Bp Stephan Lipke przyjął sakrę w Nowosybirsku

W katedrze pw. Przemienienia Pańskiego w Nowosybirsku 2 lutego przyjął sakrę nowy biskup pomocniczy tej diecezji Stephan Lipke. Głównym konsekratorem był miejscowy ordynariusz bp Joseph Werth SJ.

W uroczystości wzięli udział wszyscy katoliccy biskupi rosyjscy: abp Paweł (Paolo) Pezzi z Moskwy i jego biskup pomocniczy Nikołaj Dubinin, Clemens Pickel z Saratowa i Cyryl Klimowicz z Irkucka, nuncjusz apostolski w Rosji abp Giovanni D’Aniello, dwaj hierarchowie z Kazachstanu: abp Tomasz Peta z Astany i bp Eugeniusz Zinkowski – pomocniczy z Karagandy oraz administrator apostolski Anatolii w Turcji bp Antuan Ilgit SJ. Ponadto Mszę św. koncelebrowało ponad 40 kapłanów obrządków łacińskiego i bizantyńskiego, obecne były osoby konsekrowane i liczni świeccy.

Ponieważ była to uroczystość Ofiarowania Pańskiego – Matki Bożej Gromnicznej, przed Mszą bp Werth poświęcił przyniesione i zapalone przez wiernych świece, po czym rozpoczęła się liturgia. Główny celebrans i konsekrator podziękował Franciszkowi za mianowanie biskupa pomocniczego, a także nuncjuszowi jako przedstawicielowi papieża w Rosji. Wyraził też wdzięczność obecnym na Eucharystii rodzicom nowego hierarchy za to, że dali Kościołowi kapłana i biskupa, przy czym przemówił do nich po niemiecku, jako że sam pochodzi z osiadłej od pokoleń w Rosji rodziny niemieckiej. Warto jeszcze dodać, że Uta i Michael Lipke obchodzili w tych dniach złote gody małżeńskie.

W kazaniu bp Werth przypomniał, że zanim Jezus uczynił ze swych uczniów apostołów, spędził całą noc na modlitwie na górze i w tym kontekście zwrócił uwagę, iż nowo wyświęcony biskup również gorliwie modlił się przed swą sakrą i jako jezuita odbył ośmiodniowe ćwiczenia duchowe w klasztorze karmelitańskim w Nowosybirsku. Odwołując się do przeszłości, hierarcha, mający najdłuższy staż biskupi w episkopacie Rosji (od 1991), zauważył, że jeśli dawniej biskup mógł mieć status księcia „w Kościele, a często też w państwie”, to obecnie „powinniśmy ciągle na nowo powracać do źródeł, do Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Najwyższego Kapłana Nowego Przymierza”.

Po obrzędzie święceń nowego biskupa pozdrowili obecni w katedrze inni hierarchowie, księża, współbracia jezuici, siostry zakonne i świeccy a także jego ojciec Michael.

Stephan Lipke SJ urodził się 31 grudnia 1975 w niemieckim Essen. Po nauce w seminariach duchownych w Bonn i Kolonii studiował historię Kościoła na Papieskim Uniweersytecie Gregoriańskim w Rzymie, po czym 7 czerwca 2002 przyjął święcenia prezbiteratu jako kapłan archidiecezji kolońskiej. Kilka lat posługiwał w niej, a następnie 24 września 2006 rozpoczął  nowicjat w Towarzystwie Jezusowym (jezuitów) w Norymberdze, składając w nim śluby wieczyste 18 maja 2019. W latach 2008-11 pracował duszpastersko w Kolonii i Monachium.

Gdy w październiku 2008 dowiedział się o okrutnym zamordowaniu w Moskwie dwóch jezuitów (Otto Messmera i Victora Betancourta), zapragnął udać się do Rosji. Władze zakonne zgodziły się na to, ale najpierw musiał przejść 3-letni okres przygotowawczy, m.in. ucząc się języka rosyjskiego. W końcu we wrześniu 2011 przybył po raz pierwszy na Syberię i tam m.in. pracował w preseminarium duchownym w Nowosybirsku (do 2012) oraz uczył w szkole katolickiej (2012-17) i od 2014 był proboszczem w Tomsku. Na Uniwersytecie Państwowym w tym mieście uzyskał w 2017 doktorat z literatury rosyjskiej.

Odbył też kilkumiesięczny staż duszpasterski na Filipinach, po czym w 2018 przyjechał do Moskwy, gdzie został dyrektorem Instytutu Teologicznego św. Tomasza z Akwinu oraz wykładał filozofię średniowieczną i zagadnienia filozofii współczesnej na Uniwersytecie Przyjaźni Narodów im. Patrice’a Lumumby. Od 2020 jest sekretarzem generalnym Konferencji Biskupów Katolickich Federacji Rosyjskiej.

12 września 2024 Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji Przemienienia Pańskiego w Nowosybirsku. Chociaż przepisy kanoniczne wymagają, aby biskup-nominat przyjął sakrę w ciągu najdalej trzech miesięcy od daty mianowania, to ks. Lipke poprosil papieża o udzielenie mu dyspensy od tego terminu, gdyż musiał dokończyć swe obowiązki wykładowcy i administracyjne w Instytucie Teologicznym św. Tomasza z Akwinu, na Uniwersytecie Lumumby i w innych miejscach. Dlatego uroczystość odbyła się obecnie.