„Dalekobieżne” pielgrzymki z północy Polski też już na Jasnej Górze

O tym, że jest miłość, która się nie kończy, zapewniali uczestnicy pieszych pielgrzymek, które po południu dotarły na Jasną Górę – z archidiecezji gdańskiej, białostockiej, diecezji toruńskiej i Ziemi Lubawskiej oraz „Wędrowiska”.

Zdobywali Ziemię Obiecaną

Po raz 41. pielgrzymowali wierni z Gdańska i okolic. Podczas 16 dni drogi pątnicy, pokonując 500 km, rozważali co znaczy „Ziemia Obiecana”. Ich przewodnikiem jest Jozue i księga, którą zostawił. Opowiada ona wydarzeniach wejścia do Ziemi Obiecanej po 40 latach. – Każde pokolenie zdobywa swoją Ziemię Obiecaną – mówił bp Piotr Przyborek, który ze Światowych Dni Młodzieży w Lizbonie udał się na szlak do Częstochowy. Od lat jest wytrwałym jasnogórskim pielgrzymem, szedł po raz 31. A po raz pierwszy jako biskup wprowadzał pątników na Jasną Górę.

– Chcesz zmienić życie, idź na pielgrzymkę – zachęcają gdańscy pątnicy. O tym, że moc w słabości się doskonali zapewniały osoby niepełnosprawne i ich opiekunowie i ci, którzy przeżywają różne kryzysy, w tym bezdomności.

Z pielgrzymką przyszedł także borykający się bezdomnością Adam Pięta. – Jestem tu już szósty raz i co roku wejście na Jasną Górę to nowe przeżycie – powiedział. Jak przyznał, swoją modlitwą obejmuje wszystkich kapłanów, Ukrainę i przede wszystkim Polskę. – Trzeba modlić się za swoją Ojczyznę, jeśli nikt nie będzie o tym pamiętać, to nie wiadomo co to będzie – dodał pielgrzymkowy brat Adam. Jednocześnie pielgrzym dał świadectwo zawierzenia Maryi. – Każda modlitwa do Matki na pewno będzie wysłuchana. Ja w to wierzę – mocno zaznaczył.

Ks. Damian Trzebiatowski dołączył do grupy osób w kryzysie bezdomności. – Oni niosą całą swoją historię: biedę, alkoholizm, trud życia i brak wybaczenia dla samych siebie – powiedział.

Jerzy Szulc z Gdańska przyszedł z niepełnosprawnym synem. – Idziemy tylko trzy dni, jednak jest to wielki wysiłek – wyznał ojciec. – Przyszedłem podziękować za ratunek. W pracy miałem wypadek – podkreślił mężczyzna. Dodał także, że na pielgrzymce miłosierdzie objawia się wśród braci. – Jeśli ktoś widział, że nie daję rady pchać wózek, mogłem liczyć na pomoc – podkreślił pielgrzym.

Szukali żywego Kościoła… i znaleźli

Po raz 38. przyszła Gdyńska Piesza Pielgrzymka, a w niej prawie 280 osób. Ich hasło to: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Gdyńscy pątnicy w drodze spędzili 18 dni, przemierzając średnio 30 km dziennie. Szukasz Boga? Nie!!! On szuka Ciebie – zapewniali.

– Szukamy żywego Kościoła, który cały czas tętni jak taka pompa – serce. Ja byłam też na Światowych Dniach Młodzieży. Więc takiego Kościoła szukamy. A pielgrzymka to jest żywy Kościół. Dziękuję Mamie, że mogłam być w Lizbonie, że jestem tu teraz u Niej – mówili Julia i Paweł. Julia jest harcerką, a Paweł głównym porządkowym gdyńskiej grupy.

Krok w stronę świętości

480 km w 14 dni, „kilometry modlitwy”, wiele trudu, ale i radości – na dotarli też pątnicy arch. białostockiej z zachętą: Świętymi bądźcie!. Ze wzruszeniem dziękowali za otwarte nie tylko domy, ale przede wszystkim serca Polaków. BÓG ZAPŁAĆ! – dziękowali. Przyszło 300 osób. Na trasę wraz z pielgrzymami w tym roku wyruszyło dziewięciu kapłanów, trzech kleryków i jedna siostra zakonna. Konferencje korespondowały z tematem Światowych Dni Młodzieży, gdzie każdy dzień miał innego świętego patrona. Pod hasłem „Bądźcie świętymi” przyjechało także z Białegostoku 135 rowerzystów.

– To był czas pełen łaski – podsumowała mama, która wybrała się z czwórką dzieci, najstarsze miało 9 lat najmłodsze 2 latka. Pani Patrycja i jej mąż podczas pielgrzymki obchodzili 10. rocznicę ślubu, oświadczyny też były na Jasnej Górze. – Pielgrzymka białostocka to niejednokrotnie czas przekraczania swoich granic, dwa tygodnie takiego trudu uczą pokory. Maryja jest dla mnie jak poręcz, która przeprowadza nad trudną rzeką życia, i prowadzi do Chrystusa – podsumowała pątniczka.

Dariusz Tomaszewski szedł przez 14 dni z czterema wnukami. – To było moje marzenie, kiedyś widziałem dziadka z wnuczką na pielgrzymce. Nie wierzyłem, że kiedyś tego doczekam. Matuchna pomogła – opowiadał pątnik. Z ogromnym też wzruszeniem mówił o gościnności ludzi, którzy „udzielali im swoje domy i lodówki”. – Niosę wiele intencji moich znajomych, jest wiele osób chorych na nowotwory – mówił pątnik

„Nikt nie jest lepszy”

Wyruszyli ze Świętej Lipki, dziś dotarli na Jasną Górę. Było wiele uwielbienia Boga i adoracja Jezusa Eucharystycznego. Wędrowali całymi rodzinami – to 45. Piesza Pielgrzymka Rodzin i Młodzieży Różnych Dróg i Kultur, nazywana tez „Wędrowiskiem”, bo co roku idą do Częstochowy z innego miejsca, nie ma zapisów, w każdej chwili można się do grupy przyłączyć. W tym roku przez pielgrzymkę „przeszło” pół tysiąca osób. Byli wśród nich też ludzie poszukujący czy tacy, którzy są na początku swojej drogi wiary. Hasło pielgrzymki: „Nikt nie jest lepszy”, bo w oczach Boga wszyscy jesteśmy wyjątkowi, niepowtarzalni. Pielgrzymka, w której początkowo brali udział hipisi oraz przedstawiciele innych subkultur, ostatnie metry przed jasnogórskim klasztorem wszyscy pokonują ubrani w białe ubrania i biegiem. Jak przystało na pielgrzymów – hipisów, większość wije sobie na tę okazję wianki z przydrożnych ziół i z takim nakryciem głowy wbiega na Jasną Górę, często boso.

Na pielgrzymkę idą głodni…Boga

Pielgrzymkowy dzień zakończyło dziś wejście Toruńskiej Pieszej Pielgrzymki i Ziemi Lubawskiej. – Pielgrzymka uczy nas zawierzenia Bogu i tego, by nie bać się zrobić krok w stronę świętości – mówili. W paulińskiej grupie niebieskiej jedną trzecią stanowiły dzieci.

– Na pielgrzymce, chodź boimy się różnych braków, albo te braki w nas wychodzą na światło dzienne, to jednak niczego nam nie zabrakło – mówił o. Maciej Atras z paulińskiej parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Toruniu.