Dziękczynienie za życie i służbę Kościołowi śp. Marii Okońskiej w setną rocznicę jej urodzin

– Niech słowa jej testamentu będą dla nas wskazaniem drogi, z której nie wolno nam zejść: ostatnim słowem do was jest Maryja, bo wtedy Ojczyzna nasza będzie Chrystusowa, bo wtedy Polska będzie Polską – mówił na Jasnej Górze abp Wacław Depo. W stulecie urodzin śp. Marii Okońskiej, bliskiej współpracownicy Prymasa Wyszyńskiego i inicjatorki Jasnogórskich Ślubów Narodu, metropolita częstochowski sprawował Mszę Św. dziękczynną za jej życie i służbę Kościołowi.

Zmarła w 2013 r. Maria Okońska, założycielka Instytutu Prymasa Wyszyńskiego była wielką czcicielką Matki Bożej Jasnogórskiej. Trumna z jej ciałem, przed pogrzebem, co zdarza się wyjątkowo rzadko, była w kaplicy Cudownego Obrazu jako ostatnie pożegnanie z Tą, której oddała całe swoje życie.

Przypomniał o tym w kazaniu abp Wacław Depo. – Całe jej życie było oddane Chrystusowi, samemu Bogu, przez wstawiennictwo Maryi. Per Mariam Omnia Soli Deo, to w tym zawołaniu skreśliła siebie i całe swoje życie – mówił metropolita częstochowski. Przypominał, że we wspomnieniach Maria Okońska bardzo często wyznawała swoje credo o bliskości Boga w Chrystusie, w mocy Ducha Świętego i czułej, wprost dotykalnej opiece Matki Bożej.

Przywołując niektóre daty z życia założycielki Instytutu Prymasowskiego abp Depo zauważył m.in. wrzesień 1953 r., gdy zorganizowała w kaplicy Matki Bożej czuwania modlitewne „swoiste uwięzienia” na intencję zwycięstwa Matki Bożej w Polsce i uwolnienia ks. Prymasa oraz 26 sierpnia 1956 r., gdy była w Komańczy jedynym świadkiem odpowiadającym kard. Stefanowi Wyszyńskiemu – Królowo Polski, przyrzekamy, gdy wypowiadał Śluby Narodu. – Przypominamy te daty z jej życia, by w adwentowym wieńcu eucharystycznym dziękować za jej życie i wraz ze św. Janem Pawłem II i Sługą Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim wypraszać kolejne daty zwycięstw Maryi w Polsce i Kościele powszechnym – mówił kaznodzieja.

Zachęcał, by słowa jej testamentu były dla nas „wskazaniem drogi, z której nie wolno nam zejść, pomimo różnych naszych doświadczeń światowych, europejskich i polskich strajków”: „to Maryja sprawiła, że kocham Chrystusa jak tylko serce może, że kocham Go bez granic aż niemal do utraty tchu, wszystko co było w moim życiu boże i święte było takie dzięki Maryi, ostatnim słowem do was było i jest Maryja, bo wtedy Ojczyzna nasza będzie Chrystusowa, bo wtedy Polska będzie Polską”.

Gdy w 1953 r. kard. Stefan Wyszyński został aresztowany, Maria Okońska organizowała czuwania modlitewne na Jasnej Górze, a od 1954 r. nie opuszczała tego miejsca, modląc się o wolność Prymasa i zwycięstwo Matki Bożej w Polsce. Była inicjatorką Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego. W dniu ich złożenia 26 sierpnia 1956 r. była jedynym świadkiem momentu, gdy Prymas Polski w odosobnieniu czytał tekst składanych ślubów.

Po uwolnieniu Prymasa śp. Maria Okońska wraz z Instytutem oddała się całkowicie pracy nad realizacją programu Jasnogórskich Ślubów Narodu w ramach Wielkiej Nowenny.

Historyczną zasługą Marii Okońskiej jest ocalenie od zapomnienia kazań Prymasa Tysiąclecia. Jest też autorką około dziesięciu tysięcy jego zdjęć. Do końca życia kard. Wyszyńskiego pracowała w Sekretariacie Prymasa Polski, była członkiem Komisji Maryjnej Episkopatu Polski do końca jej istnienia.

Maria Okońska urodziła się w Warszawie, 16 grudnia w 1920 r., w rodzinie o żywych tradycjach religijnych i patriotycznych. Ojciec Ludwik zginął jako ochotnik w wojnie polsko- bolszewickiej przed Jej narodzinami.

W 1939 r. ukończyła Liceum Królowej Jadwigi W czasie okupacji studiowała polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim oraz psychologię i pedagogikę na Uniwersytecie Ziem Zachodnich. Studia łączyła z działalnością apostolską wśród dziewcząt. Przekonana, że Polska odzyska wolność, kiedy wzmocni się moralnie, co w ogromnej mierze zależy od poziomu polskiej kobiety, pragnęła stworzyć ośrodek wychowawczy dla młodzieży żeńskiej Miasto Dziewcząt. Spośród okupacyjnych grup wybrała kilka osób, które zdecydowały się poświęcić życie tej sprawie – tak powstała tak zwana Ósemka, zaczątek przyszłego instytutu świeckiego, który istnieje do dzisiaj jako Instytut Prymasa Wyszyńskiego.

Decydujący wpływ na kształtowanie się Instytutu miało spotkanie w 1942 r. z ukrywającym się w podwarszawskich Laskach ks. Stefanem Wyszyńskim. Jako specjalista w dziedzinie katolickiej nauki społecznej zrozumiał on ideę Miasta Dziewcząt i zgodził się być kierownikiem duchowym Ósemki.

Maria Okońska wraz z Marią Wantowską i Janiną Michalską uczestniczyły w Powstaniu Warszawskim, organizując modlitwy i podtrzymując ducha mieszkańców Stolicy. Za tę działalność otrzymała w 2009 r. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i prowadziła pracę apostolską wśród dziewcząt, organizując tzw. ogniska oraz ogólnopolskie obozy akademickie. Za tę działalność została aresztowana w 1948 r. przez Urząd Bezpieczeństwa i była ponad trzy miesiące więziona.

W sytuacji prześladowania Kościoła w Polsce nie było możliwości tworzenia Miasta Dziewcząt. Gdy Stefan Wyszyński został Prymasem Polski, Maria i cała Ósemka oddały wszystko Bogu przez pośrednictwo Maryi za jego misję w Kościele i w Polsce. Zrozumiały, że nie przez Miasto Dziewcząt przyjdzie odrodzenie Ojczyzny, ale przez Jasną Górę i posługę Prymasa Wyszyńskiego.

Gdy w 1953 r. kardynał Wyszyński został aresztowany, Maria Okońska organizowała czuwania modlitewne na Jasnej Górze, a od 1954 r. nie opuszczała tego miejsca, modląc się o wolność Księdza Prymasa i zwycięstwo Matki Bożej w Polsce. W 1956 r., kiedy złagodzono warunki więzienia kardynała Wyszyńskiego i przeniesiono go do Komańczy, przedostawała się do uwięzionego Prymasa. Stała się łącznikiem między nim a Jasną Górą. W dniu Jasnogórskich Ślubów Narodu 26 sierpnia 1956 r. była jedynym świadkiem momentu, gdy Prymas Polski w odosobnieniu czytał tekst składanych ślubów. Maria w imieniu ludu Bożego odpowiadał: „Królowo, Polski przyrzekamy!”

Po uwolnieniu Księdza Prymasa Maria wraz z Instytutem oddała się całkowicie pracy nad realizacją programu Jasnogórskich Ślubów Narodu w ramach Wielkiej Nowenny. Historyczną zasługą Marii Okońskiej jest ocalenie od zapomnienia kazań Prymasa Tysiąclecia. Jest też autorką około dziesięciu tysięcy jego zdjęć. Do końca życia kardynała Wyszyńskiego pracowała w Sekretariacie Prymasa Polski, była członkiem Komisji Maryjnej Episkopatu Polski do końca jej istnienia.

W Testamencie Warszawskim sługa Boży Stefan kardynał Wyszyński wymienił Marię Okońską w gronie najbliższych współpracowników. Rzeczywiście całe życie poświęciła ona wspieraniu wielkiej misji Prymasa Tysiąclecia. Po jego śmierci zabiegała o proces beatyfikacyjny. Wielokrotnie spotykała się z Janem Pawłem II.

Maria Okońska zmarła 6 maja 2013 r. w Częstochowie, w domu Pamięci Prymasa Tysiąclecia u stóp Jasnej Góry.