Drzewica: 690. rocznica powstania jednej z najstarszych parafii w diecezji radomskiej

Uroczystości 690. rocznicy powstania kościoła i parafii św. Łukasza odbyły się 3 lipca w Drzewicy w diecezji radomskiej. Mszę świętą celebrował bp Henryk Tomasik. Bezpośrednim przygotowaniem do uroczystości były misje, które poprowadził o. Krzysztof Gajewski, gwardian klasztoru kapucynów w Nowym Mieście nad Pilicą.

W homilii bp Tomasik mówił o „fundamentalnej roli Eucharystii w żywotności wspólnot parafialnych i budowaniu kościoła duchowego”. Odniósł się przy tej okazji do przykładów spłaszczania istoty Kościoła przez niektórych dziennikarzy, którzy opisując rzeczywistość religijną kształtują w świadomości odbiorców obraz Kościoła jako domeny wyłącznie osób duchownych. – Tymczasem Chrystus identyfikuje się z Kościołem, który tworzą wszyscy: księża i wierni – podkreślił biskup.

W dalszej części homilii bp Tomasik wskazywał na konieczność troski o rozwój świętości, wspólnotowości i misyjności Kościoła. Podkreślił, że każdy jubileusz każe patrzeć w przyszłość, bowiem z jednej strony dziękujemy za wszystkich, którzy przez wieki dbali o sferę zewnętrzną tej parafii oraz za tych, którzy wypełniali świątynię parafialną modlitwą, uwielbieniem Boga i darami duchowymi, a zarazem jesteśmy zaproszeni do ciągłego budowania Kościoła w sercach, w rodzinie i w parafii.

Parafia w Drzewicy należy do najstarszych w diecezji radomskiej. Kościół murowany został ufundowany w 1315 r. przez ród Drzewickich, a erygowany w 1321 r. Świątynia została zbudowana z ciosu kamiennego i cegły. W XV wieku zyskał styl gotycki dzięki braciom Drzewickim: Mikołajowi, zastępcy podkanclerzego koronnego, sekretarzowi królewskiemu oraz Janowi, proboszczowi warszawskiemu.

W latach 1908-1914 został rozbudowany w stylu neogotyckim według planu architekta Jarosława Wojciechowskiego, który zachował starą część kościoła bez zmian.

Wewnątrz kościoła znajduje się wiele zabytków m.in. ufundowana przez Adama Drzewickiego kuta w kamieniu barokowa chrzcielnica z 1624 roku. Ewenementem na skalę światową jest relikwiarz (herma) z czaszką św. Jana Złotoustego. W podziemiu starej części kościoła spoczywają szczątki niektórych przedstawicieli rodu Drzewickich i Szaniawskich, a na terenie przykościelnym znajdują się zabytkowe pomniki grobowce.