Giedlarowa: jubileusz 100-lecia kościoła

Koncert zespołu Siewcy Lednicy, pokaz Turków, występy lokalnych zespołów oraz Giedlarowski Jarmark „Na Michała” wypełniły dwudniowe (29-30 września) obchody związane z jubileuszem 100-lecia poświęcenia kościoła w Giedlarowej koło Leżajska. Kanclerz Kurii Metropolitalnej w Przemyślu ks. prałat Bartosz Rajnowski mówił podczas Mszy św. odpustowej, że budowniczy tej świątyni zapewnili ówczesnym oraz dzisiaj żyjącym parafianom dostęp do źródła Bożego miłosierdzia.

Kaznodzieja podkreślał, że ten kościół stał się duchowym źródłem nawrócenia wielu ludzi. – Gromadzimy się w tej pięknej świątyni, którą wybudowali nasi ojcowie z wdzięczności Bogu za otrzymane łaski, zapewniając tym samym innym, a dziś nam dostęp do źródła Bożego miłosierdzia – mówił ks. Rajnowski.

Zauważył, że nikt poza Bogiem nie jest w stanie policzyć ilości wypowiedzianych tu słów modlitwy, pojednanych z Bogiem penitentów, rozdanych Komunii świętych i doznanych łask.

Ks. Rajnowski zwrócił uwagę, że podstawowym błędem wielu osób, uznających się za wierzących jest to, że tworzą sobie własny, fałszywy obraz Boga. – Postawa św. Michała Archanioła pomaga nam w postawieniu sobie pytań, czy nie stworzyłem sobie jakiegoś fałszywego obrazu Boga, który doskonale pasuje do mojego dobrego samopoczucia, ale niestety nie prowadzi do zbawienia – mówił.

– Św. Michał Archanioł wzywa nas do walki o wrażliwość sumienia, by nie zatarła się w naszym sumieniu i prawodawstwie granica między dobrem i złem. Wzywa, by stanów patologii nie wznoszono na piedestał i nie czyniono normą, by nie burzono autorytetów, a kłamstwa nie nazywano prawdą – zaznaczył kaznodzieja.

Pierwszy kościół w Giedlarowej powstał w 1439 r. z fundacji Mikołaja Giedlara, pierwszego sołtysa wsi. Został on poświęcony przez biskupa przemyskiego Andrzeja z Oporowa pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Pierwszymi gospodarzami parafii byli zakonnicy z Miechowa – Bożogrobcy i zarządzali nią aż do 1784 roku, kiedy zakon uległ kasacie. Wówczas parafię przyjęli księża diecezjalni.

Obecny kościół został wybudowany w latach 1909 – 1912. Prace rozpoczął ks. Józef Mytkowicz, a po jego śmierci wiosną 1911 r. kontynuował je kolejny proboszcz ks. Józef Sołtysik. Kościół zbudowano z palonej nieotynkowanej cegły w stylu neogotyckim. Posiada rozmiary 30 m × 16 m, wieża jest wysoka na 24 metry. Świątynia została konsekrowana w 1934 r. przez przemyskiego biskupa pomocniczego Wojciecha Tomakę.

W kościele uwagę zwracają są cztery ołtarze – główny, wykonany w 1920 r. oraz trzy boczne, a także stalle gotyckie z płaskorzeźbami apostołów, dębowa neogotycka ambona oraz chrzcielnica dębowa z płaskorzeźbą świętego Jana Chrzciciela.