Bp Włodarczyk do diakona: jesteś po to, by pomagać ludziom „oderwać głowę od ziemi”

„Jesteś po to, by pomagać ludziom oderwać głowę od ziemi. By mieli odwagę spojrzeć w stronę nieba” – mówił w Katedrze św. Marcina i Mikołaja bp Krzysztof Włodarczyk, który 17 maja udzielił święceń diakonatu alumnowi Dominikowi Grolewskiemu.

Biskup bydgoski, zwracając się do kleryka podczas święceń diakonatu, podkreślił, że przyjęcie Ewangelii to znacznie więcej niż jedynie przyjęcie księgi. – Przyjęcie księgi jest proste – wystarczy podejść, przeczytać, powiedzieć: „Oto Słowo Pańskie”, pocałować, odłożyć, czasem wygłosić homilię. Ale ty masz przyjąć Ewangelię – stać się jej głosicielem – mówił bp Krzysztof Włodarczyk. – Pozwól, by cię „opasała” – jak Piotra – i prowadziła każdego dnia tam, gdzie sam nie zawsze chciałbyś pójść – do człowieka potrzebującego pomocy.

Zaznaczył, że diakon staje przy Krzyżu Chrystusa, by świadczyć o wierze. – Ma prowadzić ludzi do nieba nie poprzez slogany, lecz własne życie. Kandydat do święceń mówi: „Jestem” – to odpowiedź na Boże powołanie i gotowość niesienia nadziei – dodał.

Biskup pytał też: – Dlaczego dziś tak łatwo o beznadzieję, a tak mało zaufania? Bo brakuje Bożej obecności, żyjemy z dala od siebie, samotni na peryferiach świata. Wieczni pesymiści kierują wzrok ku ziemi, a nie ku niebu.

Podkreślił, że chrześcijańska nadzieja to nie hasło, lecz zaufanie złożone w Bogu. – Dzięki niej idziemy naprzód mimo cierpienia. Ufamy, że miłosierdzie Boże jest większe niż nasz grzech. Nadzieja pozwala sięgać wyżej, choć boimy się być inni, nie wierzymy w marzenia, żyjemy w „kulturze instant”, gdzie wszystko ma być natychmiast. A Bóg działa w swoim czasie – zaznaczył.

Bp Włodarczyk dodał, że aby nadzieja nie zamieniła się w zawód, trzeba pozwolić Chrystusowi dotknąć się Jego miłością i odpowiedzieć miłością do bliźniego.

Nowo wyświęcony diakon Dominik Grolewski, alumn Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, pochodzi z parafii Wniebowzięcia NMP i św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Więcborku. – To przejmujący moment – powiedział. – Przyjmując święcenia, staję się osobą duchowną, zaproszoną do głębszej przyjaźni z Jezusem. Najbardziej poruszył mnie gest padnięcia na twarz – znak całkowitego zawierzenia. Dziękuję Bogu, przełożonym i wszystkim, którzy wspierają mnie na tej drodze – dodał.