Diecezja koszalińsko-kołobrzeska: Adwent rozpoczęły czuwania i pielgrzymka

Diecezjanie duchowo wyruszyli w Adwent – czas przygotowania do narodzin Chrystusa. Wśród inicjatyw znalazły się czuwania modlitewne, nieszpory, Msze święte, męska wyprawa.

Wejście w Adwent rozpoczęła w diecezji celebracja I Nieszporów pierwszej niedzieli Adwentu wraz z obrzędem lucernarium, czyli błogosławieństwa światła, sprawowanych w koszalińskiej katedrze. Pierwsze adwentowe nieszpory odbyły się również w parafii Mariackiej w Szczecinku oraz w pw. św. Maksymiliana Kolbego w Słupsku.

Nietypową formę wejścia w Adwent zaproponowało słupskie Sanktuarium św. Józefa Oblubieńca. W przeddzień I niedzieli Adwentu zaprosiło panów na II Męską Wyprawę od Józefa do Maryi, by przeżyli ją jako dzień skupienia w drodze. Pielgrzymi wyruszyli z sanktuarium o godz. 7, by po kilku godzinach dojść do kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Duninowie.

Niektóre parafie przygotowały propozycje na niedzielę. Na 28 listopada zaplanowano czuwanie adwentowe w kościele pw. św. Kazimierza w Koszalinie. Rozpoczęty Mszą świętą wieczór modlitwy uwielbieniowej i wstawienniczej przygotowała Katolicka Szkoła Uwielbienia oraz Zespół D.N.A.

Również w parafii pw. św. Jana Kantego w Słupsku Eucharystia niedzielna zainaugurowała czuwanie modlitewne.

W wigilię I niedzieli Adwentu także w kościele pw. św. Wojciecha w Koszalinie odbyły się nieszpory wraz z obrzędem lucernarium. Czuwanie pod hasłem „Czekając na Światło” zorganizowała Wspólnota Emmanuel we współpracy z klerykami koszalińskiego Seminarium Duchownego.

W homilii podczas nieszporów ks. dr Wojciech Parfianowicz, asystent wspólnoty, zwrócił uwagę na znaczenie pierwszej części Adwentu, w której Kościół przypomina o ostatecznym przyjściu Chrystusa na końcu czasów.

– Koniec świata, choć jak opisuje go Ewangelia, będzie w jakiś sposób dramatyczny, będzie też dniem ukazania się naszego Pana w mocy i chwale – powiedział ks. Parfianowicz. – Zanim jednak nastąpi ten ostateczny koniec, już dzisiaj doświadczamy naszego małego końca świata. Na naszych oczach, z wielkim hukiem kończy się świat, do którego przywykliśmy, w którym umieliśmy się poruszać, w którym orientowaliśmy się co do kierunków, także jeśli chodzi o nasz świat kościelny.

Kapłan zwrócił uwagę, że właśnie w tym końcu świata przychodzi do nas Pan – wszędzie tam, gdzie sprawuje się Eucharystię, adoruje ją, czyta się i rozważa słowo Boże, kocha się drugiego człowieka.

– Przeżywając Adwent co roku traktujemy go jako naturalne przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia. Ale Adwent to w istocie oczekiwanie na realne powtórne przyjście Pana Jezusa – mówi Alicja Sośnicka ze Wspólnoty Emmanuel. – Dlatego jako wspólnota chcemy niejako odnowić ten moment rozpoczęcia Adwentu, wejść w niego świadomie, czekając na Światło. I robimy to razem ze wspólnotą Kościoła, parafią, na modlitwie.