Bp Rakoczy: św. Klara jest jak krzew w winnicy Chrystusowego Kościoła

„Klara z Asyżu jest prawdziwie dorodną latoroślą w winnicy Chrystusowego Kościoła” – mówił bp Rakoczy, który z okazji zakończenia Jubileuszu 800. rocznicy powstania Zakonu św. Klary sprawował 12 sierpnia Mszę św. w klasztorze klarysek od Wieczystej Adoracji w Kętach. Z ordynariuszem bielsko-żywieckim liturgię celebrowali m.in. pochodzący z Kęt biskup senior Adam Dyczkowski i prowincjał polskich sercanów ks. Artur Sanecki SCJ.

Ordynariusz zwrócił uwagę, że św. Klara należy do jednej z najbardziej kochanych i podziwianych świętych. „Dając początek nowemu zakonowi, stała się niby winny krzew, z którego rozchodzą się, wyrastają nowe pędy. Tysiące z tych latorośli mają swoje zakorzenienie w jej duchowości zakonnej” – podkreślał biskup i zauważał, że uroczystości jubileuszowe są okazją do zastanowienia się nad istotą klariańskiej duchowości. Podkreślił, że charyzmat ten skupia się przede wszystkim na powołaniu do życia według ewangelicznej doskonałości.

„Niech obecność waszego klasztoru tu w Kętach będzie w dzisiejszych czasach znakiem oblubieńczego serca Kościoła, które przepełnione jest tak żarliwym pragnieniem Ducha, iż bezustannie modli się o nadejście Chrystusa-Oblubieńca” – podkreślał duchowny i apelował do sióstr, by dawały ludziom przykład „pedagogii świętości”, prowadzącej do kontemplacji Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie.
„Kościół potrzebuje wspaniałych wspólnot zakonnych poświęconych Bogu i człowiekowi” – dodawał.
Biskup złożył także życzenia ks. Marianowi Niziołkowi SCJ z okazji 50-lecia kapłaństwa tego wieloletniego kapelana klasztoru klarysek w Kętach. Ordynariusz poświęcił także obrazy św. Klary i św. Franciszka w kęckim klasztorze.

Kęcka wspólnota klarysek, która rozpoczęła jubileusz 800-lecia powstania zakonu w Niedzielę Palmową ub. roku, zorganizowała dziewięciomiesięczną nowennę ku czci św. Klary z udziałem wiernych z dekanatu kęckiego. Odbyła się także peregrynacja kopii najstarszej ikony św. Klary.
Choć kęckie zgromadzenie klarysek powstało w XIX wieku, to podstawą duchowości tej wspólnoty jest życie według pierwotnej reguły św. Klary – współzałożycielki franciszkańskich klarysek na początku XIII wieku. W klasztorze od 1910 roku trwa nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Modlitwa sióstr za klauzurą, kontemplujących w dzień i w nocy Hostię, obejmuje wszystkich potrzebujących duchowego wsparcia.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska – Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.
Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i Kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, Niemczech, Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę istniejących tu wcześniej kapucynek, które nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych, zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 roku bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu do kęckiego klasztoru. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Święta Klara urodziła się w Asyżu w Umbrii we Włoszech. Była córką Favarone Offreduccio i Ortolany. W roku 1212 za przykładem Franciszka z Asyżu zdecydowała się na ubogie życie monastyczne, stając się pierwszą klaryską. Przeżyła 42 lata w klasztorze San Damiano w swym rodzinnym Asyżu. Zmarła 11 sierpnia 1253 roku. Jej sposób prowadzenia wspólnoty sióstr oraz świętość życia przyczyniły się do wczesnego wyniesienia jej do chwały ołtarzy. Dokonał tego papież Aleksander IV, wcześniejszy kardynał protektor zakonu franciszkańskiego, w roku 1255. Ciało św. Klary spoczywa w asyskiej bazylice, dedykowanej jej imieniu.