Bp Piotrowski przewodniczył jubileuszowi parafii zdrojowej

Dwaj biskupi kieleccy: bp Jan Piotrowski i bp Andrzej Kaleta, księża związani z Buskiem–Zdrój i licznie przybyli kuracjusze oraz parafianie, uczestniczyli w jubileuszu 35-lecia parafii św. Brata Alberta. Powstała ona z myślą o rozbudowującym się mieście uzdrowiskowym, ale i o potrzebach kuracjuszy, licznie korzystających z uzdrowiska i oczekujących opieki duszpasterskiej.

Parafianie podczas Mszy św. przypominali historię tworzenia parafii i budowy kościoła w trudnych czasach schyłkowego PRL i pierwsze Msze św., gdy kościół ogrzewano koksownikami.

Bp Andrzej Kaleta poświęcił okazałe witraże zamontowane w kościelnej kaplicy MB Fatimskiej, która stanowi ozdobę buskiej świątyni. Kaplicę w konwencji wszechświata i kosmosu oraz obecności w nim Matki Bożej, z cudem wirującego słońca z 13 października 1917 r., zaprojektował Stanisław Dyga, artysta plastyk z Krakowa. Przesłanie wnętrza kaplicy nawiązuje także do myśli francuskiego jezuity, filozofa Pierre’a Teilharda de Chardin, mówiącej o tym, że ziemia jest hostią ofiarowaną na ołtarzu świata.

Sklepienie kaplicy wypełniają malowidła przedstawiające sceny z czterech tajemnic różańca świętego. W zwornikach sklepienia znajdują się herby pięciu miast Ponidzia. Jednym z ostatnich elementów zamykających prace w kaplicy było wykonanie trzech witraży symbolizujących trzy tajemnice fatimskie.

Podczas wygłoszonej homilii bp Jan Piotrowski także wspominał trudne „ekonomicznie i politycznie” czasy dla budowy kościołów, które jednakże wzbudzały wiele zapału i entuzjazmu ludzkiego. Powstawało wówczas wiele kościołów w Polsce i diecezji – przypominał biskup. – Jestem głęboko przekonany, że decyzja bp. Stanisława Szymeckiego, ówczesnego biskup kieleckiego (o erygowaniu parafii, przyp. red.), niosła w sobie echa i mądre rady króla Dawida, który prosił mieszkańców Jerozolimy, aby wsparli jego syna Salomona w budowie pierwszej świątyni – miejsca świętego, poświęconego Bogu.

Biskup zaznaczył także, że nawet najpiękniejsza świątynia nie jest miejscem do podziwiania, ale do krzewienia wiary i budowania ducha modlitwy.

Parafię pw. św. Brata Alberta erygował bp Stanisław Szymecki 24 grudnia 1983 r. Kamień węgielny pod budowę świątyni poświęcił papież Jan Paweł II 22 czerwca 1983 r. podczas Mszy św. na krakowskich Błoniach. Wedy właśnie Adam Chmielowski został ogłoszony przez papieża błogosławionym.

Projekt kościoła wykonał architekt Władysław Markulis. Budowę rozpoczęto w 1990 r. Mury kościoła budowano w latach 1992-1996. W 1997 r. ufundowano trzy dzwony, które poświęcił bp Mieczysław Jaworski.

Wystrój kościoła ukazuje symbolicznie dwie drogi Zbawienia. Pierwsza – droga Bożych Przykazań, druga – droga Tradycji chrześcijańskiej, zawierająca symbole starochrześcijańskie. Aranżacja wnętrza to dzieło artystów: Tomasza Morka i Artura Wyszeckiego. W ołtarzu głównym, nawiązującym do rusko- bizantyjskiego stylu Wiślicy – Chrystus uwielbiony w chwale niebieskiej, otoczony postaciami archaniołów i świętych. Albertyński wątek przejawia się w kilku obrazach, hasłach, motywach zboża i chleba. Jest jeszcze relikwiarz z relikwiami br. Alberta, przywiezionych do parafii w 1990 r. z Krakowa.

Parafia liczy ok. 5 tys. wiernych, jest dynamiczna i rozwojowa duszpastersko, animuje szereg wydarzeń duszpasterskich i kulturalnych. Wiele z nich łączy się z upowszechnianiem kultu patrona – św. br. Alberta.