Gdańsk: 20. rocznica śmierci s. Urszuli Napierskiej CMN

W niedzielę 7 listopada abp Tadeusz Wojda przewodniczył Mszy św. w kościele pw. św. Jadwigi Śląskiej w Gdańsku – Nowym Porcie w intencji rychłej beatyfikacji s. Urszuli Napierskiej CMN. Od jej śmierci minęło właśnie 20 lat. W Eucharystii uczestniczyły siostry niepokalanki, przyjaciele, sąsiedzi i parafianie.

Metropolita gdański podkreślił, że jedną z cech charakterystycznych s. Urszuli było głębokie zjednoczenie z krzyżem i męką Chrystusa, co potwierdzały stygmaty. Dodał, że pośród nas żyją osoby, których czasami nie rozpoznajemy, a one są święte. W swojej prostocie potrafią całkowicie zawierzyć się Bogu. S. Urszula stanowi dla wszystkich przykład zawierzenia siebie Bogu z trudnościami, słabościami, upadkami. – W dzisiejszym świecie, który czasami nie wie, dokąd iść, który odrzuca Boga, takich wzorów nam potrzeba, aby budować naszą codzienną świętość – zaznaczył abp Wojda.

Homilię wygłosił ks. dr Łukasz Białk, postulator procesu beatyfikacyjnego s. Napierskiej na etapie diecezjalnym. Nawiązując do Ewangelii o ubogiej wdowie, zwrócił uwagę na wyjątkowy gest Jezusa. – Siada On w świątyni. Dla nas to nic nadzwyczajnego, ale wówczas, nie było to takie oczywiste. Ewangelista Marek, zaznaczając ten gest, czyni z Jezusa kogoś wyjątkowego. Siedzieć w świątyni mógł tylko Bóg, który jest nauczycielem Izraela. Jezus przemawia więc do nas z pozycji autorytetu – jako Bóg, Król, Nauczyciel. A widzimy, że poucza nas o sprawach bardzo oczywistych, a jednocześnie fundamentalnych dla naszej wiary. Mówi bowiem o dwóch postawach, jakie może przyjąć człowiek wobec Boga. Mówi o postawie „dam ci wszystko”, a z drugiej strony – „dam ci z tego, co wyzbywam” – powiedział kapłan.

– Tę pierwszą postawę Bóg niezwykle docenia. Tę drugą wyraźnie krytykuje. Widzimy, że wzorem jest dla nas uboga wdowa, która oddaje Bogu wszystko, sobie nie pozostawiając nic. To jest heroiczne zawierzenie. Ona jest reprezentantką tych wszystkich, którzy potrafią przyjąć postawę będącą istotą Kościoła. A co jest najważniejsze? Zawierzenie Panu Bogu. Bezgraniczne Jemu zaufanie – dodał ks. Białk.

Charakteryzując S. Napierską wskazał na szczególne oddanie Chrystusowi i ducha służby. – Ona potrafiła służyć każdym swoim czynem, postawą, gestem, słowem, każdą swoją myślą. Realizowała w sobie to, co jest powołaniem każdego z nas, czyli przykazanie miłości. Od początku wiedziała, że to jej powołanie ma być całkowitym oddaniem się Jezusowi we wszystkim i że najpiękniejszą formą, jaką może podjąć, jest droga życia konsekrowanego. Ona miała niesamowite pragnienie oddania się Jezusowi. Jednocześnie niosła krzyż ogromnego cierpienia – choroby oraz kalectwa. Zostawiła nam przesłanie, żeby osiągać świętość, którą wskazuje nam Jezus – na miarę swojej drogi i swojego powołania. Byśmy byli ubodzy w Panu i trwali zjednoczeni z miłością Jezusa – podkreślił postulator.

Jedną z ważnych cech s. Urszuli była gościnność. – Tego, co przeżywała w zjednoczeniu z Jezusem, nie mogła i nie chciała zatrzymać dla siebie. Czuła przynaglenie, aby to dać wszystkim. Bardzo potrzebujemy takich ludzi, którzy w namacalny sposób „aktualizują” Ewangelię, którzy nas ewangelizują. Ona może być dla nas ważnym przykładem świętości – powiedział.

W duchowych zapiskach s. Urszuli można znaleźć receptę na to, jak być świętym: ”Być świętym to nie jest nic wielkiego, to jest normalne życie, proste i zwyczajne”. – Święte życie to takie, w którym na pierwszym miejscu jest Bóg, a cała reszta przyjdzie sama – zakończył ks. Białk.

Po Mszy św. metropolita gdański poświęcił izbę pamięci s. Urszuli Napierskiej w domu zakonnym Córek Maryi Niepokalanej.