Bp Nitkiewicz: mamy iść z Chrystusem tam, gdzie nas jeszcze nie ma

Mamy iść z Chrystusem tam, gdzie nas jeszcze nie ma, gdzie dotąd nie byliśmy obecni – zachęcał biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz w pierwszą niedzielę Adwentu 27 listopada br. w Zakrzowie.

Podczas Mszy św. koncelebrowanej przez kapłanów z dekanatu tarnobrzeskiego w procesji do świątyni Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny wprowadzono relikwie bł. ks. Michała Sopoćki. Został także poświęcony nowy ołtarz w bocznej kaplicy dedykowanej tajemnicy Bożego Miłosierdzia.

W homilii ordynariusz diecezji sandomierskiej odniósł się do hasła nowego roku duszpasterskiego Kościoła w Polsce: "Idźcie i głoście”.

– Jako chrześcijanie otrzymaliśmy wielkie dziedzictwo: skarby wiary, Słowa Bożego, sakramentów, świętych i błogosławionych, skarby kultury. Bóg nie chce, abyśmy to dziedzictwo zatrzymywali dla siebie. Nie zadowala się tym. On pragnie, abyśmy korzystając z Jego darów, ukazywali je innym, dzieli się nimi. Na tym polega misyjna tożsamość Kościoła, która jest wpisana w jego naturę i powinna wyrażać się w działalności parafii oraz w życiu każdego z nas – wyjaśniał biskup.

Ordynariusz zwrócił uwagę na to, że Ojciec Święty Franciszek przypomina nam stale, iż Kościół wypełniający swoją misję przez diecezje i parafie, nie powinien być jedynie instytucją, która zaspokaja doraźne potrzeby.

– W związku z tym, jeśli mówimy o potrzebie zmian w Kościele, nie można ich pojmować jedynie w kategoriach poprawy jakości usług. Zdaję sobie oczywiście sprawę z oczekiwań wiernych wobec biskupa, proboszczów, wikariuszy, a także z oczekiwań duchownych wobec wiernych świeckich. Trzeba się starać, i myślę, że tak się dzieje, aby każdy mógł czuć się dobrze w świątyni, w kancelarii parafialnej, aby lekcje religii w szkole stały na właściwym poziomie. To wszystko jednak za mało. Ograniczanie się tylko do tego, nie wypełnia nakazu Pana Jezusa: „Idźcie i głoście Ewangelię”. Co więcej, postrzeganie duszpasterstwa wyłącznie w kategoriach usług, rodzi roszczeniowość, frustrację, odejścia – podkreślał hierarcha.

Zdaniem biskupa, powinniśmy przełamywać pewne bariery, przełamywać lęki, które zawężają przestrzeń naszego chrześcijańskiego świadectwa.

– Mamy iść z Chrystusem tam, gdzie nas jeszcze nie ma, gdzie dotąd nie byliśmy obecni. Iść, niosąc nadzieję i pocieszenie, przebaczenie i pokój. Tego właśnie uczą nas błogosławieni i święci. Oni potrafili zaryzykować, porywali się na rzeczy po ludzku niemożliwe. Ale mieli pewność, że jeśli dzieło jest dobre, Pan Bóg nie poskąpi Swojej łaski i wszystko się uda – mówił kaznodzieja.

Hierarcha przypomniał w swej homilii to, iż św. Paweł apostoł mówi w Liście do Koryntian, że kiedy przeżywał momenty załamania, usłyszał głos Chrystusa: «Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali».

– Podobne doświadczenie miał także apostoł Bożego miłosierdzia bł. ks. Michał Sopoćko, którego relikwie wprowadzamy dzisiaj do tej świątyni. Pan Jezus mówi również do Ciebie i do mnie: nie bój się dać z siebie wszystko. Chce abyśmy przyjęli Jego Ewangelię i głosili ją światu – zachęcał bp K. Nitkiewicz.

We wspólnej modlitwie uczestniczyła wspólnota parafialna, dzieci przygotowujące się do pierwszej komunii świętej wraz z rodzicami oraz grupy i parafialne. Liturgię swoim śpiewem ubogacił chór i schola parafialna.

Ks. Jan Kaszewicz, proboszcz parafii poinformował, że kilka lat temu zakończona została budowa świątyni. Obecnie jest ona upiększana i doposażona.

– Parafianie jako nasze wspólnotowe wotum za łaski Roku Miłosierdzia ufundowali ołtarz w kaplicy, którą właśnie dedykujemy Bożemu Miłosierdziu. Mam nadzieję, że obecność relikwii bł. ks. Michała Sopoćki rozbudzi jeszcze potrzebę modlitwy do Bożego Miłosierdzia oraz uwrażliwi nas na konieczność świadczenia miłosierdzia wobec bliźnich w codziennym życiu – podkreślał ks. Jan Kaszewicz.

Na terenie parafii znajdują się mieszkania chronione, w których w zależności od okresu zamieszkuje od dziesięciu do piętnastu osób. Są tam także mamy samotnie wychowujące swoje dzieci, które otaczane są opieką przez wolontariuszki Parafialnego Zespołu Caritas.

– Pod naszą opieką jest także mama, która na terenie parafii sama wychowuje dziecko, pomagamy jej w trudnych chwilach aby zabezpieczyć jej utrzymanie. Nasza opieką otaczamy chorych i starszych w naszej parafii. Te działania podejmujemy z potrzeby serca i konieczności dzielenia się z miłością i pomocą z tymi, którzy jej potrzebują – poinformowała jedna z wolontariuszek.

Organizowane są także zbiórki pieniędzy dla dzieci z ubogich rodzin, aby mogły otrzymać upominki z okazji świąt Bożego Narodzenia. Od kilku lat udzielana jest także pomoc w dystrybucji żywności dla osób najuboższych z Banku Żywności.