Bp Suski: Eucharystia jest testamentem Jezusa

– Eucharystia jest testamentem Jezusa – powiedział biskup Andrzej Suski podczas Mszy św. Wieczerzy Pańskiej w toruńskiej bazylice katedralnej. Kościół, a więc każdy z nas, jest wezwany do tego, by ten testament wypełniać.

Biskup toruński nawiązując do słów św. Pawła z Listu do Koryntian oraz do Ewangelii wg św. Jana podkreślił, że Jezus objawia się człowiekowi jako Mesjasz nie tylko przez swoje słowa, ale przede wszystkim przez swoje czyny. Jego testament jest bardzo czytelny: „To czyńcie na Moją pamiątkę” oraz „Wyście powinni sobie nawzajem nogi umywać”. Odrzucenie tego polecenia jest wielkim niezrozumieniem Chrystusa i Jego misji. Hierarcha zaznaczył, że świat wielokrotnie doświadczył i nieustannie doświadcza tego niezrozumienia. Tam gdzie człowiek odrzuca testament Jezusa pojawia się świat obozów koncentracyjnych, świat klas, świat podziału na lepszych i gorszych, świat zagłady.

Kościół nie tylko ma celebrować Eucharystię, ale ma nią żyć na co dzień. Owy testament, który zostawił Jezus, jest złożony z uobecniania Jego Ciała i Krwi na ołtarzach świata i ze służby podejmowanej wobec każdego człowieka. – Pozostawił nam Pan Jezus testament pokornej służby – powiedział bp Suski. Wobec tego testamentu nie można przejść obojętnie. Można go odrzucić, ale wówczas odrzuca się miłość, którą daje Mistrz z Nazaretu.
Biskup podkreślił, że ostatnie słowa i czyny Jezusa są testamentem zapisanym w sercach ludzkich. Nie można go zatrzymywać dla siebie, trzeba się nim dzielić. W ten sposób świat otrzymuje to, co najcenniejsze: miłość Chrystusa zdolną do ofiary z siebie.

– Do obmywania nóg, nie trzeba być bogatym, ani uczonym. Potrzebna jest tylko miska i woda – mówił biskup. Wystarczy niewiele, by dać najwięcej. Wzorem dla każdego z nas są współcześni święci: Matka Teresa z Kalkuty, Jan Paweł II. Nieść miłość zawsze i wszędzie tam, gdzie jej brak to zadanie dla uczniów Chrystusa.

Podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej biskup Andrzej Suski umył nogi dwunastu alumnom Wyższego Seminarium Duchownego. Ten wymowny gest Chrystusa z Ostatniej Wieczerzy przypomina, że kapłan powinien być obecny pośród ludu, jako ten, który służy, aż do ofiary z siebie.