Czas wyborów

Dobiega końca kampania wyborcza i zbliżają się wybory prezydenckie. Wybór głowy państwa w Polsce ma najstarszą tradycję spośród nowożytnych krajów europejskich. Już od końca XVI wieku ogół szlachty polskiej, litewskiej i ruskiej na drodze wolnej elekcji wybierał króla, władcę wspólnej Rzeczypospolitej.

Tutaj też władza głowy państwa miała charakter wyjątkowo służebny. Gdy wokół rozwijał się absolutyzm, u nas król nie podejmował decyzji bez zgody Sejmu. Suwerenem był naród, utożsamiany ze stanem szlacheckim. Taki model władzy służebnej wobec narodu wyprzedził znacznie swoją epokę, za co Rzeczpospolita zapłaciła cenę rozbiorów.

Od 25 lat bez przeszkód możemy wybierać głowę naszego państwa. Warto z tego skorzystać, pamiętając, że jest to nie tylko przywilej, ale i obywatelski obowiązek. Kościół nigdy nie wskazuje wprost, na kogo należy głosować. Pozostawia to sumieniu obywateli. Czas wyborów jest więc próbą naszych sumień. Dają one – choć po części – możliwość wpływu na kształt rzeczywistości publicznej zgodnie z wartościami, jakie są nam bliskie. W tym więc duchu mamy obowiązek dokonać przedwyborczego rozeznania.

A sumienie – kształtowane w świetle wiary i społecznej nauki Kościoła – zawsze podpowiadać nam będzie oddanie głosu na kandydata, który dobro wspólne bardziej ceni od patrykularnego. Winna go też cechować troska o słabszych, zatroskanie o sprawiedliwość społeczną, a nie mityczna wiara w „samoregulującą rękę rynku”. Jeśli wyznajemy wiarę w świętość ludzkiego życia, to winniśmy wybrać kogoś, kto szanować je będzie od poczęcia do naturalnej śmierci. A skoro jako chrześcijanie uznajemy, że rodzina jest najważniejszym podmiotem społecznym, to głosujmy na kogoś, kto wspierać będzie rodzinę, a nie niszczące ją nurty współczesnej rewolucji kulturowej. Generalnie rzecz biorąc, potrzeba nam dziś prezydenta, który jest przekonany, że demokracja opierać się winna na określonych wartościach, a czysty konsensus tego nie zapewni.

Marcin Przeciszewski