Najpiękniejsze kolędy i pastorałki zabrzmiały w uroczystość Objawienia Pańskiego w bydgoskim kościele rektorskim Zgromadzenia Ducha Świętego. Cel spotkań, które od lat gromadzą mieszkańców miasta i diecezji jest szczytny – kultywowanie tradycji śpiewu kolęd, a także wsparcie finansowe dla misyjnego seminarium.

Dzięki zebranym środkom klerycy mogą kształcić się i m.in. odbywać specjalne staże, przygotowujące ich do posługi na wielu kontynentach świata. – Bóg pragnie objawić swoją bezgraniczną miłość do każdego człowieka. Taki jest sens Bożego Narodzenia i sens Objawienia Pańskiego. Bóg chce być kimś bliskim, dostępnym i ludzkim. Chce być Bogiem „na wyciągnięcie ręki” – z nami i w nas poprzez Eucharystię, którą nam pozostawił – powiedział o. Maciej Sierzputowski CSSp.

Według ojca duchownego Wyższego Seminarium Duchownego Zgromadzenia Ducha Świętego, charyzmat Zgromadzenia niewątpliwie wpisuje się w uroczystość Objawienia Pańskiego, gdzie bohaterami są królowie wędrujący za gwiazdą z różnych stron świata do Betlejem. – Gdy spotykają Chrystusa, doświadczają Jego piękna i bliskości. I my, misjonarze, możemy odnaleźć się w postaciach tych mędrców. Nie dlatego, że jesteśmy tacy mądrzy, tylko dlatego, że poświęcamy nasze życie, tak jak potrafimy, aby głosić Ewangelię. A wszystko ma swój początek w spotkaniu z Chrystusem, który kocha tak pięknie. Gdziekolwiek się znajdziemy, ludzie potrzebują autentycznych świadków. Tych, którzy pokażą im Boga, będą mówili o Jego miłości – powiedział.

W świątyni wystąpili klerycy, którzy – z racji międzynarodowego charakteru zgromadzenia – wykonali kolędę w różnych językach. Zaśpiewały również Siostry Pasterki z Żołędowa, Siostry Służebnice Prawdy Bożej, posługujące na co dzień w Domu Księży Emerytów Diecezji Bydgoskiej. Bogatą twórczość zaprezentowali także członkowie Duszpasterstwa Młodzieży „Paradiso”, dzieci z „Małego strzału w Dziesiątkę” oraz Zespół Rodzinny, w którego skład wchodzą też muzycy grupy „Quadrans”.

Jak zawsze nie zabrakło odtwórców postaci Trzech Króli. W tym roku mędrcami byli: kleryk Izaak Antwi-Boasiako z Gany, o. Janusz Gardocki CSSp, który pracował w paryskim sierocińcu Auteuil i w Belgii, oraz o. Józef Zwoliński CSSp, który posługiwał w Senegalu i w Gwinei Bissau.

W zeszłym roku w jednego z mędrców wcielił się Waldemar Dziedzina, kleryk czwartego roku misyjnego seminarium. Alumn mógł podzielić się doświadczeniem bogactwa misyjnego. Przez prawie rok przebywał na Madagaskarze. – Doświadczyłem tam przede wszystkim ludzi potrzebujących nie tylko kapłana, ale kogoś, kto ich wysłucha, będzie miał dla nich czas. Naszym głównym zadaniem na Madagaskarze jest szkolnictwo, więc najbardziej zapamiętałem twarze dzieci. Były zawsze roześmiane. Czego potrzebują misjonarze? Najbardziej naszej modlitwy, a potem finansowego wsparcia, dzięki któremu można ofiarować najmłodszym wykształcenie, posiłki, przybory szkolne oraz wyposażenie placówek – podkreślił.

Zgromadzenie Ducha Świętego zostało założone w 1703 roku we Francji. Jego charyzmatem jest praca wśród ludów, grup i osób opuszczonych, marginalizowanych. Na świecie jest prawie 2800 duchaczy.

Najpiękniejsze kolędy i pastorałki zabrzmiały w uroczystość Objawienia Pańskiego w bydgoskim kościele rektorskim Zgromadzenia Ducha Świętego. Cel spotkań, które od lat gromadzą mieszkańców miasta i diecezji jest szczytny – kultywowanie tradycji śpiewu kolęd, a także wsparcie finansowe dla misyjnego seminarium.

Dzięki zebranym środkom klerycy mogą kształcić się i m.in. odbywać specjalne staże, przygotowujące ich do posługi na wielu kontynentach świata. – Bóg pragnie objawić swoją bezgraniczną miłość do każdego człowieka. Taki jest sens Bożego Narodzenia i sens Objawienia Pańskiego. Bóg chce być kimś bliskim, dostępnym i ludzkim. Chce być Bogiem „na wyciągnięcie ręki” – z nami i w nas poprzez Eucharystię, którą nam pozostawił – powiedział o. Maciej Sierzputowski CSSp.

Według ojca duchownego Wyższego Seminarium Duchownego Zgromadzenia Ducha Świętego, charyzmat Zgromadzenia niewątpliwie wpisuje się w uroczystość Objawienia Pańskiego, gdzie bohaterami są królowie wędrujący za gwiazdą z różnych stron świata do Betlejem. – Gdy spotykają Chrystusa, doświadczają Jego piękna i bliskości. I my, misjonarze, możemy odnaleźć się w postaciach tych mędrców. Nie dlatego, że jesteśmy tacy mądrzy, tylko dlatego, że poświęcamy nasze życie, tak jak potrafimy, aby głosić Ewangelię. A wszystko ma swój początek w spotkaniu z Chrystusem, który kocha tak pięknie. Gdziekolwiek się znajdziemy, ludzie potrzebują autentycznych świadków. Tych, którzy pokażą im Boga, będą mówili o Jego miłości. – powiedział.

W świątyni wystąpili klerycy, którzy – z racji międzynarodowego charakteru zgromadzenia – wykonali kolędę w różnych językach. Zaśpiewały również Siostry Pasterki z Żołędowa, Siostry Służebnice Prawdy Bożej, posługujące na co dzień w Domu Księży Emerytów Diecezji Bydgoskiej. Bogatą twórczość zaprezentowali także członkowie Duszpasterstwa Młodzieży „Paradiso”, dzieci z „Małego strzału w Dziesiątkę” oraz Zespół Rodzinny, w którego skład wchodzą też muzycy grupy „Quadrans”.

Jak zawsze nie zabrakło odtwórców postaci Trzech Króli. W tym roku mędrcami byli: kleryk Izaak Antwi-Boasiako z Gany, o. Janusz Gardocki CSSp, który pracował w paryskim sierocińcu Auteuil i w Belgii, oraz o. Józef Zwoliński CSSp, który posługiwał w Senegalu i w Gwinei Bissau.

W ub. roku w jednego z mędrców wcielił się Waldemar Dziedzina, kleryk czwartego roku misyjnego seminarium. Alumn mógł podzielić się doświadczeniem bogactwa misyjnego. Przez prawie rok przebywał na Madagaskarze. – Doświadczyłem tam przede wszystkim ludzi potrzebujących nie tylko kapłana, ale kogoś, kto ich wysłucha, będzie miał dla nich czas. Naszym głównym zadaniem na Madagaskarze jest szkolnictwo, więc najbardziej zapamiętałem twarze dzieci. Były zawsze roześmiane. Czego potrzebują misjonarze? Najbardziej naszej modlitwy, a potem finansowego wsparcia, dzięki któremu można ofiarować najmłodszym wykształcenie, posiłki, przybory szkolne oraz wyposażenie placówek – podkreślił.

Zgromadzenie Ducha Świętego zostało założone w 1703 roku we Francji. Jego charyzmatem jest praca wśród ludów, grup i osób opuszczonych, marginalizowanych. Na świecie jest prawie 2800 duchaczy.