Co skłoniło Karola Wojtyłę do kapłaństwa

18 lutego mija 70. rocznica śmierci ojca Karola Wojtyły – wydarzenia, które „popchnęło” młodego wadowiczanina do kapłaństwa. Przypomina o tym biograf Jana Pawła II, Gian Franco Svidercoschi.

Watykanista nawiązał do tej rocznicy w niedawnym programie włoskiej telewizji publicznej RaiUno.

Zdaniem dziennikarza, tragiczne wydarzenie, jakim z życiu Wojtyły była śmierć ostatniego członka najbliższej rodziny wydaje się być pomijana przez papieskich biografów. Tymczasem – jak przekonuje biograf – właśnie ta tragedia dała wówczas młodemu robotnikowi zakładów chemicznych Solvay dodatkowy impuls do pójścia za głosem powołania.

Svidercoschi przypomina, że jeszcze przed jego urodzeniem zmarła siostra Karola, gdy był małym chłopcem zmarła mu matka, sześć lat później starszy brat Edmund, a po śmierci ojca został sam.

„Ta śmierć spowodowała zmianę, i może mocniej pchnęła go w kierunku tego, co już w środku czuł, żeby zostać księdzem” – mówił pisarz.

Jak podkreślił Svidercoschi, „polskie lata” były kluczowe dla uformowania Karol Wojtyła jako papieża. Według publicysty „każda próba, jakiej stawiał wtedy czoło, w pewien sposób powróciła i została odzwierciedlana w jego pontyfikacie”.

Karol Wojtyła senior urodził się 18 lipca 1879 w Lipniku, wówczas galicyjskiej wsi pod Bielskiem. Jego rodzina przeniosła się tam z pobliskiego Czańca. Około 1904 roku ożenił się z Emilią Kaczorowską. Najpierw był oficerem wojska austriackiego, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został oficerem 12 Pułku Piechoty w Wadowicach. Brał udział w wojnie z bolszewikami w latach 1919-1920. Służył w stopniu porucznika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Wadowicach.

W 1938 rok, przeniósł się wraz synem Karolem do Krakowa. Tam, w domu przy ul. Tynieckiej 10 w dzielnicy Dębniki, zmarł 18 lutego 1941 roku.