„Pozwólmy, aby radosne zdumienie Niedzieli Wielkanocnej rozprzestrzeniało się w myślach, spojrzeniach, postawach, gestach i słowach – powiedział papież w rozważaniach towarzyszących modlitwie Regina Coeli w Poniedziałek Wielkanocny.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry,

Dobrych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego! „Christos Anesti! – Alethòs Anesti”, „Chrystus zmartwychwstał ! – Prawdziwie zmartwychwstał”. W tym tygodniu możemy nadal wymieniać pozdrowienie paschalne, tak jak byłby to jeden dzień. Jest to wielki dzień, który Pan uczynił.

Dominującym uczuciem, które jest widoczne w ewangelicznych opisach zmartwychwstania to radość pełna zdumienia; a w liturgii przeżywamy na nowo stan ducha uczniów z powodu wieści, którą przyniosły kobiety: Jezus zmartwychwstał !

Pozwólmy, aby to doświadczenie, wyrażone w Ewangelii wryło się także w nasze serca i ukazywało się w naszym życiu. Pozwólmy, aby radosne zdumienie Niedzieli Wielkanocnej rozprzestrzeniało się w myślach, spojrzeniach, postawach, gestach i słowach … Ale to nie jest makijaż! Pochodzi z wewnątrz, z serca zanurzonego w źródle tej radości, jak serce Marii Magdaleny, która płakała z powodu utraty swego Pana i nie mogła uwierzyć własnym oczom widząc, że On zmartwychwstał. Ten, kto tego doświadczył, staje się świadkiem zmartwychwstania, ponieważ w pewnym sensie, to on sam zmartwychwstał, ona sama zmartwychwstała. Wówczas zdolny jest, by nieść „promień” światła Zmartwychwstałego w różne ludzkie sytuacje: w te szczęśliwe, czyniąc je piękniejszymi i chroniąc je od egoizmu oraz w sytuacje bolesne, przynosząc spokój i nadzieję.

Warto, abyśmy w tym tygodniu pomyśleli o radości Maryi, Matki Jezusa. Tak, jak Jej cierpienie dotykało jej wnętrza, że aż przenikało Jej duszę, tak też Jej radość była wewnętrzna i głęboka i mogli z niej czerpać uczniowie. Przeszedłszy przez doświadczenie śmierci i zmartwychwstania swojego Syna, przeżywając je w wierze, jako najwyższy wyraz miłości Boga, serce Maryi stało się źródłem pokoju, pocieszenia, nadziei, miłosierdzia. Wszystkie prerogatywy naszej Matki stąd pochodzą, z Jej udziału w wydarzeniu paschalnym Jezusa. Umarła wraz z Nim, wraz z Nim powstała z martwych. Od piątku do niedzielnego poranka nie utraciła nadziei: kontemplowaliśmy Ją jako Matkę Bolesną, ale równocześnie jako Matkę pełną nadziei. Dlatego jest Ona Matką wszystkich uczniów, Matką Kościoła.

Prośmy Ją, milczącego świadka śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, aby nas wprowadziła w radość paschalna. Uczynimy to teraz poprzez odmówienie „Regina Caeli”, która w okresie wielkanocnym zastępuje modlitwę „Anioł Pański”.

Królowo nieba, wesel się, alleluja!
Bo ten, któregoś nosiła, alleluja!
Zmartwychwstał, jak powiedział, alleluja!
Módl się za nami do Boga, alleluja!

W: Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja!
O: Bo zmartwychstwał Pan prawdziwie, alleluja!

Módlmy się: Boże, Ty przez zmartwychwstanie Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, przywróciłeś radość światu, spraw, abyśmy przez Jego Matkę, Dziewicę Maryję, osiągnęli szczęście życia wiecznego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności z Duchem Świętym, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Amen.

Kieruję serdeczne pozdrowienie do was wszystkich, drodzy pielgrzymi, którzy przybyliście z Włoch oraz z różnych krajów, aby wziąć udział w tym spotkaniu modlitewnym.

Każdemu życzę spędzenia w radości i pokoju ducha tego Poniedziałku Wielkanocnego, który przedłuża radość Zmartwychwstania Chrystusa.

Wszystkim życzę dobrych Świąt Zmartwychwstania, smacznego obiadu!

„Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał” – od takiego okrzyku Kościół rozpoczyna świętowanie Niedzieli Wielkanocnej.

Chrystus umęczony i zabity pokonał śmierć, grzech i szatana, a równocześnie wszystkim ludziom dał nadzieję zmartwchwstania. Dzień ten czasami nazywa się Wielką Niedzielą, a każda inna niedziela jest jakby powtórzeniem Wielkanocy.
Niedziela Zmartwychwstania rozpoczyna się procesją rezurekcyjną (jeśli nie było jej w nocy, na zakończenie Wigilii Paschalnej). Celebrans i cała asysta udaje się najpierw do Grobu Pańskiego Tam kapłan wznosi radosny okrzyk: „Chrystus zmartwychwstał!”, na co wierni odpowiadają: „Prawdziwie zmartwychwstał!”. Po tych słowach procesja na czele z krzyżem ozdobionym czerwoną stułą oraz z figurą Zmartwychwstałego Chrystusa wyrusza i przeważnie trzykrotnie okrąża kościół. Pierwotnie procesja ta obchodziła cmentarz, który zwykle znajdował się w pobliżu kościoła, by oznajmić leżącym w grobach, że Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć.
Po dojściu do głównego ołtarza i błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem rozpoczyna się Msza św. Po czytaniach śpiewa się Sekwencję, w której Maria opowiada o pustym grobie i spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym. Następnie Ewangelia ukazuje apostołów, którzy słysząc, że ich Mistrz zmartwychwstał, podążyli sprawdzić czy grób rzeczywiście jest pusty.
W teologii podkreśla się, że jedynym „świadkiem” samej chwili zmartwychwstania był ten grób. Nikt z ludzi nie był przecież świadkiem tego niezwykłego zdarzenia. Jan Paweł II, który odprawiał Mszę św. w Bazylice Grobu Pańskiego powiedział tam: „Grób jest pusty. Jest on niemym świadkiem centralnego wydarzenia ludzkiej historii: Zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa. Przez niemal dwa tysiące lat ten pusty grób świadczył o zwycięstwie Życia nad śmiercią. Wraz z Apostołami i Ewangelistami, wraz Kościołem wszystkich miejsc i wszelkich czasów. My również niesiemy świadectwo i głosimy: 'Chrystus zmartwychwstał! Powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy?’ (por. Rz 6,9)”.
Wielkanocną Eucharystię kończy rozesłanie śpiewane zwykle na uroczystą, gregoriańską melodię: „Idźcie w pokoju Chrystusa. Alleluja, alleluja”, na co wierni odpowiadają podobnym śpiewem: „Bogu niech będą dzięki! Alleluja, alleluja”.
Ze względu na rangę tajemnicy Zmartwychwstania, Kościół obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy – przez osiem dni bez przerwy wciąż powtarza się tę samą centralną prawdę wiary: Chrystus zmartwychwstał. Ostatnim dniem oktawy jest Biała Niedziela nazywana obecnie także Niedzielą Miłosierdzia Bożego.

„Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał” – od takiego okrzyku Kościół rozpoczyna świętowanie Niedzieli Wielkanocnej.

Chrystus umęczony i zabity pokonał śmierć, grzech i szatana, a równocześnie wszystkim ludziom dał nadzieję zmartwchwstania. Dzień ten czasami nazywa się Wielką Niedzielą, a każda inna niedziela jest jakby powtórzeniem Wielkanocy.
Niedziela Zmartwychwstania rozpoczyna się procesją rezurekcyjną (jeśli nie było jej w nocy, na zakończenie Wigilii Paschalnej). Celebrans i cała asysta udaje się najpierw do Grobu Pańskiego Tam kapłan wznosi radosny okrzyk: „Chrystus zmartwychwstał!”, na co wierni odpowiadają: „Prawdziwie zmartwychwstał!”. Po tych słowach procesja na czele z krzyżem ozdobionym czerwoną stułą oraz z figurą Zmartwychwstałego Chrystusa wyrusza i przeważnie trzykrotnie okrąża kościół. Pierwotnie procesja ta obchodziła cmentarz, który zwykle znajdował się w pobliżu kościoła, by oznajmić leżącym w grobach, że Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć.
Po dojściu do głównego ołtarza i błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem rozpoczyna się Msza św. Po czytaniach śpiewa się Sekwencję, w której Maria opowiada o pustym grobie i spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym. Następnie Ewangelia ukazuje apostołów, którzy słysząc, że ich Mistrz zmartwychwstał, podążyli sprawdzić czy grób rzeczywiście jest pusty.
W teologii podkreśla się, że jedynym „świadkiem” samej chwili zmartwychwstania był ten grób. Nikt z ludzi nie był przecież świadkiem tego niezwykłego zdarzenia. Jan Paweł II, który odprawiał Mszę św. w Bazylice Grobu Pańskiego powiedział tam: „Grób jest pusty. Jest on niemym świadkiem centralnego wydarzenia ludzkiej historii: Zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa. Przez niemal dwa tysiące lat ten pusty grób świadczył o zwycięstwie Życia nad śmiercią. Wraz z Apostołami i Ewangelistami, wraz Kościołem wszystkich miejsc i wszelkich czasów. My również niesiemy świadectwo i głosimy: 'Chrystus zmartwychwstał! Powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy?’ (por. Rz 6,9)”.
Wielkanocną Eucharystię kończy rozesłanie śpiewane zwykle na uroczystą, gregoriańską melodię: „Idźcie w pokoju Chrystusa. Alleluja, alleluja”, na co wierni odpowiadają podobnym śpiewem: „Bogu niech będą dzięki! Alleluja, alleluja”.
Ze względu na rangę tajemnicy Zmartwychwstania, Kościół obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy – przez osiem dni bez przerwy wciąż powtarza się tę samą centralną prawdę wiary: Chrystus zmartwychwstał. Ostatnim dniem oktawy jest Biała Niedziela nazywana obecnie także Niedzielą Miłosierdzia Bożego.