Bp Szkudło: Trudno znaleźć bardziej tajemniczą rzeczywistość niż obecność żywego Boga w zwykłym chlebie

– Trudno znaleźć bardziej tajemniczą rzeczywistość niż obecność żywego Boga w zwykłym chlebie – powiedział bp Marek Szkudło w homilii podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowanej  w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach.

W homilii bp Szkudło  odniósł się do kazania wygłoszonego przez kard. Ratzingera w Pentling w 1991 roku, w którym przyszły  papież zasugerował dokładniejszy i lepszy przekład Modlitwy Pańskiej: „Chleba naszego istotnego daj nam dzisiaj”. Za Benedyktem XVI mówił: „z doświadczenia eucharystycznego (…) narodził się całkiem nowy świat; wszystkie budowle sakralne, które kochamy i podziwiamy, są zbudowane wokół tej tajemnicy. Piękne tabernakula, wszystko, co w kościołach ma prowadzić do Niego – do tajemnicy Boga, który stał się człowiekiem, Boga, który zstąpił z wysokości nieba w naszą otchłań i stał się mały jak człowiek, a przez to dał nam przystęp do siebie, stając się Bogiem z nami. Jest Bogiem, którego można dotknąć, który oddaje się w nasze dłonie”.

Nawiązując do Liturgii Słowa zaznaczył, że św. Paweł, zwracając się do Koryntian  przypomniał im, to, co najistotniejsze w eucharystycznych zgromadzeniach chrześcijan, że „Pan Jezus  wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę! Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!”

W  tym kontekście zwrócił też uwagę na fragment wielkoczwartkowej prefacji: „On sam, jako prawdziwy i wieczny Kapłan, ustanawiając obrzęd wiekuistej Ofiary, pierwszy się Tobie oddał w zbawczej Ofierze i nam polecił ją składać na swoją pamiątkę. Jego Ciało za nas wydane umacnia nas, gdy je spożywamy, a Krew za nas wylana obmywa nas, gdy ją pijemy”.

Wyraził podziw nad delikatnością  i dostępnością Boga. – Trudno znaleźć bardziej tajemniczą rzeczywistość niż obecność żywego Boga w zwykłym chlebie. On już nie jest nawet słaby jak niemowlę w Betlejem, jak dziecko w Nazarecie, jak człowiek, jak skazaniec, którym jeszcze dzisiaj zostanie. On jest kruchy jak chleb, delikatny jak okruch manny, całkowicie pozostawiony do dyspozycji człowieka, którego ma nakarmić.