Przesłanie abp. Światosława Szewczuka | 4 lutego 2023

Rok: 2023
Autor: abp Swiatosław Szewczuk

Chrystus nam się narodził!

Drodzy bracia i siostry!

Dzisiaj jest sobota 4 lutego, w roku Pańskim 2023, a na Ukrainie jest to już 346 dzień wielkiej wojny, pełnowymiarowej inwazji wojskowej Federacji Rosyjskiej na terytorium naszej niepodległej, pokojowej i długo cierpiącej Ukrainy.

Wczorajszy dzień znów przejdzie do historii naszej Ojczyzny jako dzień rozlewu krwi, ognia, śmierci i krwi. Ciężkie walki toczą się na wschodzie naszej Ojczyzny, w obwodzie ługańskim i donieckim. Według porannych raportów wiemy, że nasi obrońcy odparli ataki na dziewięciu kierunkach, dziewięciu miejscowościach, które próbowali zdobyć rosyjscy agresorzy. Wróg nieustannie używa ciężkiej broni do niszczenia spokojnych miast i wsi. Coraz częściej używa samolotów bojowych przeciwko ludności cywilnej.

Od rana wiemy, że wczoraj przeprowadzono 20 ataków lotniczych i trzy ataki rakietowe. Cywile w mieście Barwinkowo w obwodzie charkowskim zostali najbardziej dotknięci atakami rakietowymi, a w obwodzie mikołajowskim niestety są ofiary wśród ludności cywilnej. Ich liczba nie została jeszcze potwierdzona. Również nasz dzielny, długo cierpiący Chersoń i cały obwód chersoński na prawym brzegu Dniepru znalazł się pod ciężkim ostrzałem. Dziś wiemy, że wczoraj w Chersoniu zginęły dwie osoby, a dziewięć zostało rannych. Modlimy się za naszych obrońców, za naszych rannych braci i siostry, współczujemy krewnym i bliskim zabitych, rannych i uwięzionych, otoczmy naszą miłością wszystkich, którzy są ofiarami tej niesprawiedliwej i świętokradczej wojny.

W tych dniach do wiadomości publicznej podano także nowe informacje o liczbie zniszczonych obiektów sakralnych na Ukrainie. W ciągu prawie roku zniszczono ponad 500 obiektów sakralnych. Najwięcej zniszczonych zostało cerkwi Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Nasz Kościół stracił 17 świątyń, a Kościół rzymskokatolicki – 12. Wróg naprawdę stara się zniszczyć wszystko, co może stworzyć jakąś przestrzeń życiową, szczególnie na terenach okupowanych.

Ale mimo wszystko, w ten śnieżny poranek, my z Ukrainy chcemy powiedzieć wszystkim ludziom dobrej woli na całym świecie: Ukraina trwa. Ukraina walczy. Ukraina się modli. I chcemy też w ten wczesny poranek podziękować Bogu i Siłom Zbrojnym Ukrainy za to, że żyjemy i możemy dalej służyć Bogu i naszemu rodzimemu ludowi Bożemu – narodowi ukraińskiemu.

Dzisiaj chcę kontynuować nasze rozważania na temat tego, jak uleczyć rany międzychrześcijańskich religijnych wrogości, schizm i podziałów. Chciałbym dziś zwrócić waszą uwagę na fakt, że punktem zwrotnym w historii wszystkich chrześcijan, nie tylko wiernych Kościoła katolickiego, był Sobór Watykański II, sobór powszechny, na którym w centrum uwagi ojców soborowych znalazła się kwestia przywrócenia tak ważnej niegdyś, a dziś utraconej, jedności między chrześcijanami. W ten sposób sobór ekumeniczny rozpatrywał zasady, nauczanie, postawy chrześcijan, w szczególności wiernych Kościoła katolickiego, wobec przedstawicieli innych religii, innych wyznań niechrześcijańskich. I w wyniku postanowień soborowych – które według starożytnej nauki Kościoła Chrystusowego są szczególnym momentem działania Ducha Świętego – na soborze powszechnym zostały przyjęte dwa bardzo ważne dokumenty, które, co charakterystyczne dzisiaj, są fundamentem i zbiorem pewnych zasad i reguł, na których budujemy dzisiaj nasz dialog, który szuka tego, co nas łączy, szczególnie między chrześcijanami.

Ojcowie soborowi przyjęli historyczny dekret o ekumenizmie zwany po łacinie Unitatis redintegratio, czyli „przywrócenie jedności”. Tam rzeczywiście ojcowie soborowi mówią, że w naszym dialogu, w naszym poszukiwaniu tej jedności, powinniśmy przede wszystkim uświadomić sobie, że między nami jest o wiele więcej tego, co nas łączy, niż tego, co nas dzieli. Właśnie przy rozwijaniu podstaw już istniejącej jedności, która wynika ze wspólnego chrztu, ze wspólnej zasady, że jest jeden Pan, jedna wiara i jeden chrzest, zostały opracowane pewne instrukcje, pewna mapa drogowa dla nas do rozwijania dialogu ekumenicznego, międzychrześcijańskiego.

Chciałbym zauważyć, że terminu dialog ekumeniczny używamy tylko wtedy, gdy mówimy o dialogu między chrześcijanami. I dorobek tego światowego ruchu na rzecz jedności chrześcijan został podniesiony przez ojców soborowych do wysokiego poziomu pewnych zadań, które powinny postawić przed sobą dzisiaj Kościoły chrześcijańskie.

Aby rozwijać dialog i komunikację z przedstawicielami innych religii, nie naruszając prawdy chrześcijańskiej, ale aby mieć możliwość dawania świadectwa swojej wiary w dialogu, aby realizować misję, którą Chrystus dał swoim uczniom, mówiąc „Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody” (Mt 28, 19), rozwijamy również dialog międzyreligijny. I Sobór Watykański II przyjął także osobny dokument historyczny, deklarację zwaną Nostra Aetate, czyli „w naszych czasach”. Niestety, wszystkie wspólnoty religijne na terytorium byłego Związku Radzieckiego, zarówno chrześcijańskie, jak i niechrześcijańskie, były przez długi czas wykluczone z tego światowego ruchu dialogu, zarówno między chrześcijanami, jak i z przedstawicielami innych religii. Z powodu prześladowań komunistycznego reżimu totalitarnego i krwawych zniszczeń byliśmy jakby zamrożeni w stanie, w jakim zastał nas wszystkich ten złowrogi komunizm. Zaraz po upadku Związku Radzieckiego ten duch i te osiągnięcia dialogu międzychrześcijańskiego i dialogu z innymi religiami zaczęły być dostępne dla życia religijnego na Ukrainie.

Tak ważne jest, abyśmy skorzystali z tego pozytywnego, dobrego, światowego i uniwersalnego doświadczenia, zarówno po to, aby budować dialog między chrześcijanami Ukrainy, jak i po to, aby również współpracować i porozumiewać się z przedstawicielami judaizmu i islamu, które mają długą historię na terytorium Ukrainy.

Prosimy dzisiaj: Panie, naucz nas porozumiewać się w Twoje Imię! Panie, naucz nas być budowniczymi wszystkiego, co nas łączy. Boże, daj nam Twoją Boską mądrość, z którą stworzyłeś świat, tę mądrość, która wcieliła się i weszła w historię człowieka w osobie Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa. Niech ta mądrość, ta moc i płynąca z niej łaska Ducha Świętego będą siłą napędową dla wszystkich przedstawicieli różnych wspólnot religijnych, aby w tych trudnych warunkach wojennych mogli wspólnie pracować dla dobra Ukrainy, dla dobra niepodległego państwa ukraińskiego i wspólnie bronić naszej Ojczyzny.

Boże, błogosław Ukrainę. Boże, błogosław nasze dziewczęta i chłopców, którzy teraz na froncie swoim ciałem, za cenę własnego życia, bronią naszego narodu, chronią nasz pokój, chronią naszą przyszłość. Boże, ocal swój lud i błogosław swoje dziedzictwo! Pobłogosław Swój ukraiński lud, lud Boży, Swoim sprawiedliwym, niebiańskim pokojem.

Niech błogosławieństwo Pana zstąpi na was przez Jego łaskę i miłość do ludzkości, zawsze, teraz i na wieki wieków. Amen.

Chrystus nam się narodził! Wychwalajmy Go!