Bp Piotrowski: niech Rok Ojca Rafała będzie czasem łaski

Niech Rok Ojca Rafała będzie czasem łaski dla wiernych parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Proszowicach – napisał bp Jan Piotrowski w liście skierowanym na ręce proboszcza ks. dr. Jana Zwierzchowskiego z okazji ogłoszenia w parafii roku dedykowanego bernardynowi o. Rafałowi, urodzonemu w Proszowicach w XVI wieku, jako Stanisław Budek.

W nowicjacie bernardyńskim Stanisław otrzymał imię Rafał i w źródłach funkcjonuje jako ojciec Rafał z Proszowic.

Rok ten został oficjalnie ogłoszony przez bp. Andrzeja Kaletę w ostatnią niedzielę, tj. 12 listopada br., w 570 r. urodzin zasłużonego dla Polski i Kościoła bernardyna, którego doczesne szczątki znajdują się w Warcie i którego kult trwa, także w Proszowicach. Rok łączy się z modlitwami o beatyfikację zakonnika.

W swoim liście do parafii Proszowice bp Piotrowski zwraca m.in. uwagę na potrzebę autorytetów i zauważa, że takim był oraz nadal pozostaje – o. Rafał.

„We współczesnym świecie, który cierpi na brak autorytetów, cennym wydaje się odkrywanie i promowanie osobowości, które mogą być dla nas wzorami życia i drogowskazami do Boga” – pisze. „Niewątpliwie szczególnym dla społeczności parafii oraz gminy i miasta jest możliwość uznania za taki autorytet Rodaka” – dodaje.

Wyraża radość z podjętych działań oraz parafialnych inicjatyw.

„Wyrażam nadzieję, że Rok Ojca Rafała w parafii Proszowice będzie okazją do poznawania znamienitego Rodaka i impulsem do jednoczenia miasta położonego nad rzeką Szreniawą, z którego pochodzą wielcy ludzie, jak choćby bł. ks. Józef Pawłowski czy o. Stanisław Abraham Bzowski” – pisze biskup kielecki. Nadchodzący rok nazywa „czasem łaski”.

Późniejszy bernardyn nazywał się Stanisław Budek. Urodził się w 1453 r. w Proszowicach w rodzinie mieszczańskiej. W czasie studiów w Akademii Krakowskiej, dzięki kierownictwu duchowemu Świętosława Milczącego, zrodziło się w nim powołanie i wstąpił do prężnie działającego wtedy zakonu bernardynów. Był przełożonym klasztorów w Krakowie, Poznaniu i Wilnie. Czterokrotnie piastował urząd prowincjała swojego zgromadzenia na teren Polski i Litwy. Słynął nie tylko z pobożności i świętości życia, ale także z wielkiej wiedzy, patriotyzmu, roztropności, z wielkiego taktu, głębokiego życia wewnętrznego i umiejętności współpracy z innymi.

O. Rafał zmarł w 1534 r., a blisko sto lat później w 1631 r. abp gnieźnieński i Prymas Polski Jan Wężyk rozpoczął jego proces beatyfikacyjny. Tuż po śmierci zakonnika datuje się początek jego kultu. Do grobu bernardyna przybywali ludzie z ziemi sieradzkiej, łęczyckiej, kaliskiej. Miasta: Koźmin, Piotrków Trybunalski, Wieruszów, Chocz, Sieradz, Kalisz, Łęczyca, Parzencew, Proszowice przysłały swoje wota dziękczynne do Warty za uratowanie od nieszczęść i klęsk żywiołowych.

11 listopada 1640 r. Prymas Polski Jan Lipski dokonał złożenia relikwii do sarkofagu na środku kościoła, gdzie do dziś spoczywają. Niestety z powodu zawirowań politycznych proces beatyfikacyjny nie został w pełni ukończony, ale żywy kult trwa nieprzerwanie.