Diecezjalny dzień modlitwy za beatyfikację sł. Bożego bp. P. Gołębiowskiego

Kościół radomski modlił się o dar rychłej beatyfikacji sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego, niezłomnego pasterza Kościoła sandomierskiego w trudnych czasach komunistycznych. Z racji jego 39. rocznicy śmierci celebrowana była Msza św. w jego rodzinnym kościele w Jedlińsku koło Radomia. Liturgii przewodniczył bp Piotr Turzyński. Obecnie akta procesu beatyfikacyjnego bp. Piotra znajdują się w Rzymie.

– Parafrazując słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane w Wadowicach, możemy powiedzieć tu w jedlińskim kościele, obok chrzcielnicy, że tu wszystko się zaczęło. 10 czerwca 1902 r. przyszedł na świat Piotr Gołębiowski, tu wzrastał w wierze, zawsze blisko związany z nieodległym sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Błotnicy. Tu dojrzewała jego decyzja o wstąpieniu do seminarium. Dzisiaj Panu Bogu dziękujemy za tego niezłomnego biskupa, niezłomnego świadka wiary, zatroskanego o jedność Kościoła – mówił bp Henryk Tomasik, który wygłosił homilię.

Ordynariusz radomski przypomniał scenę z czasu niemieckiej okupacji, gdy sługa Boży był proboszczem w Baćkowicach. Trzeba było przejść przez pole, które mogło być zaminowane. – Ks. Gołębiowski ruszył pierwszy i zwrócił się do parafian: „Idźcie po moich śladach”. To dowód jego heroizmu, ale też i symbol roli pasterza, który wskazuje pewną drogę – mówił ksiądz biskup.

Bp Piotr Gołębiowski stał zawsze przy boku Prymasa Tysiąclecia i popierał wszystkie jego działania. Swoją zdecydowaną postawę przypłacił „negatywną oceną”, nadaną mu przez rządzących komunistów. Skutki tego były dotkliwe, nie mógł np. wyjechać do Rzymu na obrady Soboru Watykańskiego II. Mimo usilnych zaproszeń i ponagleń, jakie w imieniu papieża kierował do niego prymas Wyszyński, bp Gołębiowski był jednym z dwóch polskich biskupów, którym komunistyczne władze odmówiły możliwość udziału w Soborze.

Bp Piotr Gołębiowski pochodził z Jedlińska koło Radomia. Pełnił posługę pasterską z wielkim poświęceniem przez 23 lata, organizował duszpasterstwo na miarę czasów posoborowych, koncentrując się na rodzinie, budzeniu powołań duchownych, niesieniu pomocy potrzebującym, zabiegał o trzeźwość narodu. Przeciwstawił się skutecznie władzy komunistycznej, która próbowała rozbijać jedność Kościoła w Polsce poprzez tworzenie tzw. parafii niezależnych. Doznał z tego powodu wielu niesprawiedliwości, upokorzeń i krzywd.

Bp Gołębiowski zmarł nagle podczas sprawowania Mszy św. w Nałęczowie 2 listopada 1980 r. Pochowano go w katedrze sandomierskiej. W kwietniu 1994 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, zakończony na szczeblu diecezjalnym 4 lipca 1998 r. Obecnie akta sprawy znajdują się w Rzymie i tam toczy się dalsza część procesu.