Częstochowa: ukazało się pierwsze polskie tłumaczenie żywotu św. Stanisława biskupa i męczennika

„Życiorys Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika pióra Bartłomieja Szotarewicza z Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika” – to tytuł dzieła z XVII wieku, którego pierwsze polskie tłumaczenie ukazało się w serii Biblioteki „Niedzieli” we współpracy z Jasną Górą.

Książka w języku łacińskim pt. „Byssus et purpura seu vita et martirium d. Stanislai episcopi Cracoviensis historio stylo infertis etami nonnullis encomiorum flosculis” autorstwa paulina o. Bartłomieja Szotarewicza (1647-1713) opublikowana została po raz pierwszy w 1693 r. w Drukarni Jasnogórskiej.

Pierwsze polskie tłumaczenie dzieła o. Szotarewicza to efekt pracy tłumaczy z Uniwersytetu Warszawskiego: Małgorzaty Łiśkiewicz, Pauliny Pludra-Żuk, Karoliny Wincewicz na czele z prof. Jerzym Wojtczakiem-Szyszkowskim. – Życiorys ten długo leżał zapomniany w klasztornej bibliotece, a przecież wart jest tego, by go przybliżyć współczesnemu czytelnikowi – zauważa prof. Wojtczak-Szyszkowski.

XVII-wieczna opowieść o patronie naszej ojczyzny, św. Stanisławie, składa się z dwóch części. W pierwszej części autor żywotu biskupa męczennika opisuje życie świętego Patrona, w drugiej prezentuje cuda i łaski otrzymane za wstawiennictwem św. Stanisława. Dzieło jest również cennym źródłem informacji nt. zagadnień medycznych i stanu wiedzy o chorobach w dawnej Polsce. Czytelnik dzieła znajdzie w nim również informacje nt. terytorialnego zasięgu kultu św. Stanisława w okresie opisywanym przez autora oraz struktury społecznej czcicieli św. Stanisława.

– „Byssus et purpura” należy do cennych źródeł historycznych nie tylko dotyczących postaci świętego Stanisława ze Szczepanowa, ale i do historii Kościoła i kultury w Polsce – pisze w przedmowie do wydania polskiego o. Grzegorz Prus OSPPE.

O. Bartłomiej Szotarewicz urodził się w Bolesławcu k. Wielunia w 1647 r. Do zakonu paulinów wstąpił w 1667 r., gdzie 27 września 1668 r. złożył profesję zakonną. Studiował w Kaliszu i Krakowie. Był wykładowcą teologii, filozofii i retoryki w paulińskim studium w Krakowie na Skałce. Pełnił m.in. urząd przeora w konwentach w Wieluniu (1680-1694, 1703-1706) i w klasztorze św. Barbary k. Jasnej Góry (1694-1703, 1706-1710). Należał do grona Zarządu Polskiej Prowincji Paulinów jako jeden z definitorów (1680-1686, 1694-1713). O. Szotarewicz był wikariuszem prowincji (1686-1687, 1691-1699). Dzięki jego staraniom wybudowano klasztor pauliński w Wieluniu oraz kontynuowano prace budowlane przy sadzawce św. Stanisława na Skałce. O. Bartłomiej Szotarewicz jest autorem m.in. komentarzy biblijnych, traktatów teologicznych oraz prawniczych. Pisał książki z zakresu historii, ascetyki oraz poezję. Zmarł w 1713 r.