Bp Przybylski: kapłan nie powinien być światowy, ale Jezusowy

– Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana jest jakby włożeniem do formy Jezusa naszego kapłaństwa, aktualnego posługiwania i myślenia o kapłaństwie – powiedział bp Andrzej Przybylski, który 12 czerwca przewodniczył Mszy św. odpustowej w kościele seminaryjnym Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana w Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym w Częstochowie.

Eucharystię koncelebrowali m.in. przełożeni, profesorowie seminarium oraz neoprezbiterzy. – Święto dzisiejsze, ustanowione przez Benedykta XVI, jest owocem Roku Kapłańskiego. Chrystus, ustanowiony Najwyższym Kapłanem na zawsze, ofiarował samego Siebie jako ofiarę miłą Bogu, o wartości nieskończonej – przypomniał na początku liturgii ks. prał. Ryszard Selejdak, rektor seminarium.

Zaapelował również o modlitwę o powołania kapłańskie oraz o to, by formacja seminaryjna przygotowywała kandydatów do kapłaństwa na wzór Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana.

W homilii bp Przybylski nawiązał do sceny z powieści „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, w której Chrystus objawia się w Sewilli, a Wielki Inkwizytor mówi do Niego: „Po coś przyszedł? Byłeś nam potrzebny na początku, żeby dać nam swoje nauczanie, Ewangelię. Teraz już nie jesteś nam potrzebny, bo myśmy to wszystko poustawiali po swojemu”.

– Dla braci neoprezbiterów kończy się okres formacji w seminarium, ale nie kończy się formacja. Przez całe kapłańskie życie jesteśmy zobowiązani, aż do wieczności, do jakiejś autoformacji. Po formacji seminaryjnej jest formacja stała, permanentna – zaznaczył biskup.

Podkreślił, że „syntezą formacji jest forma kapłaństwa”. – Formować siebie oznacza zawsze wkładać kapłaństwo i jego realizację w tę jedyną formę Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. To dzisiejsze święto ma nas zapytać: czy ustawiłeś swoje kapłaństwo po swojemu? My nie mamy własnego kapłaństwa. Tu nie chodzi o autorski projekt na swoje kapłaństwo. Nie przyjęliśmy kapłaństwa, by samorealizować siebie. Mamy tylko udział, albo aż udział w kapłaństwie Jezusa Chrystusa – mówił bp Przybylski.

– Czy moje kapłaństwo jest bardziej Jezusowe, czy światowe? – pytał duchowny. – Jezus w rozmowie z Ojcem mówi o relacji do świata. Od twojego miejsca w świecie, od twojego rozpięcia między Chrystusem a światem, będzie zależało to, czy kapłaństwo będzie bardziej Jezusowe, czy bardziej światowe – dodał.

Zwrócił uwagę, że – jak mówi Jezus – „Ja nie jestem z tego świata”. – Nie jestem światowy, choć przez wcielenie wszedłem w ten świat, żeby go zbawić. Celem Jezusa jest doprowadzić innych do Ojca. Czy my chcemy być światowi? Czy chcemy iść za modami tego świata? Czy też chcemy realizować kapłaństwo tak, jak chce nam to narzucić świat? Jeśli chcemy być uformowani według kapłaństwa Jezusa, to w jakimś sensie nie możemy być z tego świata. Musimy być na tym świecie znakiem nadprzyrodzoności, znakiem innego świata – zaznaczył biskup.

– Kiedy podczas spotkań synodalnych pytaliśmy świeckich, czego przede wszystkim oczekują od księży, to najczęściej prosili, aby w księdzu podczas Mszy św. było widać jego modlitwę, zanurzenie w Chrystusie. Ludzie nie chcą świeckich funkcjonariuszy, którzy w życiu niczym się nie różnią od świeckich – dodał.

Kościół seminaryjny Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana przy Wyższym Seminarium Duchownym w Częstochowie został uroczyście poświęcony 7 czerwca 1996 r. przez metropolitę częstochowskiego abp. Stanisława Nowaka.