Gniezno: 15. rocznica koronacji obrazu Matki Bożej Pocieszenia – Pani Gniezna

W kościele oo. Franciszkanów w Gnieźnie odbyły się 2 czerwca obchody 15. rocznicy koronacji obrazu Matki Bożej Pocieszenia – Pani Gniezna. Uroczystej liturgii przewodniczył sekretarz generalny KEP bp Wojciech Polak.

W Eucharystii uczestniczyli czciciele Matki Bożej z Gniezna i okolic oraz członkowie Rycerstwa Niepokalanej z Wielkopolski, którzy przeżywali w mieście św. Wojciecha Dzień Wspólnoty. W homilii o. Leon Benigny Dyczewski przywołał postać założyciela Rycerstwa Niepokalanej o. Maksymiliana Marii Kolbego. Jak mówił, był to człowiek, który nie pozostawał bezczynny wobec wyzwań współczesnego świata.

„Reagował szybko i skutecznie. Swoją wiarę z miejsca zamieniał w czyn. Wszytko, co robił, robił jednak z natchnienia i na wzór Matki Bożej Niepokalanej” – podkreślił o. Dyczewski. Zachęcał również wiernych do aktywności i nie ulegania bierności.

Korony na łaskami cudowny wizerunek Matki Bożej Pocieszenia – Pani Gniezna nałożył 3 czerwca 1997 roku bł. Jan Paweł II. Uroczystość odbyła się w katedrze gnieźnieńskiej, w czasie drugiej pielgrzymki papieża Polaka do Gniezna.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia – Pani Gniezna jest malowidłem typowo kultowym, które sposobem przedstawienia postaci przypomina ikonę. Autor ukazał Madonnę tronującą (w tzw. pozycji Hodegetrii), czyli trzymającą na lewym ręku Dzieciątko Jezus i gotową do odbierania hołdów. Widzimy Ją wychodzącą z częściowo uchylonej kurtyny. Piękna kolorystyka tej tkaniny oznacza wielkie bogactwo zbawcze tajemnic wiary, a ciemnozielony kolor tła tajemnicę Ducha Świętego oraz Jego stałą obecność w życiu Maryi.

Niezwykłą symbolikę ma także skupiona, zamyślona i głęboko pobożna twarz Madonny. Oczy nie patrzą na Jezusa, ale na nas. Są duże, szeroko otwarte, tak jakby chciały wszystko zobaczyć, niczego i nikogo nie pominąć. Usta zamknięte, o pięknym wykroju, kryją słowa modlitwy. Głowa otoczona aureolą w kolorze złotym symbolizuje moc i potęgę Boga, który jest w niebie.

Obrazem tego nieba jest Dzieciątko Jezus – blisko człowieka, w ramionach Matki, niemal w zasięgu ręki. Wokół Jego głowy widnieje aureola. Inna jednak, mająca kształt krzyża, jakby zwiastująca przyszłą mękę. Dziecko w jednej ręce trzyma Ewangelię, drugą zaś błogosławi. Dwa rozwarte palce dłoni mają podkreślić, iż jest Drugą Osobą Trójcy Świętej, Synem Bożym. Podobnie jak Matka, spogląda przed siebie. Maryja odziana jest w szaroniebieski, spłowiały płaszcz. Na rąbku przykrywającym czoło widnieje krzyż oznaczający, iż pamiętała Ona o przeznaczeniu swego Syna i przypominający nam, iż w chwili chrztu św. naznaczeni zostaliśmy niezatartym znakiem przynależności do Kościoła Bożego. Na lewym ramieniu natomiast błyszczy gwiazda – symbol Jej Niepokalanego Poczęcia oraz spoczywającego na nas obowiązku walki z grzechem.