Czterech nowych diakonów dla Kościoła włocławskiego

W niedzielę 25 maja 2025 r. bp Krzysztof Wętkowski we włocławskiej katedrze udzielił święceń diakonatu czterem alumnom. W liturgii uczestniczyli moderatorzy i profesorowie seminarium, siostry zakonne, alumni, a także licznie zgromadzeni wierni świeccy, wśród których obecni byli najbliżsi nowo wyświęconych.

Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił bp Krzysztof Wętkowski, który w słowie skierowanym do kandydatów podkreślił znaczenie wierności Chrystusowi i Jego słowu. Przypomniał, że diakonat nie jest jedynie funkcją liturgiczną, ale przede wszystkim wezwaniem do życia na wzór Chrystusa – Tego, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć”. Biskup zachęcał przyszłych diakonów do przyjęcia postawy pokory, gotowości i pełnego oddania się Bogu oraz wspólnocie Kościoła.

Po homilii nastąpił obrzęd święceń. Kandydaci zostali przedstawieni przez rektora seminarium ks. kan. dra Ireneusza Świątka. Po złożeniu trzech przyrzeczeń – celibatu, codziennej modlitwy Liturgią Godzin oraz posłuszeństwa biskupowi diecezjalnemu – zgromadzeni w litanii wzywali wstawiennictwa świętych, a kandydaci przyjęli postawę leżenia krzyżem (prostracji), wyrażając tym całkowite oddanie się Bogu.

Najważniejszym momentem była modlitwa konsekracyjna i nałożenie rąk, przez które Kościół – za pośrednictwem biskupa – udzielił daru Ducha Świętego do pełnienia diakońskiej posługi. Święcenia zostały udzielone czterem alumnom: Jackowi Brzostowskiemu z parafii św. Urszuli Ledóchowskiej w Sieradzu, Łukaszowi Komorskiemu z parafii św. Bartłomieja Apostoła w Stawiszynie, Hubertowi Kosowi z parafii Matki Bożej Częstochowskiej i św. Wacława w Lubiczu Górnym i Mateuszowi Matusiakowi z parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Białkowie Kościelnym.

Nowi diakoni zostali ubrani w stułę oraz dalmatykę, a biskup przekazał im Ewangeliarz, zobowiązując ich do głoszenia Dobrej Nowiny życiem i słowem. Całość dopełnił pocałunek pokoju – znak komunii i włączenia w posługę Kościoła.

Diakon to nie tylko sługa ołtarza, lecz także głosiciel Ewangelii, szafarz sakramentów chrztu i małżeństwa, przewodniczący modlitwom Kościoła oraz człowiek oddany posługom miłosierdzia. Święcenia te nie tylko włączają kandydatów w grono duchowieństwa, ale również zobowiązują ich do życia w pełni zgodnego z Ewangelią.