Bractwo Kapłańskie św. Piusa X uznane w Argentynie

Bractwo Kapłańskie św. Piusa X – lefebryści – zostało oficjalnie uznane w Argentynie jako osoba prawna i jako taką wpisano ją do Rejestru Instytutów Życia Konsekrowanego w tym kraju. Obejmuje on katolickie zakony i zgromadzenia zakonne, istniejące w Argentynie.

Decyzja w tej sprawie, którą podjął tamtejszy sekretarz ds. kultu Guillermo R. Oliveri, ukazała się w Biuletynie Oficjalnym Republiki Argentyny z 9 kwietnia – poinformował dziennik „Clarín” z 13 kwietnia.

Decyzja urzędu państwowego stała się możliwa m.in. dzięki wystąpieniu arcybiskupa Buenos Aires kard. Mario A. Polego, który w liście do Sekretariatu ds. Kultu poparł starania Bractwa w tej sprawie, podejmowane od 2011 r. Kardynał poprosił w nim, aby „Bractwo Apostołów Jezusa i Maryi” [pod taką nazwą lefebryści działają w Argentynie – KAI] zostało uznane – do czasu wypracowania ostatecznych ram prawnych w Kościele powszechnym – jako stowarzyszenie na prawie diecezjalnym”. Uznanie takie jest niezbędne dla wszystkich wspólnot zakonnych w tym kraju.

List kardynała nie ma charakteru kanonicznego, gdyż nie może zastępować władzy papieskiej, która jako jedyna może regulować status kanoniczny Bractwa św. Piusa X. Jest jedynie krokiem, umożliwiającym władzom państwowym podjęcie decyzji administracyjnych do czasu, aż „zostaną uzgodnione ostateczne ramy prawne [Bractwa] w Kościele powszechnym”.

W Argentynie katolickie zgromadzenia zakonne mogą prowadzić działalność duszpasterską wyłącznie w granicach administracyjnych i prawnych, uwarunkowanych przez wpisanie ich do Rejestru Instytutów Życia Konsekrowanego po zgłoszeniu ich przez władze kościelne.

„Clarín” w komentarzu do tego wydarzenia zwraca uwagę, że fakt, iż list do władz wystosował kard. Poli, który zastąpił kard. Jorge Bergoglio na stanowisku arcybiskupa Buenos Aires, pozwala sądzić, że nastąpiło po uzgodnieniu z papieżem. Nie zmienia to istoty rzeczy, iż jest to posunięcie ściśle administracyjne, dotyczące wyłącznie Argentyny.

Zadowolenie z takiego rozwiązania wyraził jeden z tamtejszych prawników na blogu tradycjonalistycznym Adelante la Fe. Jego zdaniem gest tego rodzaju musiał mieć poparcie z Rzymu, tym bardziej że kard. Poli jest następcą obecnego papieża na czele archidiecezji stołecznej, a kard. Bergoglio już wcześniej pomagał duchownym Bractwa wstępować do seminarium diecezjalnego i w załatwianiu spraw wizowo-paszportowych.

Również prał. Guido Pozzo – sekretarz Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”, zajmującej się dialogiem i kontaktami z lefebrystami – oświadczył na łamach portalu Vatican Insider, że „jest szczęśliwy, iż w Argentynie można było znaleźć takie rozwiązanie”. Podkreślił przy tym, że nie angażuje ono Stolicy Apostolskiej i „nie oznacza prawnego uznania Bractwa jako stowarzyszenia kleryckiego”. Dodał, że sprawa legalności posługi kapłańskiej lefebrystów pozostaje otwarta, a „arcybiskup Buenos Aires uznał jedynie, że członkowie Bractwa są katolikami, nawet jeśli nie pozostają jeszcze w pełnej jedności z Rzymem”.

Bractwo Kapłańskie św. Piusa X założył w 1970 r. w szwajcarskim Ecône abp Marcel Lefebvre (1905-91) jako wspólnotę księży i seminarzystów wiernych tzw. liturgii trydenckiej, a więc sprawowanej po łacinie przez kapłana „tyłem” do wiernych i według Mszału św. Piusa V z XVI w. z późniejszymi zmianami. Od początku pozostawało ono w ostrym sporze ze Stolicą Apostolską i Pawłem VI, który – wprowadzając nowy obrzęd Mszy, w językach narodowych, przodem do wiernych i z kilkoma innymi zmianami – zerwał, zdaniem lefebrystów, z Tradycją, a nawet z nauczaniem Kościoła.

Gdy 30 czerwca 1988 r. abp Lefebvre konsekrował bez zgody papieża czterech biskupów dla swego Bractwa, Stolica Apostolska uznała jego członków za schizmatyków. Decyzję tę cofnął 21 stycznia 2009 r. Benedykt XVI, pozostawiając jednak w mocy karę suspensy (zawieszenia w czynnościach kapłańskich) nałożoną na hierarchów w czasie tamtej sakry.