Bp Stułkowski: idziemy na Jasną Górę, bo gdzie jest Maryja i Jej Syn, tam jest życie

„Idziemy na Jasną Górę, bo jesteśmy przekonani, że tu jest życie. Tu, gdzie jest Maryja i Jej Syn, jest życie” – mówił bp Szymon Stułkowski na zakończenie 87. Poznańskiej Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę. Poznański biskup pomocniczy przewodniczył Mszy św. sprawowanej w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej.

Tegoroczna poznańska pielgrzymka na Jasną Górę, z powodu trwającej pandemii, ze względów organizacyjnych i bezpieczeństwa, odbyła się w formie sztafety grup pielgrzymkowych, bez noclegów. Uczestnicy pokonali uśrednioną trasę grup opalenickich i poznańskich.

W homilii biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej podkreślił, że pielgrzymujemy na Jasną Górę po raz 87., bo Bóg objawia tutaj swoją chwałę przez słowo, sakramenty, uzdrowienia, zwłaszcza w sakramencie pojednania.

„Nasze pielgrzymowanie ma swój cel. Idziemy po ty, by mieć w sobie życie, by ludzie do nas lgnęli, a spotykając się z nami, mieli doświadczenie życia Boga, żebyśmy promieniowali obecnością Boga w sobie” – zaznaczył bp Stułkowski.

Podziękował też pielgrzymom za dawanie świadectwa żywego Kościoła oraz za to, że mimo grzechu wykorzystania seksualnego nieletnich, „nie pokazali pleców Panu Bogu, biskupowi i Kościołowi”.

„Macie doświadczenie kapłanów z pierwszej ręki i wiecie, że grzech się zdarza i nie wolno się na to godzić, trzeba podejmować działania, które rozwiążą te problemy, i wzywać do nawrócenia. Wiecie, że to jest niewielki procent tych, którzy służą wiernie Panu Bogu. Proszę, żebyście nas nie zostawiali” – apelował biskup.

Zachęcił, by widząc zło, kierowali się ewangeliczną zasadą i wzywali do nawrócenia.

„Maryjo, w Tobie jest życie. Ty pachniesz Jezusem, prosimy, aby w nas było życie. Panie Jezu, skoro tu jest polska Kana, objawiaj nam swoją chwałę” – zakończył kaznodzieja.

W tym roku w poznańskiej pielgrzymce uczestniczyło ok. 1100 pątników.

Po raz pierwszy poznańska pielgrzymka wyruszyła na Jasną Górę w 1921 r. jako dziękczynienie Bogu za odzyskaną przez Polskę niepodległość. II wojna światowa i późniejsza sytuacja polityczna w PRL spowodowała przerwy w pielgrzymowaniu w latach 1940-47 i 1950-56.

Później, aż do 1981 r., pielgrzymowanie było oficjalnie zakazane. Jednak pątnicy wciąż wyruszali na szlak – po kryjomu, w małych grupkach, bez żadnego sprzętu nagłaśniającego, transparentów, a nawet bez kapłanów.

W latach 80. XX w. w Poznańskiej Pieszej Pielgrzymce uczestniczyło nawet do 10 tys. osób, wśród których wiele chciało wyrazić w ten sposób swój sprzeciw wobec komunistów i poparcie dla „Solidarności”.