Episkopat Polski gratuluje Stowarzyszeniu Maximilian Kolbe Werk w 50. rocznicę jego powołania

Uznanie dla przekazywania przez ewangelicznej prawdy o przebaczeniu i pojednaniu wyraził Episkopat Polski Stowarzyszeniu Maximilian Kolbe Werk arcybiskupi Stanisław Gądecki i Wiktor Skworc. W liście do prezydenta Stowarzyszenia, Petera Weissa, a podpisanym w imieniu KEP przez arcybiskupów Stanisława Gądeckiego i Wiktora Skworca przypomniano, że Dzieło, któremu patronuje polski męczennik są związane z pragnieniem pojednania między Niemcami i Polakami po okropnościach II wojny światowej. Maximilian-Kolbe-Werk obchodzi w tym roku 50. rocznicę jego powołania.

Publikujemy treść listu:

Szanowny Pan
Peter WEISS
Prezydent Stowarzyszenia Maximilian Kolbe Werk
Freiburg

Szanowny Panie Prezydencie!

W imieniu Konferencji Episkopatu Polski, Kościoła w Polsce i polskiego społeczeństwa kierujemy do Pana słowa podziękowań i życzeń dla osób tworzących Dzieło, któremu patronuje Maksymilian Kolbe z okazji jubileuszu 50-lecia istnienia i działania. Jego początki sięgają lat sześćdziesiątych minionego wieku i są związane z pragnieniem pojednania między Niemcami i Polakami po okropnościach II wojny światowej. Takie pragnienia rodziły się po obu stronach „żelaznej kurtyny”, zwłaszcza w środowiskach, katolików i ewangelików.

Chodziło o tworzenie „nowego klimatu dla wzajemnego zrozumienia, pojednania i odrodzenia szacunku”. Taka intencja przyświecała grupie chrześcijan z niemieckiej sekcji Pax Christi, kiedy w 1964 r. udali się w podróż pokutną do byłego KL Auschwitz. Tam spotkali dwójkę byłych więźniów tego obozu, żyjących w realiach komunistycznego systemu na skraju nędzy. To właśnie wtedy zrodziła się błogosławiona myśl niesienia pomocy ofiarom hitlerowskiego systemu „na znak sympatii, szacunku i solidarności z nimi”. Sprzyjający klimat do takiej akcji wzmocniła z pewnością wymiana listów między biskupami polskimi a niemieckimi w czasie Soboru Watykańskiego II.

W 1973 roku, przy zaangażowaniu Alfonsa Erba, 13 niemieckich organizacji katolickich założyło Maximilian-Kolbe-Werk. Na patrona stowarzyszenia wybrano Polaka, franciszkanina, który w 1941 w KL Auschwitz z motywu miłości bliźniego oddał swoje życie za współwięźnia i został beatyfikowany przez papieża Pawła VI dnia 17 października 1971 roku jako jeden z pierwszych męczenników II wojny światowej. Beatyfikowany stał się wspólnym świętym, łączącym narody polski i niemiecki. Stał się patronem wielu kościołów i kaplic oraz dzieł, m.in. Dzieła świętującego swoje 50-lecie istnienia i działania.

W centrum uwagi Maximilian Kolbe Werk zawsze znajdował się człowiek, mający za sobą doświadczenie niemieckiego obozu koncentracyjnego. Do tych osób chciano docierać i dlatego Dzieło rozbudowało sieć wolontariuszy, którzy w imieniu Dzieła docierali do Polaków i osób innych narodowości, którzy przeżyli piekło gett i obozów koncentracyjnych, żeby ich indywidualnie zauważyć i spotkać, zapytać, co im potrzeba do życia. Niezwykle ważna była rozmowa o ich osobistej historii życia i bolesnych doświadczeniach z okresu wojny. Wśród rzeszy wolontariuszy było wielu młodych Niemców, wierzących katolików i protestantów, jak i ci, którzy kierowali się wyłącznie motywami humanitarnymi. W tworzeniu systemu wolontariatu nieodzowna była pomoc Kościoła w Polsce, parafii i Caritas a wcześniej Komisji Charytatywnej KEP.

Dziś dziękujemy Bożej Opatrzności za powstanie Dzieła działającego wg hasła „Pomagać – Spotykać – Przypominać” i za wszystkich, którzy w nim działali. Nie zapominamy o dobroczyńcach i darczyńcach, którzy umożliwiali skuteczne, statutowe działania Dzieła. Jesteśmy wdzięczni za każdą pomoc udzieloną ofiarom obozów koncentracyjnych, która z pewnością była drogą do odzyskania wiary w człowieka, w jego godność, prowadzącą do przebaczenia i pojednania. A była to pomoc udzielana wg rozeznania sytuacji i potrzeb; od opieki domowej po oferty sanatoryjne, od pomocy duchowej po wsparcie materialne; od indywidualnego towarzyszenia po budowanie więzi i wspólnoty. A podopieczni Dzieła włączali się jako wiarygodni świadkowie w projekty edukacyjne oraz angażowali się w procesy przebaczenia i pojednania.

Historyczną prawdę w Dziele zawierają archiwa, przechowujące opisy człowieczych losów pisanych cierpieniem, ale i nadzieją na ostateczne zwycięstwo dobra, prawdy i nadziei, pisanych międzyludzką i chrześcijańską solidarnością.
Kiedy w klimacie jubileuszu Dzieło zamyka swoją działalność, to równocześnie z całym bogactwem doświadczeń i dorobku wchodzi w działalność Fundacji Maksymiliana Kolbe, powołanej w 2007 roku przez episkopaty Niemiec i Polski, aby dalej nieść już nie tyle pomoc materialną, ile przekazywać ewangeliczną prawdę o przebaczeniu i pojednaniu, obecną w życiu Dzieła i w działalności naszych Kościołów, jako świadectwo pojednanych.

Mając świadomość dokonanego dobra, naszą wspólną powinnością jest dołożenie starań, aby działalność Fundacji była owocna i skuteczna, by niepojednane społeczeństwa i narody weszły na drogę dialogu, spotkania, przebaczenia i pojednania.

Na koniec wzywamy patrona Dzieła i Fundacji, św. Maksymiliana Kolbe, aby dalej patronował ważnej sprawie przebaczenia, pojednania, służby człowiekowi i budowania ludzkiej wspólnoty na miarę współczesnych oczekiwań i wyzwań. A Fundacja Jego imienia niech wytrwale służy sprawie społecznej przyjaźni i braterstwu, bo „fratelii tutti” jesteśmy.

Z wyrazami szacunku i braterskim pozdrowieniem w Chrystusie Panu,
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Arcybiskup Senior Archidiecezji Katowickiej
Współprzewodniczący Rady Fundacji
M. Kolbe

Warszawa-Katowice, dnia 19 października 2023 roku
We wspomnienie bł. ks. Jerzego Popiełuszko, prezbitera i męczennika