Częstochowa: 20 rocznica śmierci bp. Tadeusza Szwagrzyka i bp. Franciszka Musiela

W krypcie biskupów pomocniczych kościoła pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Tajemnicy Emaus na cmentarzu Kule 7 grudnia abp Wacław Depo metropolita częstochowski modlił się w 20. rocznicę śmierci biskupów pomocniczych archidiecezji częstochowskiej – Tadeusza Szwagrzyka i Franciszka Musiela.

Bp Franciszek Musiel zmarł 2 grudnia 1992 r., natomiast bp Tadeusz Szwagrzyk – 7 grudnia 1992 r.

– Polecajmy przez Maryję, która jest Matką Adwentu a jednocześnie Matką Miłosierdzia, ich radość oglądania oblicza Bożego- powiedział abp Wacław Depo.

Bp Tadeusz Szwagrzyk urodził się 14 listopada 1923 r. we wsi Lgota Wielka w parafii Szreniawa w pow. miechowskim. Do Seminarium Częstochowskiego wstąpił 17 lutego 1945 r. Studia filozoficzne i teologiczne ukończył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał w katedrze częstochowskiej 5 czerwca 1949 r. Po dwóch latach został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu prawa kanonicznego na KUL. W roku 1954 ukończył pracę doktorską nt. „Przechowywanie Najświętszego Sakramentu w świetle przepisów prawno-liturgicznych”. Następnie zaczął pełnić obowiązki prefekta w Częstochowskim Seminarium Duchownym. 27 marca 1962 r. został mianowany wicerektorem częstochowskiego seminarium. Papież Paweł VI mianował go 3 listopada 1964 r. biskupem pomocniczym w diecezji częstochowskiej. Konsekracja biskupia odbyła się 7 lutego 1965 r. Brał udział w ostatniej sesji Soboru Watykańskiego II. Zmarł 7 grudnia 1992 r.

– Uważam za dar Opatrzności Bożej, że dane nam było, jako alumnom Niższego Seminarium Duchownego, spotykanie na co dzień przez cztery lata biskupa Tadeusza, który mieszkał z nami. Widzieliśmy w nim człowieka ogromnie kochającego ludzi, kochającego Kościół, niezwykłego przyjaciela alumnów. Zawsze bliskie mu były nasze sprawy, troski. Interesował się naszą codziennością, naszą nauką, zainteresowaniami – wspomina bp Szwagrzyka ks. Mariusz Frukacz redaktor „Niedzieli”

„Bp Szwagrzyk to człowiek modlitwy. Wielokrotnie widzieliśmy go klęczącego na ostatnim klęczniku w kaplicy seminaryjnej. Tak było w zwykłe dni czy też w niedzielne dni skupienia, gdy razem z nami adorował Najświętszy Sakrament” – dodaje ks. Frukacz.

Z kolei ks. inf. Ireneusz Skubiś redaktor naczelny tygodnika katolickiego „Niedziela” wspomina bp. Tadeusza Szwagrzyka jako „przyjaciela kapłanów” i jako „kapłana cichego”. – Pamiętamy go jako cichego profesora, lekko uśmiechniętego, poważnego, spokojnie rozmawiającego ze swoimi wychowankami. Nie zdarzyło się nigdy, żeby na kogokolwiek podniósł głos. Był księdzem cichym i dobrze usposobionym do swoich studentów – wspomina ks. Skubiś.

Bp Franciszek Musiel urodził się 14 stycznia 1915 r. we wsi Janiki, parafia Krzepice. W 1936 r. wstąpił do Częstochowskiego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 maja 1941 w Krakowie. Od 13 grudnia 1950 r. pełnił funkcję notariusza w Sądzie Biskupim w Częstochowie. Studiował na KUL. Stopień licencjata z zakresu prawa kanonicznego uzyskał w 1956 r. Od 30 lipca 1957 r. pełnił funkcję administratora, a później proboszcza parafii Matki Bożej Zwycięskiej w Częstochowie. Papież Paweł VI 12 listopada 1965 r. mianował go biskupem pomocniczym w diecezji częstochowskiej. Konsekrowany był 30 stycznia 1966 r. Zmarł 2 grudnia 1992 r.

„Biskup Franciszek zapisał się jako człowiek walki o sprawiedliwość społeczną” – podkreśla abp senior Stanisław Nowak

Bp Franciszek Musiel był odważnym biskupem, który w czasach reżimu komunistycznego upominał się o godność człowieka i jego podstawowe prawa. Należy go grona kapłanów niezłomnych.