieką fachowych pielęgniarek.

Był jednym z pierwszych w Polsce organizatorów parafialnego duszpasterstwa rodzin i Poradnictwa Rodzinnego. Urządzony przez księdza Dom Katolicki służył nie tylko do ćwiczeń duchowych, ale i akcji diecezjalnych, Studium Duszpasterskiego, ruchu oazowego. Został odznaczony Złotą Odznaką Towarzystwa Walki z Kalectwem.

W czasie stanu wojennego, dzięki jego znajomościom do Szewny napływały z Francji obfite dary, także leki, dzięki czemu utworzono tam aptekę darów. Ks. infułat Popiel został wpisany do Księgi Zasłużonych dla Ostrowca Św.

Zmarł 22 lipca 1991 roku. W pamięci parafian zapisał się jako "Piewca Hymnu Miłości". Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Szewnie wśród swoich parafian.