Bydgoszcz: modlitwa w 64. rocznicę śmierci „Niedźwiadka”

„W 64. rocznicę męczeńskiej, a zarazem bohaterskiej śmierci generała Leopolda Okulickiego, modlimy się za współczesne pokolenie Polek i Polaków, abyśmy tę ofiarę ich życia nie tylko umieli zachować, ale i ubogacić” – powiedział ks. płk Józef Kubalewski. W Bydgoszczy wspominano dzisiaj ostatniego dowódcę Armii Krajowej.

Dziekan Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych RP dodał, że był to wielki bohater i patriota. – To przede wszystkim człowiek honoru, który za cenę własnego życia nie ugiął się pod żądaniami oprawców do złożenia fałszywych zeznań, do przyznania się do niecnej i niewłaściwej działalności. Miłość Boga oraz miłość do ojczyzny były dla niego najwyższymi wartościami – stwierdził ks. płk Józef Kubalewski.

Ks. por. Ireneusz Biruś, który wygłosił homilię, podkreślił, że Kościół zawsze był tym centrum, w którym rozwijał się patriotyzm. – Wspominamy i dziękujemy Bogu za dar życia i bohaterstwa generała Leopolda Okulickiego, który swoje cierpienia i życie oddał na ołtarzu ojczyzny. Był żołnierzem Armii Krajowej i cichociemnym. Po przybyciu do Warszawy objął stanowisko zastępcy szefa sztabu Komendy Głównej AK – powiedział.

Podczas pierwszej wojny światowej „Niedźwiadek” walczył w Legionach Polskich. Brał udział w wojnie obronnej w 1939, a zaraz po kapitulacji zaangażował się w działalność Służby Zwycięstwu Polsce i Związku Walki Zbrojnej. W 1941 r. był aresztowany przez NKWD i osadzony na Łubiance. Został zwolniony na prośbę gen. Andersa, został szefem sztabu jego armii i razem z nim przeprowadził ewakuację polskich żołnierzy z terenów Związku Radzieckiego do Iranu. – Cieszę się, że są młodzi. Dlatego że w szkołach nie uczy się współczesnej historii. My staramy się te luki uzupełniać – powiedział prezes Zarządu Okręgu Bydgoszcz Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Alojzy Gładykowski.

Miłość do Ojczyzny i chęć walki nie pozwalała generałowi Okulickiemu pozostać na obczyźnie. W nocy z 21 na 22 maja 1944 roku został zrzucony na spadochronie na teren okupowanej Polski. W tym czasie trwała operacja „Burza” zainicjowana przez Polskie Podziemie. Generał zaangażował się w organizowanie oporu i przygotowywanie powstania, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku. Wraz z jego upadkiem gen. Okulicki opuścił Warszawę. – Do dzisiaj staram się zapomnieć o tym, co widziałem. A byłem świadkiem wielu egzekucji oraz niemieckiego bestialstwa. Jesteśmy na wspólnej modlitwie, by uczcić pamięć naszego ostatniego dowódcy – dodał Stanisław Schmidt.

W związku z wzięciem do niewoli gen. Komorowskiego, „Niedźwiadek” został komendantem Armii Krajowej. Jednocześnie, od 27 lipca, pełnił funkcję szefa organizacji „Nie”, której głównym założeniem było podjęcie walki z Armią Czerwoną na wypadek spodziewanego konfliktu interesów. – Ta historia jest dla mnie najważniejsza, bo dotyczy mojego kraju i walki o wolność. Razem z kolegami, jak tylko możemy, próbujemy to uczcić. Jesteśmy dzisiaj w gronie wielkich bohaterów – powiedział Michał Apanowicz ze Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej.

21 grudnia 1944 roku gen. Okulicki został Komendantem Sił Zbrojnych w kraju z mianowania prezydenta Władysława Raczkiewicza. 19 stycznia 1945 r. wydał rozkaz o rozwiązaniu AK. 27 marca tegoż roku został aresztowany w Pruszkowie, wywieziony do Moskwy i osadzony na Łubiance. Po śledztwie w procesie, jako główny oskarżony, został skazany na dziesięć lat więzienia. Według oficjalnych oświadczeń władz radzieckich zmarł 24 grudnia 1946 r. na atak serca. Jego ciało spalono. Przypuszcza się, iż został zamordowany.