„Dzienniczek” św. Faustyny po łotewsku

W czerwcu br. ukazało się łotewskojęzyczne wydanie „Dzienniczka” św. siostry Faustyny Kowalskiej. Próby tłumaczenia „Dzienniczka” na język łotewski były podejmowane od początku tego stulecia, ale książkę udało się wydać dopiero w tym roku. Przekładu z języka polskiego dokonał ks. Andris Ševels. „Dzienniczek” jest najczęściej tłumaczoną polską książką na świecie.

Jeszcze w 2000 r. siostry odpowiadające za wydanie „Dzienniczka” dały pozwolenie Zgromadzeniu Księży Marianów na Łotwie na tłumaczenie książki. „Szukaliśmy wtedy tłumacza i zgłosiła się jedna siostra, która przetłumaczyła z języka polskiego na łotewski, ale to było tłumaczenie rękopiśmienne” – mówi tłumacz ks. Andris Ševels.

Później „Dzienniczek” został ponownie przetłumaczony na język łotewski. Nie udało się jednak otrzymać pozwolenia na wydanie książki, bo przekładu dokonano z języka rosyjskiego. Ostatecznie wydawnictwo „KALA raksti” zaproponowało księdzu Ševelsowi tłumaczenie. Zajęło mu to pół roku.

„Dzienniczek” Świętej Siostry Faustyny w języku łotewskim będzie można nabyć w księgarniach przy kościołach na Łotwie.

Siostra Faustyna zaczęła pisać „Dzienniczek” w roku 1934. Pierwszy wiersz i notatka nosi datę: 28 lipca 1934 r. Od. ks. Sopoćko dowiadujemy się, że siostra Faustyna spaliła pewną część „Dzienniczka”. Kapłan powiadomiony o tym, polecił jej odtworzyć z pamięci treść zniszczoną, a jednocześnie na bieżąco notować przeżycia. Siostra Faustyna w swoim „Dzienniczku” zapisała słowa Chrystusa, skierowane do niej podczas licznych wizji mistycznych. Notowała też swoje przeżycia duchowe, wizje piekła, czyśćca i nieba. Zapiski prowadziła w Wilnie i Krakowie.