Czy Watykan uznał Państwo Palestyńskie?

Komunikat z 13 maja o bliskim już podpisaniu Ogólnego Porozumienia między Stolicą Apostolską a Państwem Palestyńskim wywołał duże poruszenie na świecie, zwłaszcza – co zrozumiałe – w Izraelu.

Chociaż przyszły dokument dotyczy przede wszystkim, jak podano, „zasadniczych aspektów życia i działalności Kościoła katolickiego w Palestynie”, to jego znaczenie wykracza w istocie daleko poza sprawy czysto religijne. Jedną ze stron przyszłego układu będzie bowiem Państwo Palestyńskie, którego nie uznaje większość krajów świata.

Można zatem zapytać, czy Stolica Apostolska, decydując się na rozmowy z Palestyńczykami i na podpisanie z nimi układu międzypaństwowego, nie posunęła się za daleko, czy nie wybiegła przed szereg. W odpowiedzi na te wątpliwości prał. Antoine Camilleri, współprzewodniczący watykańsko-palestyńskiej komisji mieszanej, w wywiadzie dla „L’Osservatore Romano” zaznaczył, że porozumienie to, podobnie jak inne zawierane przez Stolicę Apostolską z państwami, ma za zadanie sprzyjać życiu i działalności Kościoła katolickiego w Palestynie oraz prawnemu uznaniu go.

Zdaniem prałata przyszły akt prawny może stać się wzorem dla podobnych układów zawieranych z krajami o większości muzułmańskiej, oczywiście z uwzględnieniem ich specyfiki.

Również zawarte w tym dokumencie formalne uznanie osobowości prawnej Kościoła oraz wolności religii i sumienia jest wyrazem troski o chrześcijan bliskowschodnich, doświadczających dziś ciężkich prześladowań na ziemi, gdzie narodził się Kościół.

I wreszcie prowadząc poważne i oparte na wzajemnym szacunku rozmowy z Palestyną, Stolica Apostolska pragnie wnieść wkład w rozwiązanie ciągnącego się od dziesięcioleci konfliktu w tym rejonie. Nie jest to więc wybieganie przed szereg, ale raczej chęć i gotowość podarowania światu tego pokoju, który daje sam Chrystus.

Krzysztof Gołębiowski