Bp Rakoczy do klarysek: jesteście ważnymi znakami dla szukających Boga

„Zostawić wszystko i pójść z mistrzem z Nazaretu – to rys charakterystyczny duchowości klarysek” – podkreślił biskup senior Tadeusz Rakoczy, który z okazji 160 lat istnienia Zakonu Klarysek od Wieczystej Adoracji przewodniczył 8 grudnia Mszy św. w klasztorze w Kętach na Podbeskidziu. Podczas liturgii w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny klaryski odnowiły śluby zakonne, modliły się także o nowe powołania i dziękowały za swój zakonny charyzmat.

Były ordynariusz bielsko-żywiecki zwrócił uwagę, że siostry klaryski podczas modlitwy adoracyjnej w dzień i w nocy „spieszą niespokojnemu światu z pomocą”, przedstawiając jego sprawy Wszechmogącemu Panu. „Mimo iż wybieracie życie w odosobnieniu klauzury, nie jesteście samotne – zwracał się biskup do ok. 20 sióstr przebywających za klauzurą. „Jesteście ważnymi znakami dla tych, którzy szukają Boga na drogach świata” – dodał.

Kaznodzieja zaznaczył, że jako adorujące Najświętszy Sakrament, siostry ofiarowują swą obecność u stóp Pana jako akt miłości i wdzięczności. „Kościół nadal potrzebuje waszego świadectwa o niekwestionowanym prymacie Boga w życiu człowieka. Świat pilnie potrzebuje waszej modlitwy. Czy ta ostania iskra wiary i miłości, której Bóg nie pozwolił całkowicie zgasnąć, nie zostanie ożywiona przez was? To właśnie dzięki wam ludzkość może zostać ocalona” – zaznaczył hierarcha, cytując słowa założycielki zakonu.

Podczas liturgii siostry klaryski odnowiły uroczyście swoje śluby i przyrzeczenia zakonne. Podczas modlitwy wiernych zakonnice w łączności z wszystkimi siostrami Federacji św. Klary dziękowały Bogu za wybór drogi powołania jako adoratorek Najświętszego Sakramentu.

Eucharystię z biskupem seniorem celebrowali księża w tym m.in. dziekan dekanatu kęckiego ks. Piotr Konieczny i ks. Marian Niziołek SCJ – kapelan kęckich klarysek.

Choć kęckie zgromadzenie klarysek powstało w XIX wieku, to podstawą duchowości tej wspólnoty jest życie według pierwotnej reguły św. Klary – współzałożycielki franciszkańskich klarysek na początku XIII wieku. W klasztorze od 1910 roku trwa nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Modlitwa sióstr za klauzurą, kontemplujących w dzień i w nocy Hostię, obejmuje wszystkich potrzebujących duchowego wsparcia.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). Po ośmiu latach pobytu we wspólnocie Sióstr Niepokalanego Poczęcia, w 1854r. Bouillevaux opuściła na zawsze rodzinne Maizieres i wraz z dwoma towarzyszkami zamieszkała w Paryżu. W krótkim czasie dołączyły się do nich kolejne kandydatki.

W dniu ogłoszenia przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP, 8 grudnia 1854r., siostry uroczyście poświęciły się Niepokalanej i pod kierunkiem przewodnika duchowego o. Bonawentury rozpoczęły rekolekcje przed obłóczynami. 15 grudnia 1854r. przyjęły one franciszkańskie habity i nowe imiona. Józefina stała się odtąd s. Marią od św. Klary, pierwszą przełożoną i mistrzynią nowicjatu.

W 1866 r. do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka, Ludwika Morawska – Matka Maria od Krzyża. W 1871 r. przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.

Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i Kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, Niemczech, Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę istniejących tu wcześniej kapucynek, które nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych, zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 r. bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu do kęckiego klasztoru. W 1999 r. bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.