Przesłanie abp. Światosława Szewczuka | 4 grudnia 2022

Rok: 2022
Autor: abp Swiatosław Szewczuk

O nowych okrucieństwach Rosjan wobec narodu ukraińskiego oraz konieczności kształtowania odpowiedzialnych postaw młodzieży przypomniał w swoim orędziu w sobotę 3 grudnia zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, abp Światosław Szewczuk.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie, dziś jest sobota, 3 grudnia 2022 roku, a na Ukrainie jest to już 283 dzień militarnej agresji Rosji na wielką skalę na naszą Ojczyznę.

Znowu ten bożek, ten Moloch wojny żąda nowych krwawych ofiar, a ci, którzy sprowadzili śmierć na naszą ziemię, czczą tego bożka i zabijają coraz więcej niewinnych ludzi.

Wczoraj i minionej nocy na całej linii frontu toczyły się ciężkie walki. Podobnie jak w poprzednich dniach, nasz obwód doniecki jest miejscem największych starć zbrojnych, najbardziej aktywnych operacji wojskowych. Miasta Bachtmut i Awdijiwka stają się legendarnymi symbolami niezłomności naszej armii, naszego narodu, naszej Ojczyzny. Ale na całej linii frontu i tak daleko, jak tylko może sięgnąć swoją bronią, wróg próbuje zabić ludność cywilną i uszkodzić krytyczną infrastrukturę naszych miast. Tylko w ciągu jednego dnia wróg przeprowadził 75 ataków na terenach przygranicznych w obwodzie sumskim. Znów zniszczonych zostało kilkadziesiąt budynków. Wiele osób straciło szansę na spędzenie zimy w swojej wsi lub rodzinnym mieście. Wróg znowu ostrzelał nasz obwód charkowski: tylko wczoraj uderzono w cztery powiaty obwodu, w szczególności w Kupjańsk i Izium, które niedawno zostały wyzwolone. Miasta te potrzebują teraz pilniejszej pomocy humanitarnej, ponieważ mieszkańcy znajdują się na granicy życia i śmierci z powodu zimna i głodu. W nocy nasze miasto Zaporoże znów się zatrzęsło: wróg przypuścił tam atak rakietowy z użyciem pocisków C 300, znów metodycznie niszcząc wszystko, co zapewnia przetrwanie w tym naszym bohaterskim i chwalebnym mieście. Chersoń i jego region na prawym brzegu, niedawno wyzwolony od rosyjskiego okupanta, również nadal cierpi. Panuje tam krytyczna sytuacja humanitarna, a my ze wszystkich sił staramy się skierować pomoc do tych obszarów, aby ogrzać i nakarmić potrzebujących, a także pomóc w ewakuacji tych, którzy są w sytuacji rozpaczliwej.

Ale mimo brutalności, mimo niegodziwości okupanta, cynizmu, by zniszczyć możliwość życia nawet na obecnie okupowanych terenach, dziś możemy z dumą powiedzieć, że Ukraina trwa! Ukraina walczy! Ukraina się modli!

Dziękujemy Panu Bogu i Siłom Zbrojnym Ukrainy za to, że w ten sobotni poranek żyjemy i możemy służyć Bogu i naszej Ojczyźnie; że możemy głosić Ukrainie i światu radość Ewangelii Chrystusa, tej Bożej mocy, z której płynie nasz optymizm, nasza wiara, nasza nadzieja i siła naszej miłości.

Dzisiaj chciałbym dalej kontynuować nasze rozważania na temat tego, jak zapewnić właściwą edukację oraz jak zapewnić wielostronny i wszechstronny proces kształcenia i wychowania naszych uczniów w warunkach wojny. Powiedzieliśmy, że edukacja oznacza przekazywanie wartości. Edukacja, szkolnictwo nie oznacza zatem samego przekazywania wiedzy, ale pozwala przekazać doświadczenie, jak być człowiekiem, doświadczenie, wiedzę i umiejętności życiowe, pełnię ludzkiej wiedzy, mądrości, w szczególności nasze ludzkie zachowanie, nasze człowieczeństwo w nieludzkich warunkach, w warunkach wojny. W tak krytycznych momentach naszego życia, naszej historii, czujemy, że prawdziwe wartości, które chcemy przekazać naszym pokoleniom w procesie edukacyjnym, prawdziwe wartości są niezbędne, aby przezwyciężyć rozpacz i zagubienie, aby wytrwać w tych krytycznych okolicznościach. Czasami mamy wrażenie, że dzieci, a zwłaszcza nastolatki, badają granice, ale w rzeczywistości szukają tylko solidnego oparcia, na którym będą mogły budować swoje życie. Solidne wartości życiowe, zwłaszcza duchowe, są głównym elementem wszelkiego wychowania i kształcenia. Tak naprawdę dzieci, uczniowie szukają tego, co jest najcenniejsze dla ich nauczyciela, wychowawcy, tego, co pomoże im odnieść sukces w tym życiu, pomoże im wygrać wojnę.

Przypominamy sobie starego Archimedesa, który powiedział: „Dajcie mi punkt oparcia, a poruszę Ziemię”. Czasami mamy wrażenie, że wojna to moment, w którym świat zostaje poruszony, wywrócony do góry nogami. Spokojne życie, normalne dla nas, wali się. I dlatego szukamy tego oparcia i ważne jest, aby nasz proces kształcenia i wychowania w szkołach, a także wychowania w rodzinach, był czasem, w którym my sami, wiedząc, gdzie szukać oparcia, pomożemy naszym dzieciom je znaleźć. Dla nas chrześcijan tym oparciem jest nasza wiara w Boga, bo właśnie z mocy Ewangelii Chrystusa wynikają wszystkie inne pewniki, wszystkie inne wartości, które pomagają nam wytrwać w tych okolicznościach.

Znów sługa Boży metropolita Andrzej Szeptycki zauważył, że kiedy zaczyna się wojna, najważniejszą rzeczą, czasem najtrudniejszą, jest znalezienie prawdziwego człowieka. Mówił, że w czasie wojny człowieczeństwo, dobre słowo, możliwość polegania na kimś bliskim są o wiele cenniejsze i rzadsze niż chleb i oliwa. Dlatego tak ważne jest, abyśmy wszyscy nie tylko żyli zgodnie z wyznawanymi przez nas wartościami, ale także pomagali innym odnaleźć się w życiu.

Dlatego tak ważne jest, aby każdy z nas ciągle się uczył. Myślę, że dobry nauczyciel, dobry naukowiec i wychowawca rozumie, że dobry proces uczenia się może być tylko ciągły. Nasi nauczyciele stale poszukują wzrostu w swoim rozwoju zawodowym. Istnieje ciągły proces szkolenia i rozwoju zawodowego. W ujęciu chrześcijańskim nazywamy to stałą formacją tych, którzy są powołani do studiowania, nauczania, wychowywania i przepowiadania. Dlatego już dziś chcę zaprosić wszystkich naszych nauczycieli i pedagogów do otwartości na udział w różnych kursach, różnych nowych rodzajach szkoleń i wzajemnego wsparcia. Musimy w istocie szukać najlepszych przykładów doświadczeń pedagogicznych, a także dzielić się nimi. To właśnie ten moment, kiedy dążymy do bycia lepszym w tym, co robimy, do ciągłego uczenia się, staje się również momentem wzajemnego wsparcia, momentem, w którym krystalizują się nie tylko nasze umiejętności, ale również talent, szczególny dar bycia pedagogiem i nauczycielem. Wojna natomiast to czas, kiedy najbardziej potrzebujemy prawdziwego świadectwa chrześcijańskiego nauczyciela.

Prosimy dziś Boga o błogosławieństwo dla naszych nauczycieli, wychowawców i rodziców! Boże, obdarz nasz naród, nasze dzieci utalentowanymi, wysoko uzdolnionymi, doświadczonymi i humanitarnymi nauczycielami i wychowawcami, bo są oni częścią Twojego błogosławieństwa dla naszego narodu, Twojego błogosławieństwa, dzięki któremu budowana jest przyszłość naszej Ukrainy.

Dzisiaj ponownie proszę Was o dalszą modlitwę za naszych uwięzionych ojców Iwana Lewickiego i Bohdana Heletę, ponieważ każdego dnia grozi im śmierć w rosyjskich izbach tortur. Pragnę wspomnieć, że ksiądz Bohdan Heleta cierpi na cukrzycę i każdy dzień uwięzienia, niestety, może być jego ostatnim. Boże, ocal naszych kapłanów, pomóż nam wszystkim znaleźć odpowiednie mechanizmy do ich jak najszybszego uwolnienia. Boże, pobłogosław naszą ukraińską Ojczyznę Twoim sprawiedliwym niebiańskim pokojem!

Niech błogosławieństwo Pana zstąpi na was przez Jego łaskę i miłość do ludzkości, zawsze, teraz i na wieki wieków. Amen.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!