Chorał gregoriański na Mszach roratnich

W wielu kościołach o świcie rozlega się śpiew pieśni adwentowej „Rorate caeli desuper”. To jeden z najpiękniejszych chorałów gregoriańskich, śpiewany w okresie Adwentu – czasie oczekiwania na Boże Narodzenie. Utwór jest inspirowany tekstami z Księgi Izajasza, w którym prorok błaga: Spuśćcie niebiosa rosę z góry, a obłoki niech sączą sprawiedliwość!

Roraty w kościele św. Stefana w Radomiu rozpoczynają się prawdopodobnie najwcześniej w mieście, bo o godz. 6.00. Nie ma bicia dzwonów, tylko rozlega się śpiew „Rorate caeli desuper”.

– Chorał gregoriański jest ogromną tradycją w Kościele. Ten śpiew został zapomniany w ostatnim czasie. Dominują śpiewy w językach narodowych. Warto wracać do korzeni, bo melodia chorału ma charakter modlitewny – powiedział organista Franciszek Siwy.

Wierni, by mogli uczestniczyć w Roratach o tak wczesnej porze, wstają nawet o 4 nad ranem. – Wcześniej odmawiamy godzinki, a potem jest czas na roraty. Nie wyobrażamy sobie Adwentu bez mszy o poranku. Klimat i atmosfera rorat są czymś niezwykłym – mówią wierni z Idalina.

Ks. Andrzej Jędrzejewski, proboszcz parafii, powiedział, że siłą mszy o poranku jest adwentowa tęsknota za obecnością Boga. – Pomaga też klimat tej liturgii, śpiew, półmrok w kościele przy zapalonych świecach i chorał gregoriański – wylicza ks. Jędrzejewski.

Roraty to Msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie w Adwencie. Jej nazwa pochodzi od łacińskiego sformułowania „Rorate caeli desuper”, czyli: „Spuśćcie rosę niebiosa”. Stanowi to nawiązanie do oczekiwania na przyjście zbawiciela, którym jest Jezus Chrystus. W czasie Adwentu, przy ołtarzach w kościołach, zapalane są kolejno cztery świece, które symbolizują cztery niedziele tego okresu.