Fernando Herráez nowym przewodniczącym Światowej Konferencji Instytutów Świeckich

Hiszpan, 47-letni Fernando Martin Herráez będzie nowym przewodniczącym Światowej Konferencji Instytutów Świeckich (CMIS) w latach 2008-2012. Dotychczasowa przewodnicząca – Polka Ewa Kusz – będzie jego zastępczynią.

Wyboru dokonano podczas Zgromadzenia Generalnego CMIS, które zakończyło się w Guadalajarze w Meksyku.

Nowy przewodniczący jest od 2000 r. przełożonym generalnym męskiego instytutu świeckiego Cruzados de Santa Maria. Herráez jest profesorem antropologii na Katolickim Uniwersytecie św. Teresy z Avila. Posiada również stopień naukowy z teologii (nauki biblijne) i pedagogiki. W poprzedniej kadencji (2004-2008) był zastępcą przewodniczącej Światowej Konferencji Instytutów Świeckich.

Światowa Konferencja Instytutów Świeckich (CMIS) zrzesza 185 instytuty świeckie z całego świata i koordynuje współpracę pomiędzy nimi.

Z danych udostępnionych przez CMIS wynika, że w skali świata liczba członków instytutów świeckich wynosi 32606 oraz 2843 kandydatów. Spośród 215 instytutów świeckich (nie wszystkie jeszcze należą do CMIS) 143 zostały zatwierdzone przez Stolicę Apostolską na prawie diecezjalnym a 72 na prawie papieskim. Większość instytutów świeckich – bo aż 183, to instytuty żeńskie, pozostałe to męskie – zrzeszające wyłącznie świeckich mężczyzn lub także księży. Najliczniejszym jest Instytut Misjonarek Królewskości Chrystusa, który ma 2553 członkiń w 31 krajach, w tym również w Polsce.

Najwięcej świeckich konsekrowanych zamieszkuje kraje europejskie – 160 wspólnot, w obu Amerykach – 22, w Azji – 6 (m.in. w Japonii, Korei i na Filipinach) i 4 w Afryce (m.in. RPA, Rwanda, Nigeria).

Spośród krajów europejskich najwięcej instytutów świeckich działa we Włoszech – bo aż 67. Dla porównania we Francji – 25, w Hiszpanii – 20.

Zatwierdzone w 1947 r. przez Piusa XII instytuty świeckie zrzeszają osoby, które składają śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa a jednocześnie żyją w swoim świeckim otoczeniu – pojedynczo lub we wspólnotach. Swoje apostolstwo – jak to wyraża adhortacja o życiu konsekrowanym „Vita consecrata” pełnią „w świecie i za pomocą środków tego świata” czyli przez pracę zawodową i różne formy świeckiej działalności. Nie noszą żadnych oznak swojej konsekracji i – najczęściej – nie ujawniają faktu swej przynależności do instytutu świeckiego.