Bp Piotrowski modlił się w rocznicę stanu wojennego

– Tam, gdzie nie ma Boga i Ewangelii, tam nie ma prawdy i wolności, nadziei i przyszłości – mówił bp Jan Piotrowski dzisiaj 13 grudnia, w rocznicę wprowadzenia stanu wojennego. Uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem biskupa kieleckiego była sprawowana w bazylice kieleckiej, jako ukoronowanie całodziennych obchodów, zorganizowanych w różnych miejscach miasta i diecezji, związanych w etosem Solidarności.

– W liturgii dzisiejszej Mszy św. wybrzmiały pełne nadziei słowa: „Bóg wiary dochowuje na wieki, uciśnionym wymierza sprawiedliwość, chlebem karmi głodnych i wypuszcza na wolność uwięzionych”. Z perspektywy tego biblijnego przesłania spoglądamy na upokarzające wydarzenie w nowożytnych dziejach Polski, jakim było wprowadzenie przez ówczesne władze komunistyczne stanu wojennego – mówił biskup. – Trudno uwierzyć, że mija już 44. rocznica tamtych dni, przeżytych przez większość tu zgromadzonych w wielkim bólu, zaskoczeniu, trudzie i cierpieniu – zauważył.

Przywoływał w homilii dramat tamtych czasów – „horroru, przepełnionych więzień i aresztów”, losu osób internowanych i ich rodzin.

– To był czas rozdartych siłą małżeństw i rodzin, płaczących kobiet i dzieci, śmiertelnych ofiar oraz czas niebywałej pogardy dla świata pracy i nauki. To także był czas pogardy do wszelkiej opozycji, zwłaszcza nowo powstałej Solidarności i Kościoła oraz do wszystkiego, co stanowiło Polskę – mówił bp Jan Piotrowski.

Przypomniał zarazem, że dla utrwalenia władzy komunistycznej, która zrujnowała gospodarkę i ekonomię, na ulice wyjechały czołgi i pojazdy i pojazdy pancerne, wyszły wierne reżimowi służby.

– Po grudniowych zaśnieżonych ulicach biegały watahy ZOMO, milicji, wojska posłusznego swoim komunistycznym dowódcom. Wiem, że to o czym teraz mówię, to nie jest Ewangelia. To dramatyczna historia, z której na długie lata wymazano Ewangelię i Boga. Tam, gdzie nie ma Boga i Ewangelii, tam nie ma prawdy i wolności, nadziei i przyszłości – tłumaczył biskup kielecki.

Po Eucharystii  przed pomnikiem bł. ks. Jerzego Popiełuszki i pod tablicą pamiątkową Stanisława Raka, znajdującą się na murze Bazyliki Katedralnej w Kielcach złożone zostały kwiaty.

Stan wojenny został wprowadzony 13 grudnia 1981 r. uchwałą Rady Państwa. Jego celem było osłabienie i zniszczenie rosnącego w siłę ruchu „Solidarność”, który stanowił realne zagrożenie dla komunistycznych władz. Okres ten zapisał się w historii Polski masowymi represjami, internowaniami działaczy opozycyjnych, cenzurą oraz daleko idącym ograniczeniem swobód obywatelskich.

Stan wojenny został zawieszony 31 grudnia 1982 r., a 22 lipca 1983 roku odwołany przy zachowaniu części represyjnego ustawodawstwa. Dokładna liczba osób, które w wyniku wprowadzenia stanu wojennego poniosły śmierć, nie jest dotąd znana.

W Kielcach stan wojenny poprzedziły wydarzenia sierpniowe – 29 sierpnia 1980 r. – jako pierwsza stanęła Fabryka Łożysk Tocznych „Iskra”. Strajki objęły w następnych dniach POLMO – SHL, Chemar, Premę, Transbud. Przedstawiciele pięciu zakładów podpisali w „Iskrze” Międzyzakładowy Komitet Założycielski Kieleckich Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych. 15 września – 45 przedstawicieli 11 zakładów pracy – podpisało deklarację wstąpienia do NSZZ. 19 października 1980 r. ukazał się pierwszy numer pisma „Solidarność Świętokrzyska” – od trzeciego numeru wychodzący jako „Biuletyn NSZZ »Solidarność« Regionu Świętokrzyskiego”.

13 grudnia 1981 r. siedziba Zarządu Regionu NSZZ Solidarność w Kielcach była zajęta przez milicje i ZOMO. Do końca XII 1981 r. zarejestrowano 312 internowanych z woj. kieleckiego. Z Regionu Świętokrzyskiego ogółem internowano 368 osób. Większość przewożono do Aresztu Śledczego w Kielcach, w którym utworzono ośrodek odosobnienia. Najdłuższe internowania działaczy z Regionu Świętokrzyskiego trwały nawet 10 do 12 miesięcy. Odnotowano 25 przypadków dwukrotnej, a także jeden przypadek trzykrotnej izolacji. Pomocy internowanym i aresztowanym po wprowadzeniu stanu wojennego, a także zwalnianym z pracy z przyczyn politycznych oraz ich rodzinom udzielał Biskupi Komitet Pomocy Potrzebującym w Kielcach, z bp. Marianem Jaworskim na czele. Od 13 do 22 czerwca 1982 r. w ośrodku odosobnienia w Kielcach miała miejsce zbiorowa głodówka. Uczestniczyło w niej co najmniej 38 osób.