Około 3 tys. osób przeszło 9 listopada w tradycyjnej Drodze Krzyżowej na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz II-Birkenau w Oświęcimiu-Brzezince. Rozważając poszczególne stacje Męki Pańskiej, uczestnicy nabożeństwa nawiązywali także do obchodzonego dziś Dnia Solidarności z Kościołem Prześladowanym.

Ks. Józef Święcicki, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski w Oświęcimiu-Brzezince przypomniał na początku Drogi Krzyżowej, że modlitwa w miejscu kaźni i męczeństwa tylu ludzi jest także próbą poszerzenia postrzegania Dnia Solidarności z Kościołem Prześladowanym. „Chcemy objąć spojrzeniem tragiczną historię sprzed 70 lat. I jeszcze więcej – chcemy objąć pamięcią umęczonych i prześladowanych wszystkich religii, kultur narodów” – wezwał kapłan nieopodal Bramy Śmierci.

Podczas nabożeństwa akcentowano, że modlitwa w tym miejscu jest obowiązkiem wobec prawdy, tych, którzy tu cierpieli, oraz Boga. Ks. Józef Niedźwiedzki, proboszcz św. Maksymiliana w Oświęcimiu, odczytując świadectwa papieży, którzy odwiedzili były obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau, cytował wyznanie Benedykta XVI z 2006 roku – „Nie mogłem tu nie przybyć”, powtarzające słowa wypowiedziane w 1979 roku przez Jana Pawła II.

Podczas rozważań czytanych podczas kilkukilometrowej trasy wzdłuż ścieżek byłego obozu zatrzymywano się m.in. przy Bramie Śmierci, rampie obozowej, pośród baraków, ruin krematoriów II i III, budynku Sauny, gdzie odbywało się przyjmowanie więźniów do obozu, modlono się przy ruinach krematoriów IV i V.

„Ogromna rzesza tych nieszczęśników, którzy znaleźli się tutaj podnosiła się, dźwigając dalej krzyż obozowego życia. To powstawanie nosiło rangę bohaterstwa” – modlono się podczas nabożeństwa. „Panie, prosimy za niezłomnych męczenników obozowej gehenny, za trwających tam w wierze, za pocieszających, za ocierających łzy i rany, dzielących się okruszyną chleba. Obdarz ich swoimi łaskami, a tych, którzy upadli, załamali się, zdradzili, stracili wiarę i ufność w miłosierdzie Twoje – przebacz” – wzywano.

Mieszkańcy Oświęcimia i okolicznych wsi, pielgrzymi z różnych zakątków Śląska i Małopolski, księża, zakonnicy oraz zakonnice modlili się za ofiary obozów i gułagów. Duży drewniany krzyż nieśli na zmianę samorządowcy z powiatu i gminy, rzemieślnicy, przedstawiciele różnych organizacji religijnych oraz wspólnot parafialnych, członkinie koła gospodyń wiejskich. Między stacjami zlokalizowanymi w różnych miejscach byłego obozu, odmawiano różaniec.

Podczas rozważań przygotowanych przez oddział KIK przy oświęcimskiej parafii św. Maksymiliana, przywoływano m.in. postać Stanisławy Leszczyńskiej i rtm. Witolda Pileckiego – bohaterskich więźniów niemieckiego obozu. Wzywano także do modlitwy za wstawiennictwo św. Teresy Benedykty od Krzyża i św. Maksymiliana Kolbe – męczenników tej Golgoty XX wieku.

Na koniec w kościele w Brzezince sprawowana była natomiast Msza św. z udziałem licznych księży, zakonników, sióstr zakonnych oraz pielgrzymów.

Tradycja odprawiania nabożeństw Drogi Krzyżowej na terenie byłego obozu sięga czasów sprzed wyboru kard. Karola Wojtyły na papieża. Inicjatorem były Kluby Inteligencji Katolickiej z Oświęcimia i Krakowa. Najwięcej osób przybyło tu w 2006 roku, niedługo po wizycie Benedykta XVI na terenie obozu.
Droga Krzyżowa na terenie KL Birkenau odbywa się zawsze w pierwszą niedzielę po liturgicznym wspomnieniu Wszystkich Wiernych Zmarłych.

W strumieniach deszczu ponad 2 tysiące osób przeszło dziś w tradycyjnej Drodze Krzyżowej na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz II-Birkenau w Oświęcimiu-Brzezince. Za papieżami Janem Pawłem II i Benedyktem XVI wierni powtarzali: „Nie mogliśmy tu dziś nie przybyć”. Akcentowano, że modlitwa w tym miejscu jest obowiązkiem wobec prawdy, tych, którzy tu cierpieli, oraz Boga.

Tekst rozważań czytanych podczas kilkukilometrowej trasy wzdłuż ścieżek obozowych miał charakter ściśle religijny oraz informował, czym były i jakie funkcje pełniły w czasie funkcjonowania obozu napotykane na trasie budynki lub ich ruiny. Zatrzymywano się m.in. przy Bramie Śmierci, rampie obozowej, pośród baraków, ruin krematoriów II i III, budynku Sauny, gdzie odbywało się przyjmowanie więźniów do obozu, pozostałości krematoriów IV i V i budynku komendantury obozu.

„Chcemy podczas tej drogi pamiętać o wszystkich, którzy tutaj zginęli, cierpieli, i prosić Boga, by w swym wielkim miłosierdziu przyjął ich ofiarę, i tę ofiarę przemienił w owoce miłości, pokoju, owoce nadziei” – modlono się podczas nabożeństwa.

Mieszkańcy Oświęcimia i okolicznych wsi, pielgrzymi z różnych zakątków Śląska i Małopolski, księża, zakonnicy oraz zakonnice modlili się za ofiary obozów i gułagów. Duży drewniany krzyż nieśli na zmianę samorządowcy, górnicy, strażacy oraz przedstawiciele różnych wspólnot parafialnych. Między stacjami zlokalizowanymi w różnych miejscach byłego obozu, odmawiano różaniec.

W szczególny sposób przywoływano ofiarę św. Maksymiliana Kolbego, który, jak podkreślano, w miejscu, gdzie podeptano godność człowieka, odniósł duchowe zwycięstwo, podobne do zwycięstwa samego Chrystusa.
„Módlmy się za nas wszystkich, abyśmy mieli odwagę i siłę każdego dnia stawać po stronie prawdy. Módlmy się za wszystkich tych, którzy na tej Golgocie XX wieku przyjęli krzyż i idąc śladami Pan nie ugięli się pod jego ciężarem” – wzywano przy kolejnych stacjach Drogi Krzyżowej.

Na koniec Drogi Krzyżowej błogosławieństwa udzielił ks. infułat Władysław Fidelus z konkatedry żywieckiej. W kościele w Brzezince sprawowana była natomiast Msza św.

Tradycja odprawiania nabożeństw Drogi Krzyżowej na terenie byłego obozu sięga czasów sprzed wyboru kard. Karola Wojtyły na papieża. Inicjatorem były Kluby Inteligencji Katolickiej z Oświęcimia i Krakowa.

Najwięcej osób przybyło tu w 2006 roku, niedługo po wizycie Benedykta XVI na terenie obozu.

Droga Krzyżowa na terenie KL Birkenau odbywa się zawsze w pierwszą niedzielę po liturgicznym wspomnieniu Wszystkich Wiernych Zmarłych.