Bp Prevost w 2020 r.: miłość Chrystusa tworzy Kościół

O miłości Chrystusa, która tworzy Kościół mówił podczas uroczystości Bożego Ciała, 15 czerwca 2020 roku w okresie pandemii Covid-19 ówczesny biskup Chiclayo Robert Prevost OSA, obecny papież Leon XIV.

Publikujemy treść homilii kard. Prevosta:

Nasze tegoroczne obchody uroczystości Bożego Ciała, w odróżnieniu od poprzednich lat, kiedy to gromadziliśmy się wraz z tysiącami wiernych, aby głosić naszą wiarę w Chrystusa Eucharystycznego, są zupełnie inne ze względu na dystans, całkowity brak możliwości przemieszczania się, pandemię Covid-19 i niemożność zgromadzenia się jako wspólnota, aby celebrować naszą wiarę.  Jest to bardziej podobne do sytuacji uczniów z Emaus, którzy opuszczają Jerozolimę, nie rozumiejąc w pełni tego, co się wydarzyło. Po drodze towarzyszy im Jezus, nauczając ich i wyjaśniając Pismo Święte, ale nie rozpoznają Go aż do ostatniej chwili, kiedy łamie chleb i wtedy Go rozpoznają.

Nadal jesteśmy w drodze. Mamy nadzieję, że pokonamy pandemię, ale ciągle nie możemy się spotykać, aby celebrować Eucharystię, przyjmować Chleb Życia, czuć się zjednoczeni z Chrystusem w Jego Ciele i Krwi.  Istnieją jednak inne doświadczenia Chrystusa z nami, Jego obecności, a całe to doświadczenie pomaga nam odkrywać inne wymiary obecności Chrystusa pośród nas, w Kościele, w świecie. W dokumencie kościelnym „Kościół i ubodzy” czytamy: „Jezus pozostawił nam dwa sakramenty swojej obecności: jedno sakramentalne, wewnątrz wspólnoty: Eucharystię; a drugie egzystencjalne, w dzielnicy i w mieście, w chatach młodych ludzi, wśród wyrzutów społeczeństwa, chorych…, wśród opuszczonych starców, głodnych, narkomanów, imigrantów…„ (COMISIÓN EPISCOPAL DE PASTORAL SOCIAL, LA IGLESIA Y LOS POBRES, Madryt 21 lutego 1994, nr 22).

W dniu uroczystości Bożego Ciała, Ciała i Krwi Chrystusa, pragniemy uznać i celebrować Chrystusa obecnego wśród nas. Dlatego wychodzimy na ulice, aby zamanifestować światu naszą wiarę, dać świadectwo i dotrzeć do wszystkich z tajemnicą obecności Chrystusa. Prawdą jest, że istnieją różne formy obecności Jezusa Chrystusa pośród nas, w Kościele i w świecie. Święty Papież Paweł VI w encyklice Mysterium fidei mówił o tych sposobach, wskazując niektóre z nich:

W modlitwie i liturgii: „Obecny jest Chrystus w swoim modlącym się Kościele, ponieważ On sam jest tym, «który za nas się modli, który w nas się modli i do którego my się modlimy; modli się za nas jako nasz kapłan, modli się za nas jako nasza głowa, modlimy się my do Niego jako do naszego Boga», sam przecież przyrzekł: Gdzie bowiem dwaj albo trzej są zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich (Mt 18,20)”.

Obecny jest w swoim Kościele świadczącym dzieła miłosierdzia, nie tylko dlatego, że czyniąc coś dobrego dla jednego z Jego najmniejszych braci czynimy to dla samego Chrystusa (por. Mt 25,40), ale i z tej racji, że Chrystus jest tym, który te dzieła spełnia przez Kościół, spiesząc nieustannie ludziom na pomoc ze swą Boską miłością. Obecny jest w swoim Kościele pielgrzymującym i pragnącym dotrzeć do portu wiecznego życia, gdyż sam przez wiarę mieszka w sercach naszych (por, Ef 5,17) i wlewa w nie miłość przez Ducha Świętego, którego nam daje (por. Rz 5,5)..

W inny wprawdzie sposób, a przecież całkiem prawdziwie obecny jest w swoim Kościele nauczającym, ponieważ głoszona Ewangelia jest słowem Bożym, a głosi się ją tylko w imię i w oparciu o powagę Chrystusa, wcielonego Słowa Bożego, oraz przy Jego pomocy, ażeby była „jedna trzoda bezpieczna pod jednym pasterzem”

Obecny jest w swoim Kościele sprawującym rządy nad ludem Bożym, gdyż święta władza pochodzi od Chrystusa, a za wykonującymi ją pasterzami stoi Chrystus, „Pasterz pasterzy”, wedle danej Apostołom obietnicy.

Ponadto obecny jest Chrystus, i to w sposób wyższy, w swoim Kościele składającym Ofiarę Mszy św. w Jego imieniu oraz udzielającym sakramentów.

Ale odmienne jest i to najwyższy sposób, w jaki Chrystus pozostaje obecny w swoim Kościele ale w sakramencie Eucharystii, który też z tego względu pośród reszty Sakramentów jest dla pobożności milszy, dla zrozumienia pilniejszy, przez swą zawartość świętszy, zawiera bowiem samego Chrystusa i stanowi jakby pełnię życia duchowego i cel wszystkich sakramentów.

Siostry i bracia, w Eucharystii Chrystus jest naprawdę obecny wśród nas – i poprzez swoje Ciało i Krew czyni nas wszystkich Kościołem – JESTEŚMY KOŚCIOŁEM i żyjemy w komunii, zjednoczeni w Chrystusie.

Kościół żyje Eucharystią. Prawda ta nie wyraża jedynie codziennego doświadczenia wiary, ale zawiera w sobie sedno tajemnicy Kościoła. Kościół z radością doświadcza, jak w różnorodnych formach spełnia się obietnica Pana: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20); „Dzięki Najświętszej Eucharystii, w której następuje przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pana, raduje się tą obecnością w sposób szczególny”.

To jest wielka tajemnica, którą dziś świętujemy. Wielka tajemnica, tajemnica miłosierdzia, tajemnica miłości. Co jeszcze Jezus mógł dla nas uczynić? Zaprawdę, w Eucharystii okazuje nam miłość, która „posuwa się «aż do końca» (por. J13,1) — miłość, która nie zna miary” [Św. Jan Paweł II, tamże n. 11].

Miłość Boga nie zna miary. Św. Augustyn mówi, że „miarą miłości jest miłość bez miary”. Kochać bez granic – tak kocha nas Bóg i tak Bóg wzywa nas do życia – do dzielenia się swoją miłością z innymi. To Jego miłość nas powołuje, jednoczy, czyni jedną rodziną; miłość, która tworzy Kościół, wspólnotę miłości.