Dialog międzyreligijny ma rozpalić płomień nadziei

Pilna potrzeba rozpalenia nadziei w świecie rozdartym wojnami, zamknięciem, indywidualizmem. To apel uczestników międzynarodowej konferencji „Buddyści, chrześcijanie, hinduiści, dżiniści i sikhowie. W dialogu i współpracy, aby odnowić i rozpalić nadzieję w naszych czasach”, zorganizowanej w czwartek w Rzymie przez Dykasterię ds. Dialogu Międzyreligijnego i Centrum Studiów Międzyreligijnych Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego.

Chrześcijanie i „Nostra aetate”

Po zapaleniu tradycyjnej indyjskiej lampy, pozdrowieniach ojca Giuseppe Di Luccio, przewodniczącego Collegium Maximum Gregorianum, chwili ciszy ku czci papieża Franciszka i dziękczynieniu za Leona XIV, otwierając obrady kard. George Jacob Koovakad, prefekt Dykasterii ds. Dialogu Międzyreligijnego, nawiązał do dokumentu Soboru Watykańskiego II. Przypomniał, że od czasu jego ogłoszenia w 1965 r. „Nostra aetate” „inspirowała i prowadziła chrześcijan i innych do budowania mostów przyjaźni oraz promowania współpracy i komunii z ludźmi wszystkich religii, dla prawdziwego dobra każdej osoby i całego społeczeństwa”.

Jedną z największych trosk naszych czasów, zauważył kard. Koovakad, „jest utrata nadziei mas” spowodowana ubóstwem, bezrobociem, chorobami, katastrofami, konfliktami, ale także dewastacją środowiska, dyskryminacją, niesprawiedliwością, podziałami i przemocą „w imię pochodzenia etnicznego, religii i narodowości” podczas gdy rośnie poczucie „obojętności wobec uzasadnionych potrzeb, praw i aspiracji innych ludzi i narodów” oraz „nieludzkiej postawy wobec cierpienia bliźnich”. Dodał, że w obliczu „poczucia rozpaczy, któremu towarzyszy pesymizm i cynizm”, rolą wierzących jest właśnie „odnawianie i rozpalanie nadziei w umysłach i sercach ludzi”, zgodnie ze „zbiorową odpowiedzialnością”.

Hinduiści, buddyści, dżiniści i sikhowie

Dla Franco di Maria Jayendranatha, przewodniczącego Włoskiej Unii Hinduistycznej, dialog jest „potrzebą wspólną dla wszystkich”: „najbardziej produktywne” są właśnie spotkania „między ludźmi różnych wyznań, którzy wymieniają opinie” zgodnie z doświadczeniem, „które może tylko zjednoczyć”. Aby „zbudować” pokój, powiedział, musimy jednak „zacząć od problemów”, od ich „jasnej analizy”. Przywołał dzisiejsze antagonizmy między Stanami Zjednoczonymi, Rosją, Chinami i Europą, rzutowane na szersze ramy kwestii, które „podważają fundamenty naszego świata”, od kapitalizmu po technologię, „która nie ma już etyki, a jedynie cele”.

Filippo Scianna, przewodniczący Włoskiej Unii Buddyjskiej, zwrócił uwagę, że nadzieja jest dziś „dobrem, którego brakuje”: ponowne odkrycie razem, jak ją zachować i rozpalić „jest aktem troski o ludzkość”. Zaapelował o „powrót do refleksji w świecie ciszy”. W rozmowie z watykańskimi mediami Scianna wyjaśnił, że „żyjemy w czasach wielkiego hałasu, wielkiego zgiełku, w którym brakuje czasu na słuchanie siebie, drugiego człowieka, pustki, jako warunku, aby móc mieć ludzki czas na refleksję, analizę, dogłębną analizę”. Nadzieja zatem „może być zakorzeniona jedynie w słuchaniu, w dialogu, w refleksji, która staje się refleksją z samym sobą i z drugim”.

Mehool Sanghrajka z Instytutu Dżinologii w Londynie w przesłaniu na konferencję wyjaśnił, że dla dżinistów życie jest „święte”, a nadzieja wiąże się ze „zrozumieniem karmy, która kształtuje życie, środowisko i przyszłe okoliczności”.

Gursharan Singh, sekretarz stowarzyszenia Sikhi Sewa, podkreślił kluczowy charakter dialogu, ponieważ „w świecie nękanym wojnami, podziałami, kryzysami środowiskowymi, zjednoczenie się jest jak płomień w nocy”. „Droga do pokoju – powiedział – wiedzie przez słuchanie, szacunek i wzajemną służbę pozwalając się dotknąć słowom innych i wnosząc znaki światła do naszych społeczności”.

Wraz z nim wystąpił również Bismay Singh, rzecznik młodych ludzi ze stowarzyszenia Sewa, który w rozmowie na marginesie chciał podkreślić, jak dzięki dialogowi „stajemy się oświeceni”, zachęcając każdego, by nie patrzył na innych jak na ludzi „obcych”.