Cieszyn: uroczystości ku czci św. Melchiora Grodzieckiego bez procesji transgranicznej

W cieszyńskim kościele św. Marii Magdaleny oraz w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czeskim Cieszynie odbędą się 5 września uroczystości ku czci św. Melchiora Grodzieckiego, męczennika z 1619 r. Eucharystie po obu stronach Olzy sprawować będą w tym samym czasie biskupi – Roman Pindel z diecezji bielsko-żywieckiej i Martin David z ostrawsko-opawskiej. Z powodu zagrożenia epidemicznego ulicami polskiej i czeskiej części Cieszyna, podobnie jak przed rokiem, nie przejdzie transgraniczna procesja z relikwiami świętego.

Zgodnie z tradycją uroczystości odpustowych ku czci św. Melchiora w Cieszynie, zapoczątkowanych w 1905 r., katolicy po obu stronach granicy spotykają się raz po polskiej, raz po czeskiej stronie miasta na początku września. Wspólnie dziękują za urodzonego w Cieszynie świętego. Procesje wiernych z biskupami z dwóch stron łączą się na granicznym moście na Olzie.

Ze względu na obostrzenia sanitarne kolejny raz uroczystość odpustowa przeżywana będzie w wymiarze parafialnym. Jej przebieg w dwóch świątyniach będzie bardzo podobny. Na program spotkań złożą się: koronka do Bożego Miłosierdzia, nabożeństwo ku czci św. Melchiora i Msza św. W Czeskim Cieszynie modlić się będą m.in. przed bocznym ołtarzem z relikwiami św. Melchiora.

W 1905 r., po beatyfikacji koszyckich męczenników, kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cieszynie, należący wówczas do jezuitów, był centralnym miejscem trzydniowych uroczystości ku czci Melchiora Grodzieckiego. Polskie i niemieckie nabożeństwa zgromadziły w dniach 12-15 października rzesze wiernych. W ostatnim dniu uroczyście przeniesiono obraz męczennika do kościoła parafialnego pw. św. Marii Magdaleny.

Melchior Grodziecki urodził się w Cieszynie w 1584 r. Ukończył jezuickie kolegium w Wiedniu, a następnie wstąpił do jezuickiego nowicjatu w Brnie. W 1614 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Był duszpasterzem w Pradze i niedalekiej wsi Kopanina. Po wypędzeniu jezuitów z Czech w 1618 r. wyruszył na Węgry. Jednak po krótkim pobycie w Brnie znalazł się w 1619 r. w Homonnie, skąd w tym samym roku udał się do Koszyc jako kapelan wojskowy. Tam też we wrześniu 1619 roku – wraz z dwoma innymi kapłanami – Chorwatem Markiem Kriżem i Węgrem Stefanem Pongraczem – dostał się w ręce żołnierzy Betlena Gabora, księcia Siedmiogrodu. Po okrutnych torturach, połączonych z próbami nakłonienia do rezygnacji z wiary katolickiej, wszyscy trzej kapłani zostali zamordowani, a ich zwłoki zbezczeszczono.

W styczniu 1905 r. papież Pius X beatyfikował trzech Męczenników Koszyckich, a w lipcu 1995 r. w Koszycach Jan Paweł II dokonał ich kanonizacji.