Mieszkańcy miasta i wierni diecezji przeszli w niedzielę w Ogólnobydgoskiej Drodze Krzyżowej w Dolinie Śmierci. To miejsce masowego mordu z czasów drugiej wojny światowej, symbol martyrologii. W sumie śmierć poniosło tam od 1200 do 1400 osób – 48 procent profesorów szkół średnich, około 33 procent duchownych, 15 procent nauczycieli szkół powszechnych i prawie 14 procent lekarzy oraz prawników.

Modlitwę rozpoczęto w Sanktuarium Królowej Męczenników – Kalwarii Bydgoskiej Golgoty XX wieku. – To już pewne tradycja, że w niedzielę po uroczystości Wszystkich Świętych wyruszamy z krzyżem, stąpając po szczególnym miejscu – tłumaczy gospodarz ks. prałat Jan Andrzejczak. – Zginęło tutaj 1400 obywateli – tylko dlatego, że byli Polakami. Modlimy się o spokój dla ich dusz, mając świadomość, że są przypomnieniem wielkiej gorliwości i troski o ojczyznę. To nowa lekcja historii dla tych, którzy żyją dzisiaj – dodał kapłan.

Rozważania poszczególnych stacji przygotowało Duszpasterstwo Akademickie „Viator”, a oprawę muzyczną i techniczną Duszpasterstwo Akademickie „Martyria”. – Wiemy dobrze, że jeżeli zgubimy przeszłość, tak naprawdę nie wiemy, co zrobić z przyszłością. A przecież ona ciągle dla nas jest wyzwaniem. Nie chcemy się w niej zagubić – powiedział ks. Krzysztof Buchholz. Diecezjalny duszpasterz akademicki dodał, że siłę przesłania, „które bije” z Doliny Śmierci, trzeba przekładać na współczesny język. – Spotykają się młodzi i rodziny poległych. To międzypokoleniowe doświadczenie Kościoła. Ludzi, którzy chcą żyć pięknie, nie zapominając o wielkim dziele przodków – podkreślił.

Po Drodze Krzyżowej wierni uczestniczyli we Mszy świętej w sanktuarium. Modlono się w intencji pomordowanych, wspominając m.in. ks. Klemensa Buka Średzińskiego – kapłana, który w 1947 roku zainicjował w Dolinie Śmierci nabożeństwa, za co wiele lat spędził w komunistycznych więzieniach.

Mieszkańcy miasta, członkowie wspólnot, ruchów i stowarzyszeń diecezji przeszli 27 marca w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, które odbyło się w bydgoskiej Dolinie Śmierci. Organizatorem spotkania był Ruch Światło-Życie.

To już tradycja, że w trzecią niedzielę Wielkiego Postu wierni spotykają się w szczególnym miejscu męczeństwa wielu osób w czasach II wojny światowej. – Wszystko zaczęło się od wspólnoty Domowego Kościoła. Dzisiaj uczestniczą w modlitwie mieszkańcy z różnych części miasta. Droga Krzyżowa jest naszym towarzyszeniem Jezusowi. W ten sposób podejmujemy także naszą drogę, wypełnioną często obowiązkami i trudami. Wszystko ofiarowujemy Chrystusowi, by nieść to razem z Nim – powiedział diecezjalny duszpasterz rodzin, ks. Piotr Wencel.

Wspólna wędrówka w refleksji i skupieniu została poprzedzona Mszą św. w Sanktuarium Królowej Męczenników. Następnie wierni przeszli wzdłuż Doliny Śmierci, gdzie ustawione są poszczególne stacje.

Wśród wiernych znalazła się Anna Kilanowska, żona i matka trójki chłopców. – Co roku, bez względu na warunki pogodowe, idą z nami nasze dzieci. Ten trud pójścia pod górę jest czymś niezwykłym. Chcą nieść ten krzyż, integrują się z poszczególnymi stacjami golgoty. To jest bardzo budujące dla całej naszej rodziny – powiedziała.

Dolina Śmierci jest także nieodłącznym elementem Sanktuarium Królowej Męczenników Kalwarii Bydgoskiej – Golgoty XX wieku. To miejsce kaźni, gdzie podczas II wojny światowej Niemcy rozstrzelali ponad tysiąc osób.

Mieszkańcy Bydgoszczy przeszli w niedzielę w dorocznym nabożeństwie Drogi Krzyżowej, które odbywało się w Dolinie Śmierci – miejscu, w którym podczas okupacji rozstrzelano ponad tysiąc osób. Rozważania są prowadzone zawsze w pierwszą niedzielę po uroczystości Wszystkich Świętych.

Trud organizacyjny modlitwy i zadumy spoczywa między innymi na młodych. W tym roku myśli rozważań przygotowali członkowie z Duszpasterstwa Akademickiego „Stryszek”, działającego przy bydgoskiej bazylice. – Jest to upamiętnienie tego miejsca, w którym ginęli ludzie. To była ich droga krzyżowa. To niesie w sobie coś smutnego i tragicznego, ale z drugiej strony – daje wiarę w zmartwychwstanie. To wszystko nie jest bez nadziei i bez sensu – powiedział Bartosz Błażejczyk.

Wiceprezes „Stryszka” uważa, że świadectwo młodych, którzy kroczą Doliną Śmierci, jest czymś niezwykłym i potrzebnym. – Niestety wielu moich rówieśników jest obojętnych na historię i na to, jak ją postrzega. Dlatego pokazanie świadectwa wiary jest niezwykle ważne. Jesteśmy środowiskiem, które nie tylko chodzi na imprezy, ale potrafi się modlić w ważnych momentach codziennego życia Kościoła – dodał Błażejczyk.

Dolina Śmierci jest nieodłącznym elementem Sanktuarium Królowej Męczenników Kalwarii Bydgoskiej – Golgoty XX wieku. – Wielką tradycją naszego miasta jest to, że spotykamy się w miejscu tak bardzo uświęconym męczeństwem naszych rodaków. Zapraszamy do dotknięcia prawdy o naszym życiu. Mamy okazję stanąć pod ostatnią stacją, nazwaną „Bramą do nieba”, aby pomyśleć o przyszłości, z której wypływa wielka nadzieja – powiedział diecezjalny duszpasterz akademicki ks. Krzysztof Buchholz.

Pierwsze nabożeństwo w Dolinie Śmierci miało miejsce w 1947 roku. Natomiast źródła o zainicjowaniu nabożeństwa w wymiarze ogólnobydgoskim mówią o latach 1977-83.

Mieszkańcy Bydgoszczy przeszli dzisiaj w nabożeństwie Drogi Krzyżowej Doliną Śmierci. Modlitwa, którą poprowadzili członkowie Ruchu Światło-Życie, odbyła się w miejscu, w którym podczas II wojny światowej Niemcy rozstrzelali ponad tysiąc osób.

Dolina Śmierci jest także nieodłącznym elementem Sanktuarium Królowej Męczenników Kalwarii Bydgoskiej – Golgoty XX wieku. – Nasza modlitewna wędrówka jest już nieodłącznym elementem bogatej historii duchowej naszego miasta. Razem z członkami ruchów i stowarzyszeń nawiązujemy w tym czasie do Roku Kapłańskiego. Wpatrujemy się w Chrystusa, który uczy nas dźwigania krzyża codzienności – powiedział gospodarz spotkania ks. prałat Jan Andrzejczak.

Kapłan dodał, że doświadczenia z Sanktuarium Królowej Męczenników są wymownym świadectwem braku czci dla symbolu wiary i chrześcijaństwa. – Trzeba pokazać, że tak jak niektórzy wstydzą się znaku krzyża, śmieją się z niego, tak jest również mnóstwo osób, które krzyż kochają, przy nim się spotykają i modlą – podkreślił ks. prałat Andrzejczak.

Cała kalwaria została zaprojektowana jako wieloelementowy pomnik, nawiązujący w swej symbolice do cierpienia i męczeństwa ofiar w historii XX wieku. Dwunastą stację nazwano „Bramą do Nieba”. Ścianę, która ma 24 metry, wybudowano z wielu modułów greckich krzyży. Centralnym elementem jest figura Chrystusa Zwycięskiego.

Takie nabożeństwo odbywa się także zawsze w pierwszą niedzielę po uroczystości Wszystkich Świętych. Pierwsza modlitwa z rozważaniami Męki Chrystusa miała miejsce w Dolinie Śmierci w 1947 roku.