Częstochowa: ks. dr hab. Ryszard Selejdak nowym rektorem Wyższego Seminarium Duchownego

Abp Wacław Depo, metropolita częstochowski mianował 31 sierpnia nowym rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie ks. prałata dr hab. Ryszarda Selejdaka. Zastąpi on na tym stanowisku ks. dr. Grzegorza Szumerę, który był rektorem seminarium od 2015 r.

Ks. Ryszard Selejdak urodził się dnia 17 stycznia 1958 r. w Kromołowie. Jest prezbiterem archidiecezji częstochowskiej, patrystą i teologiem dogmatykiem. W 1991 r. uzyskał doktorat z teologii patrystycznej na Papieskim Instytucie Patrystycznym „Augustinianum” w Rzymie, na podstawie pracy zatytułowanej: „La tipologia cristologica nelle opere esegetiche di Sant’Ambrogio” (Typologia chrystologiczna w dziełach egzegetycznych św. Ambrożego). Habilitował się z teologii dogmatycznej w 2011 r. na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Uzyskał stopień doktora habilitowanego z teologii dogmatycznej na podstawie rozprawy “Diakonat stały w świetle dokumentów Soboru Watykańskiego II, posoborowego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła i narodowych «Rationes institutionis diaconorum permanentium»”.

Od 15 maja 1991 r. był pracownikiem watykańskiej Kongregacji Edukacji Katolickiej, a od 1 marca 2002 r. Dyrektorem Departamentu Seminariów tejże Kongregacji. Od 22 kwietnia 2013 r. był Dyrektorem Departamentu Seminariów Kongregacji ds. Duchowieństwa. Jest autorem 10 książek, „La tipologia cristologica nelle opere esegetiche di Sant’Ambrogio”, Rzym 1991; „Zarys historyczny diakonatu stałego”, Częstochowa 1998; „Stawać się kapłanem trzeciego tysiąclecia”, Częstochowa 2001; „Diakonat stały w świetle Biblii i historii Kościoła”, Częstochowa 2002; „Tożsamość, duchowość, formacja i posługa diakonów stałych”, Częstochowa 2003; „Diakonat stały. Dokumenty Soboru Watykańskiego II i Stolicy Apostolskiej. Bibliografia”, red. Częstochowa 2004; „Tożsamość i działalność instytucji formacji kapłańskiej w Rzymie”, Częstochowa 2009; „Diakonat stały w świetle dokumentów Soboru Watykańskiego II, posoborowego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła i narodowych «Rationes institutionis diaconorum permanentium»”, Warszawa 2010; “Stawać się i być kapłanem”, Częstochowa 2013; “Dotykać kapłańskiego serca. Refleksje nad kapłańską formacją, życiem o posługą”, Warszawa 2018 oraz około osiemdziesięciu artykułów naukowych poświęconych teologii Ojców Kościoła, formacji kapłańskiej i diakońskiej publikowanych m.in. w: „Rocznikach Teologicznych KUL”, „Vox Patrum”, „Collectanea Theologica”, „Częstochowskich Studiach Teologicznych”, „Studiach Loviciensia”, „Studiach Diecezji Radomskiej”, „Warszawskich Studiach Teologicznych”, „Teologia i Człowiek”, „Veritati et Caritati”, „Studiach Warmińskich”, „Resovia Sacra”, „Studiach Theologica Varsaviensia”, „Studiach Bydgoskich”, „Liturgia Sacra”, „Warszawskich Studiach Pastoralnych”, „L’Osservatore Romano”. Jest też autorem niektórych haseł patrystycznych, w I i II tomie „Rosyjskiej Encyklopedii Katolickiej” Katolickiej (Moskwa). Reprezentant Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej i Kongregacji ds. Duchowieństwa na różnych międzynarodowych sympozjach i konferencjach naukowych poświęconych między innymi duszpasterstwu powołań do kapłaństwa, formacji kapłańskiej, diakonatowi stałemu, ekumenizmowi, duszpasterstwu chorych.

Kanonik honorowy Kapituły Zawierciańsko-Żareckiej (1991), kapelan honorowy Jego Świątobliwości Jana Pawła II (1996), prałat honorowy Jego Świątobliwości Benedykta XVI (2007). Szczególne zainteresowania naukowe: biblistyka, patrystyka oraz sakramentologia.

Bp Teodor Kubina, pierwszy biskup diecezji częstochowskiej utworzył seminarium duchowne w Krakowie, przyłączając je do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pierwszym rektorem seminarium został ks. dr Karol Makowski. W dniu 2 października 1926 r. pierwsi klerycy rozpoczęli studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mieszkali w klasztorze OO. Bernardynów w Krakowie. W chwili otwarcia seminarium liczyło 32 alumnów na trzech kursach ( I-III).

Ze składek wiernych i duchowieństwa diecezji wybudowano, w latach 1928-30, gmach seminaryjny przy ul. Bernardyńskiej 3 w Krakowie. W 1930 r. zamieszkali w nim już klerycy. Uroczystego poświęcenia budynku seminaryjnego dokonał 6 października 1930 r. metropolita krakowski Adam Stefan Sapieha. Do 1954 r. klerycy byli studentami Wydziału Teologicznego UJ, w następnych latach istniało „studium domesticum”.

Decyzją bp. Zdzisława Golińskiego, drugiego ordynariusza częstochowskiego we wrześniu 1957 r. Wyższe Seminarium Duchowne stało się samodzielnym Zakładem Naukowym. Na mocy umów z Papieską Akademią Teologiczną w Krakowie a obecnie Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II alumni Wyższego Seminarium Duchownego po ukończeniu studiów uzyskują stopień magistra teologii.

Z woli bp. Stefana Bareły, trzeciego ordynariusza diecezji częstochowskiej rozpoczęto w 1983 r. budowę Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie. W 1991 r. seminarium przeniosło swoją siedzibę do Częstochowy. Nowy gmach został uroczyście poświęcony przez Jana Pawła II w dniu 15 sierpnia 1991 r.

7 czerwca 1996 r. abp Stanisław Nowak metropolita częstochowski uroczyście poświęcił kościół seminaryjny pw. Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana.